Η πολύμηνη συνεχιζόμενη διαπραγμάτευση με τους εταίρους μας δεν είχε μόνο τις προφανείς αρνητικές συνέπειες που έχουμε κατά κόρον αναλύσει τις τελευταίες εβδομάδες από τη στήλη αυτή. Είχε και μια θετική πλευρά. Για πρώτη φορά στα πέντε χρόνια των επώδυνων και καταστροφικών μνημονίων ένα μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας συνειδητοποίησε πλήρως τι θα σήμαινε μια ενδεχόμενη έξοδος της χώρας μας από την ευρωζώνη και παρά τον σκεπτικισμό με τον οποίο αντιμετώπιζε και αντιμετωπίζει τη σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση και τον τρόπο λειτουργίας της, παραμέρισε τις επιμέρους ενστάσεις και επιφυλάξεις του και κινητοποιήθηκε υπέρ της παραμονής της Ελλάδας στην Ευρώπη και στο ενιαίο νόμισμά της. Είναι χαρακτηριστικό αλλά και σπάνιο το γεγονός ότι είδαμε πολίτες να οργανώνουν μέσω διαδικτύου λαϊκή συγκέντρωση με κεντρικό σύνθημα «Μένουμε Ευρώπη»!
ΑΠΟ την επιτυχημένη αυτή εκδήλωση αναδείχθηκε μια πρωτοφανής για τα ελληνικά χρονικά αίσθηση ωριμότητας της κοινωνίας μας, απότοκη προφανώς της πολιτικής και οικονομικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα τα τελευταία χρόνια. Οι πολίτες, στη μεγάλη τους πλειονότητα, σταθμίζουν πλέον τα υπέρ και τα κατά κάθε απόφασής τους με πολύ μεγαλύτερη ψυχραιμία και περίσκεψη απ’ ότι στο παρελθόν! Έπαθαν και έμαθαν… Και αυτό -το… «Μένουμε Ευρώπη»- ήταν το μοναδικό ίσως θετικό μήνυμα, μήνυμα αισιοδοξίας, που υπήρξε στη βυθισμένη σε αβεβαιότητα και κατάθλιψη χώρα μας τις τελευταίες εβδομάδες. Και βέβαια έχει μεγάλη σημασία ότι δεν ήρθε από ψηλά! Δεν ήρθε από την ηγεσία μας… Ξεπήδησε από την κοινωνία των πολιτών. Και δημιουργεί τώρα την προσδοκία και άλλων ανάλογων λαϊκών πρωτοβουλιών, που θα μπορούσαν να βγάλουν την πατρίδα μας από το τέλμα της μιζέριας και της ακινησίας και να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για να ανατραπεί εκ βάθρων η σημερινή ηττοπαθής εθνική μας ψυχολογία και να διεκδικήσουμε συλλογικά νέες νίκες, νέες επιτυχίες!
ΜΗΠΩΣ, λοιπόν, είναι η ώρα να αναλάβει η ελληνική κοινωνία και ιδίως η νέα γενιά των Ελλήνων ανάλογες λυτρωτικές πρωτοβουλίες; Για παράδειγμα, μήπως ήρθε η ώρα μετά το «μένουμε Ευρώπη» να αναφωνήσουμε επιτέλους και «μένουμε Ελλάδα»; Μία από τις μεγαλύτερες παθογένειες της ελληνικής οικονομίας είναι το εμπορικό ισοζύγιο, που παραμένει σταθερά αρνητικό εδώ και δεκαετίες. H αξία των προϊόντων και υπηρεσιών που εισάγονται στην Ελλάδα από χώρες του εξωτερικού είναι σχεδόν διπλάσια από την αξία των εξαγωγών ελληνικών επιχειρήσεων. Για να ανατραπεί η εικόνα αυτή πρέπει να ενισχυθεί η εγχώρια παραγωγή και τα προϊόντα με ελληνικό σήμα να κερδίσουν μεγαλύτερο μερίδιο τόσο στην εγχώρια αγορά όσο και στο εξωτερικό. Παρά το γεγονός ότι από το 2009 που ξέσπασε η κρίση μέχρι και σήμερα οι ελληνικές εξαγωγές έχουν αυξηθεί κατά περίπου 25% και οι εισαγωγές έχουν μειωθεί σε αντίστοιχο ποσοστό, η ψαλίδα παραμένει μεγάλη και προκαλεί αιμορραγία ελληνικών κεφαλαίων στο εξωτερικό. Το 2014, σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, το σύνολο των εξαγωγών ανήλθε στα 27 δισ. ευρώ, ενώ οι εισαγωγές έφθασαν στα 47 δισ. ευρώ. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι το ισοζύγιο παραμένει αρνητικό ακόμη και στα αγροτικά προϊόντα. Την προηγούμενη χρονιά οι εξαγωγές αγροτικών προϊόντων ανήλθαν στα 4,6 δισ. ευρώ, ενώ οι εισαγωγές διαμορφώθηκαν στα 5,8 δισ. ευρώ.
Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ όχι μόνον δεν έχει επάρκεια σε βασικά προϊόντα, όπως το κρέας, τα ψάρια, τα φρούτα, τα λαχανικά και τα γαλακτοκομικά, αλλά αντιθέτως παραμένει εξαρτημένη από τα εισαγόμενα προϊόντα. Η μεσογειακή Ελλάδα, η οποία θα μπορούσε να κατέχει τα σκήπτρα στις εξαγωγές πολλών αγροτικών προϊόντων, κάνει εισαγωγές κρέατος από την Ολλανδία, τη Γαλλία, τη Ναμίμπια και την Μποτσουάνα, γαλακτοκομικών από τη Γερμανία, ψαριών από την Ισπανία, την Κίνα, τη Σενεγάλη, την Τανζανία, τη Μαυριτανία και το Μπαγκλαντές και φρούτων και λαχανικών από το Εκουαδόρ, την Κόστα Ρίκα, το Περού, την Αργεντινή, το Μεξικό, το Ιράν κ.α. Μήπως είναι η ώρα να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε ελληνικά; Μήπως είναι η ώρα να στηρίξουμε την εθνική μας παραγωγή;
ΚΑΙ Ο ΚΛΑΔΟΣ του τουρισμού, όμως, αποτελεί ένα προνομιακό πεδίο για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Τα έσοδα των 13 δισ. ευρώ περίπου που αφήνουν τα 20 και πλέον εκατομμύρια τουριστών που επισκέπτονται κάθε χρόνο τη χώρα μας μπορούν να αυξηθούν σημαντικά, αν γίνουν σοβαρές επενδύσεις σε υποδομές και σε εναλλακτικές μορφές τουρισμού. Οι επενδύσεις αυτές θα δημιουργήσουν χιλιάδες θέσεις εργασίας, ενώ τα οφέλη θα είναι πολλαπλάσια αν οι προμήθειες των τουριστικών επιχειρήσεων γίνονται με προϊόντα που παράγονται από ελληνικές εταιρείες. Την ίδια στιγμή, περίπου 2 δισ. ευρώ φεύγουν κάθε χρόνο από τη χώρα από Έλληνες που επιλέγουν το εξωτερικό για τις διακοπές τους. Μήπως ήρθε η ώρα να «μείνουμε Ελλάδα»;
ΤΕΛΟΣ, από το 2009 μέχρι και σήμερα οι καταθέσεις των Ελλήνων στις εγχώριες τράπεζες έχουν μειωθεί κατά 100 δισ. ευρώ περίπου και βρίσκονται πλέον στα 128 δισ. ευρώ. Σύμφωνα με στελέχη της τραπεζικής αγοράς, τουλάχιστον το 40% αυτών των χρημάτων, δηλαδή πάνω από 40 δισ., έχει φυγαδευτεί στο εξωτερικό (σε ξένες τράπεζες και αμοιβαία κεφάλαια εξωτερικού). Παράλληλα, πολλοί Έλληνες αγοράζουν με λεφτά που αποσύρουν από τις ελληνικές τράπεζες ακίνητα σε Βρετανία, Γερμανία, Γαλλία, Ελβετία, Τουρκία και Βουλγαρία. Μήπως είναι η στιγμή να στηρίξουμε τις ελληνικές τράπεζες και να επενδύσουμε στην ελληνική κτηματαγορά; Μήπως είναι η ώρα να γυρίσουμε στις ρίζες μας, στηρίζοντας ο καθένας χωριστά και όλοι μαζί την ελληνική οικονομία; Μήπως είναι η ώρα να πούμε ανοικτά ότι αγαπάμε την Ελλάδα και «μένουμε Ελλάδα»;
στο 