Της Σοφίας Κουνενάκη Εφραίμογλου,
υποψήφιας για το ΔΣ του ΕΒΕΑ με το συνδυασμό «Επιχειρηματική Ανάπτυξη».
Μετά από επτά δύσκολα χρόνια στα οποία οι πολίτες και οι επιχειρήσεις του τόπου έχουν πληρώσει το τίμημα της δημοσιονομικής προσαρμογής, οι αντοχές και οι ανοχές έχουν πλέον εξαντληθεί.
Παρ’ όλα αυτά συνεχίζουμε στην ίδια «γραμμή πλεύσης», με την ύφεση και τη λιτότητα ν’ αποτελούν τα μοναδικά «επιτεύγματα» αυτής της συνταγής.
Η οικονομία δεν είναι επικοινωνία. Είναι πραγματικά μεγέθη πραγματικής οικονομικής δραστηριότητας.
Γι αυτό και δεν μπορεί στις παρούσες συνθήκες να εμφανίζεται ως επιχείρημα βελτίωσης των οικονομικών συνθηκών η διανομή κοινωνικού μερίσματος στους πλέον ασθενέστερους.
Ασφαλώς και οι αδύναμοι πρέπει να στηριχτούν αλλά σ’ αυτή την ανάγκη μπορούν ν’ απαντήσουν μόνον οι πολιτικές εκείνες που θα δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας μέσα από την ανάπτυξη κι ένα αξιόπιστο δημόσιο τομέα που θα κατευθύνει συστηματικά την κοινωνική προστασία σε αυτούς που τη χρειάζονται.
Τα αυτονόητα για την κοινή λογική παραμένουν ζητούμενα.
Το φορολογικό και ασφαλιστικό σύστημα που εφαρμόζεται σήμερα λειτουργεί ως τροχοπέδη για την ανάπτυξη. Ο ΕΝΦΙΑ επιβαρύνει ανισόρροπα το κόστος λειτουργίας των επιχειρήσεων.
Η γραφειοκρατία και ο τρόπος λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης δημιουργούν πρόσθετα κόστη κι εξανεμίζουν επενδυτικές ευκαιρίες. Ακόμη και στο ΕΣΠΑ, το οποίο θα μπορούσε να δώσει «ανάσες», ο τρόπος διαχείρισής του είναι εξαιρετικά υψηλός μειώνοντας τους διαθέσιμους πόρους στον κύριο σκοπό κάθε προγράμματος ενώ οι μεγάλες καθυστερήσεις ελέγχου κι εκταμιεύσεων αποθαρρύνουν τις επιχειρηματικές συμμετοχές.
Επιπλέον, σε μια χώρα που φιλοδοξεί να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο ως κόμβος ενέργειας στην ευρύτερη περιοχή της Ν.Α Ευρώπης και της Ανατολικής Μεσογείου το ενεργειακό κόστος για τις επιχειρήσεις παραμένει στα ύψη δημιουργώντας σοβαρά μειονεκτήματα στην ανταγωνιστικότητά τους.
Η ανάπτυξη δεν πρόκειται να έρθει ποτέ με υπερφορολόγηση, γραφειοκρατία και περιστασιακά επιδόματα.
Τα στοιχήματα που πρέπει να κερδηθούν είναι στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση κι αφορούν:
1. στην αύξηση της παραγωγικότητας μέσα από τον εκσυγχρονισμό της και την ενσωμάτωση τεχνολογικών καινοτομιών,
2. την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, δηλαδή των ελληνικών επιχειρήσεων, οι οποίες είναι και οι μόνες που μπορούν να παράγουν νέο εθνικό πλούτο.
Δυστυχώς εξακολουθούμε να βάζουμε το άλογο πίσω από το κάρο. Δίνεται και πάλι προτεραιότητα στην αναδιανομή και όχι στην παραγωγή. Η πολιτική, για μια ακόμη φορά, ποδηγετεί την οικονομία.
Οι υγιείς παραγωγικές δυνάμεις της χώρας, τα δυναμικά στρώματα της μεσαίας τάξης, όλοι οι δημιουργικοί Έλληνες δεν μπορούν να κλείνουν τα μάτια μπροστά στα συνεχιζόμενα λάθη και «φωνάζουν» ένα πράγμα: Κάντε μας χώρο!
Κάντε μας χώρο να επενδύσουμε.
Κάντε μας χώρο ν’ αυξήσουμε την παραγωγή μας.
Κάντε μας χώρο να βγούμε έξω από τα εθνικά σύνορα και να κερδίσουμε νέες αγορές.
Κάντε μας χώρο για ν’ αναδείξουμε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της πατρίδα μας, από το φυσικό περιβάλλον της ως τον πολιτισμό της.
Κάντε μας χώρο για να ενσωματώσουμε περισσότερη καινοτομία στα προϊόντα και τις υπηρεσίες μας και να τους δώσουμε υψηλή προστιθέμενη αξία ώστε να αποτελέσουν πηγές εισοδημάτων, ευκαιριών, δραστηριοτήτων, θέσεων εργασίας για την κοινωνία.
Οι εκλογές στο ΕΒΕΑ για την ανάδειξη νέας διοίκησης, από 2 – 4 Δεκεμβρίου 2017, στις οποίες έχω τη τιμή να συμμετέχω ως υποψήφια με το συνδυασμό «Επιχειρηματική Ανάπτυξη» του Προέδρου μας Κωνσταντίνου Μίχαλου, είναι μια καλή ευκαιρία για να ακουστεί δυνατά και καθαρά η φωνή αυτή.
Μια ρεαλιστική, υπεύθυνη και σοβαρή φωνή για την οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική ευημερία.