Αρθρο του Μάνου Κρανίδη*
Στην σημερινή κομβική στιγμή της νέας διαπραγμάτευσης η Ελλάδα χρειάζεται όλα τα «όπλα» της. Σήμερα, στο πλαίσιο αυτής της διαπραγμάτευσης με τους εταίρους μας, δεν υπάρχει πιο σπουδαίο όπλο από ένα ρεαλιστικό εθνικό σχέδιο ανάπτυξης και μεταρρυθμίσεων.
Μπορεί να αποτελέσει ένα πραγματικό διαπραγματευτικό εργαλείο στα χέρια της κυβέρνησης ώστε να πείσει αξιόπιστα ότι θέλει όντως να φέρει την ανάπτυξη βιώσιμα και άρα να καλύψει τις μελλοντικές δανειακές υποχρεώσεις μας.
Ένα σχέδιο που θα περιλαμβάνει ρεαλιστικούς στόχους και συγκεκριμένες βραχυπρόθεσμες δράσεις και μεσοπρόθεσμες αλλαγές. Ένα σχέδιο που, λόγω πίεσης χρόνου, πρέπει να ετοιμαστεί άμεσα με κυβερνητική πρωτοβουλία, με σύνθεση απόψεων και την πολιτική και κοινωνική διαβούλευση σύντομη τώρα και συνεχής στη φάση εφαρμογής.
Ένα σχέδιο που θα προταθεί στους εταίρους μας στο Eurogroup και στο ΔΝΤ και επιτέλους θα δείξει σε όλους ότι η Ελλάδα είναι έτοιμη αυτόνομα και άμεσα να αντιμετωπίσει τα αίτια της κρίσης και να ενδυναμώσει τους καταλύτες της ανάπτυξης.
Είναι κοινή αντίληψη, ότι ούτε μέχρι το μνημόνιο ούτε και στη διάρκεια των μνημονίων δεν υπήρξε ένα υγιές σχέδιο βιώσιμης ανάπτυξης.
Στη φάση της μεταπολίτευσης επικράτησε ο κομματισμός, η ευνοιοκρατία, η κρατική σπατάλη, η αχαλίνωτη διαφθορά, η ακατανόητη γραφειοκρατία και λοιπές αιτίες κρίσης.
Στη φάση των μνημονίων το εθνικό σχέδιο ανάπτυξης αντικαταστάθηκε αποκλειστικά από ένα σχέδιο λιτότητας και δημοσιονομικής προσαρμογής της τρόικας, με τις ελληνικές προτάσεις αραιές και τις ριζικές μεταρρυθμίσεις λίγες, χωρίς ολοκληρωμένη υλοποίηση και ρηχές στο αναπτυξιακό αποτέλεσμα.
Πυρήνας του σχεδίου πρέπει να είναι οι ριζικές μεταρρυθμίσεις στην οικονομία και στην κοινωνία, αντιμετωπίζοντας τις χρόνιες αιτίες της κρίσης. Τέτοιες αφορούν την μείωση της φοροδιαφυγής, το νέο απλό δίκαιο αναπτυξιακό φορολογικό σύστημα, την αντιμετώπιση της διαφθοράς, την καταπολέμηση της γραφειοκρατίας, τη δραστική βελτίωση της λειτουργίας του κράτους και την πραγματική υποστήριξη, με κίνητρα, των επενδύσεων, της παραγωγής, της εξωστρέφειας και της καινοτομίας.
Το σχέδιο οφείλει να προάγει τις απλές αλλά δυσεύρετες τις προηγούμενες δεκαετίες αξίες όπως η αξιοκρατία, η ικανότητα, η αλληλεγγύη και η δικαιοσύνη. Να γίνουν οι κυβερνητικές δράσεις καταλύτης της λαϊκής νοοτροπίας. Ενώ πρέπει να δημιουργηθούν μηχανισμοί διάχυσης και κατανομής της ανάπτυξης στην πραγματική μικρομεσαία οικονομία, να δοθούν ευκαιρίες ευημερίας σε όλους τους πολίτες.
Οι οριστικές λύσεις σε διαχρονικές αδυναμίες προκύπτουν μόνο με την κοινή λογική και τις εμπεριστατωμένες απλές συγκεκριμένες ενέργειες. Η οριζόντια προσέγγιση, οι ιδεοληψίες και ανώφελοι φανατισμοί πρέπει να παραμεριστούν. Για παράδειγμα δεν είναι όλες οι αποκρατικοποιήσεις ίδιες, ούτε όλες οι ΔΕΚΟ ούτε όλες οι υποδομές.
Επίσης δεν σημαίνει ότι ένα φαινόμενο διαφθοράς σε μια επαγγελματική τάξη αγγίζει συλλήβδην όλη την τάξη. Ενώ η αναπτυξιακή αξιοποίηση δημοσίων ακινήτων απαιτεί μια σύνθετη αναλυτική στρατηγική με κορμό τις μακροχρόνιες παραχωρήσεις ή μισθώσεις των ακινήτων σημαντικής μελλοντικής αξίας και πώληση μόνο των ακινήτων σημερινής και μελλοντικής χαμηλής αξίας.
Τρία είναι τα κύρια συστατικά της στρατηγικής για την νέα ελληνική ανάπτυξη.
Πρώτον να διαμορφωθεί μια νέα διεθνής ταυτότητα της Ελλάδας, το νέο «brand name» της, που θα χαρακτηρίσει κάθε ενέργεια στην ελληνική οικονομία και θα την τοποθετήσει εξαιρετικά ανταγωνιστικά στη διεθνή σκηνή, ενεργοποιώντας όλους του Έλληνες.
Δεύτερον να αξιοποιηθούν, επενδυτικά και αναπτυξιακά, οι ευρείες δυνάμεις του ελληνισμού της διασποράς και του εξωτερικού διότι η Ελλάδα δεν έχει γεωγραφικά όρια, είναι μια παγκόσμια έννοια.
Τρίτον να οδηγηθεί με κίνητρα και απρόσκοπτα το νέο αναπτυξιακό, επιχειρηματικό και εργατικό πνεύμα στην παραγωγή, στην εξωστρέφεια και στην καινοτομία.
Σήμερα η οργή και διάθεση τιμωρίας για τα κακώς κείμενα της μεταπολίτευσης σταδιακά συνοδεύεται από μια διάθεση εξεύρεσης ενός νέου τρόπου μακρόπνοης ανάπτυξης, μιας οικονομίας πιο ανοικτής με ευκαιρίες για πολλούς.
Η δίκαια απαίτηση για το πρώτο δεν αναιρεί την δίκαια ανάγκη για το δεύτερο. Χρειάζεται αλλαγή πολιτικής με δομικές μεταρρυθμίσεις, με αναπτυξιακό αποτύπωμα και δημοσιονομική σύνεση αλλά μακριά από την ακραία λιτότητα του μνημονίου.
Η αποφασιστική στάση να λυθούν οριστικά οι αιτίες της κρίσης και να έρθει βιώσιμα η ανάπτυξη είναι κορυφαία για την ελληνική κοινωνία και εγγύηση για τους εταίρους δανειστές. Ένα ρεαλιστικό συγκεκριμένο εθνικό σχέδιο ανάπτυξης είναι το νέο κομβικό εργαλείο για το αίσιο τέλος της διαπραγμάτευσης και του χρηματοδοτικού ζητήματος της Ελλάδας.
Εν τέλει το εποικοδομητικό μέλλον της Ελλάδας είναι ακόμη στα χέρια των Ελλήνων, ειδικά σε εμάς που εφαρμόζουμε μια φιλοσοφία λύσεων πάντα στη λογική του «μέτρο άριστον», του απτού αποτελέσματος και της σύνθεσης, εσωτερικά και διεθνώς.
Άλλωστε η λαϊκή ανάγκη της νέας ανάπτυξης για όλους είναι αδήριτη και θα συμπαρασύρει όσους διακυβερνούν ή αντιπολιτεύονται χωρίς ξεκάθαρη πυξίδα και σχέδιο, ολιγωρώντας ή λαϊκίζοντας αδιάκοπα.
* Ο Μάνος Κρανίδης είναι
Πολιτικός Μηχανικός ΕΜΠ, MSc
ΤΕΧΝΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ Ε.ΚΡΑΝΙΔΗΣ & ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ «KRAMA PROPERTY”
Πρόεδρος της Ένωσης Ιδιοκτητών Ακινήτων Βορειοανατολικών Προαστίων Αττικής (ΕΝΙΒΟΠΑ)
Twitter: @mkranidis
στο 