Οι προτάσεις των δανειστών για τη νέα συµφωνία µε τη χώρα µας, που δηµοσιεύθηκαν τις τελευταίες ηµέρες, προκάλεσαν οδυνηρή έκπληξη στην ελληνική κοινωνία, καθώς αποδεικνύουν περίτρανα ότι οι… θεσµοί εξακολουθούν να λειτουργούν και να συµπεριφέρονται ως… τρόικα. Οσα προτείνουν δείχνουν ότι είτε δεν έχουν ακόµη αντιληφθεί πόση ζηµία προκάλεσαν τα προηγούµενα χρόνια στην Ελλάδα µε τα αποτυχηµένα τους µνηµόνια, είτε την προκάλεσαν εσκεµµένα, βάσει προµελετηµένου σχεδίου. Πώς να εξηγήσει κανείς διαφορετικά το γεγονός ότι πιέζουν την κυβέρνησή µας να αποδεχθεί εξοντωτικά µέτρα, όπως η αύξηση του ΦΠΑ σε τρόφιµα και είδη πρώτης ανάγκης των νοικοκυριών, όταν γνωρίζουν ότι το ένα τρίτο των Ελλήνων ζει πλέον κάτω από το όριο της φτώχειας; Και σε ποια λογική στηρίζονται προτάσεις για κατάργηση του ΕΚΑΣ ή για µείωση των ήδη αγρίως πετσοκοµµένων συντάξεων πείνας; Αυτή είναι η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη προς µια χώρα που η κοινωνία της βιώνει µια πρωτοφανή για τα δεδοµένα της Γηραιάς Ηπείρου ανθρωπιστική κρίση; Αυτή είναι η Ενωµένη Ευρώπη του πολιτισµού, των ιδεών και των αξιών, που οραµατίστηκαν κατά την ίδρυσή της οι κορυφαίοι των ηγετών της;
ΑΡΝΗΤΙΚΗ εντύπωση προκαλεί επίσης το γεγονός ότι οι δανειστές επιδιώκουν για πολλοστή φορά, µε τα µέτρα που ζητούν να εφαρµόσει η χώρα µας, να πλήξουν τους ελάχιστους τοµείς της εθνικής µας οικονοµίας που έχουν µείνει «όρθιοι» µετά από έξι χρόνια ύφεσης. Χαρακτηριστική είναι η πίεση που ασκείται για αύξηση του ΦΠΑ στον τουρισµό, αλλά και στην ηλεκτρική ενέργεια. Και είναι περιττό να επισηµάνει κανείς τις επιπτώσεις που θα έχει πιθανή αύξηση των τιµολογίων της ∆ΕΗ όχι µόνο στους οικογενειακούς προϋπολογισµούς, αλλά και στο κόστος της εγχώριας βιοµηχανικής και βιοτεχνικής παραγωγής… Τι νόηµα έχει, αλήθεια, µια τέτοια κίνηση; ∆εν τους ενδιαφέρει η ανταγωνιστικότητα και η ανάπτυξη της ελληνικής οικονοµίας, ώστε να συνεχίσουµε να τους πληρώνουµε για όσα τους οφείλουµε; Τι επιδιώκουν; Μήπως να «σκοτώσουν» τον τουρισµό µας και τις εξαγωγές µας, προς όφελος των δικών τους εθνικών οικονοµιών; Και αυτό λέγεται ευρωπαϊκή αλληλεγγύη; Είναι ευρωπαϊκή… υποστήριξη προς τη χειµαζόµενη οικονοµία µας αυτή η πολιτική; Ή µήπως υπονόµευση;
ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ είναι ότι τόσο οι προτάσεις των δανειστών, όσο και αυτές της κυβέρνησης δεν έχουν καµµία αναπτυξιακή διάσταση, κανένα αναπτυξιακό «άρωµα». Για άλλη µια φορά έχει επιλεγεί η εύκολη λύση: Φόροι, φόροι, φόροι! Το ελληνικό σχέδιο, για παράδειγµα, διαπνέεται σε µεγάλο βαθµό από υφεσιακή λογική, καθώς στηρίζεται και πάλι στην εξοντωτική υπερφορολόγηση της ιδιωτικής οικονοµίας, ενώ δεν προβλέπει τίποτε ουσιαστικό για την περιστολή των υπέρογκων ακόµη και σήµερα δαπανών του ∆ηµοσίου… Σαν να µην ήταν η χρεοκοπία του κράτους µας αυτή που οδήγησε την Ελλάδα στα µνηµόνια. Έκτακτη εισφορά στις µεγάλες κερδοφόρες επιχειρήσεις, µεγαλύτεροι συντελεστές ΦΠΑ, διατήρηση του ΕΝΦΙΑ και το 2015, αύξηση στον φόρο πολυτελείας σε ΙΧ και σκάφη, αλλά και αύξηση στον φόρο αλληλεγγύης για τα ετήσια µεικτά εισοδήµατα άνω των 30.000 € είναι τα εισπρακτικά µέτρα που εισηγείται η κυβέρνησή µας. Και οι προτάσεις των… θεσµών, όµως, δεν πάνε πίσω. Ζητούν -επιπλέον των όσων προτείνει η ελληνική πλευρά- προκαταβολή φόρου 100% και αύξηση συντελεστή φορολόγησης για όλες τις επιχειρήσεις, καθώς και κατάργηση φοροαπαλλαγών και ειδικών καθεστώτων φορολόγησης (π.χ. αγρότες, ΦΠΑ νησιών κ.λπ.).
ΣΤΙΣ 22 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ, µόλις δύο ηµέρες µετά τη συµφωνία της 20ής Φεβρουαρίου, γράφαµε στη στήλη αυτή: Η χώρα οφείλει να καταρτίσει για πρώτη φορά στην ιστορία της ένα πλήρες και κυρίως αποτελεσµατικό εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης και ανάπτυξης, που θα περιλαµβάνει σηµαντικές µεταρρυθµίσεις και θα δηµιουργεί τις προϋποθέσεις της οριστικής εξόδου από την κρίση. Αυτό το σχέδιο πρέπει να είναι το αποτέλεσµα ενός καλά οργανωµένου εθνικού διαλόγου, στον οποίο θα µετάσχουν όλες οι πολιτικές δυνάµεις, οι παραγωγικές τάξεις, η κοινωνία. Πρέπει να επισηµάνουµε και να αναγνωρίσουµε τα λάθη που όλοι κάναµε και µας οδήγησαν στη χρεοκοπία και στη συνέχεια να συµφωνήσουµε µε την ευρύτερη δυνατή συναίνεση µε ποιον τρόπο θα τα διορθώσουµε. Και να δεσµευτούµε για σκληρή δουλειά το επόµενο διάστηµα, ώστε να υλοποιήσουµε απαρέγκλιτα αυτό το εθνικό σχέδιο σωτηρίας της χώρας και της κοινωνίας. Μόνοι µας! Χωρίς κηδεµόνες! Με αποφασιστικότητα, επιµονή και οµοψυχία. Το χρωστάµε στα εκατοµµύρια των φτωχών και των άνεργων συµπολιτών µας, που πρέπει να ξαναζήσουν µε αξιοπρέπεια…
Η ΕΚΚΛΗΣΗ επαναλαµβάνεται σήµερα από τη στήλη µας για πολλοστή φορά… Και ας γινόµαστε µονότονοι. Ο µόνος δρόµος για να ανακτήσει η χώρα τη χαµένη της ανεξαρτησία και για να αποκαταστήσει την πληγωµένη της αξιοπρέπεια είναι ο δύσκολος δρόµος της ενότητας και της ανάπτυξης. Όχι ο εύκολος των αλλεπάλληλων φόρων. Ας αρθούµε, λοιπόν, επιτέλους όλοι στο ύψος των περιστάσεων!
στο 