Της Εύης Τατούλη*
Όσο κυλά ο χρόνος της νέας θητείας ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, αυτή τη φορά με μνημονιακό πρόσημο και τέσσερα νομοσχέδια με προαπαιτούμενα, τόσο περισσότερο γίνεται ορατό ότι η αποχώρηση από τον λαϊκισμό δεν οδήγησε το εθνικοσοσιαλιστικό αυτό συνονθύλευμα στην σοβαρότητα και την ευθύνη. Αντιθέτως η κυβέρνηση αναπτύσσει, με τον πολιτικό λόγο και τις θέσεις της, μια αποκλίνουσα νοοτροπία χειρότερη από αυτή των ανεδαφικών υποσχέσεων του παρελθόντος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να κυβερνήσει και το διατυμπανίζει ισχυριζόμενος ότι είναι αναγκασμένος να νομοθετήσει τα μέτρα που δεν πιστεύει. Διδάσκει με αυτό τον τρόπο ένα πρότυπο φυγοπονίας σε ένα ολόκληρο λαό. Μετατρέπει τη ρητορεία του λαϊκισμού σε οθωμανικού τύπου παζάρι ανυπακοής. Θέτει έτσι η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου την υποκρισία ως κύριο συστατικό της διακυβέρνησης της, κλείνοντας το μάτι στους πολίτες με την υπόσχεση να μην υλοποιήσει αυτά που η ίδια επιλέγει να νομοθετήσει. Θεσμοθετεί έτσι το «δούλευε να τρως και κλέβε να έχεις» ως μια πρακτική συνωμοτικού τύπου επιβίωσης του λαού μας.
Πρέπει να αναγνωρίσουμε ωστόσο, ότι η πολιτική αυτή αποτελεί μια ατζέντα στην οποία έχουν παγιδευτεί σύσσωμη η αντιπολίτευση, οι κοινωνικοί εταίροι και όλες οι δυνάμεις του τόπου. Και οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι δεν διαφέρει σε κανένα σημείο με τη επιλογή των προηγούμενων κυβερνήσεων για «extend and pretend» της βιωσιμότητας του χρέους. Μια πολιτική επιλογή υποκρισίας και ανυπακοής που σηματοδοτήθηκε από την προσποίηση υλοποίησης των μεταρρυθμίσεων, προσποίηση μείωσης της σπατάλης και προσποίηση αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής που οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία και τα μνημόνια.
Είναι η πρώτη φορά όμως που οι εταίροι δανειστές είναι έτοιμοι για το αναπόφευκτο. Και δεν αναφέρομαι στο Grexit το οποίο έχει ήδη κριθεί. Αλλά την πιθανότητα αλλαγής του status quo του Αιγαίου, της Ευρώπης και ευρύτερα της Μέσης Ανατολής λόγω του μεταναστευτικού, όπου η στρατηγική θέση της χώρας θα γίνει υποσημείωση στις αποφάσεις που θα ληφθούν. Γιατί ένα Turkentry στην Ευρώπη με προνομιακούς όρους, χωρίς την συμμετοχή της Ελλάδας στις διαδικασίες, αποτελεί την μέγιστη εθνική χρεοκοπία στην σύγχρονη ιστορία του Ελληνικού κράτους. Το στιβαρό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, να αποτελεί δηλαδή η Ελλάδα έστω και τον ασθενή κρίκο του σκληρού πυρήνα της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην περιοχή, θα τεθεί εν αμφιβόλω.
Η επίσκεψη Μερκελ και οι συμφωνίες με την Τουρκική ηγεσία με θλίψη μου διαπιστώνω ότι αποκαλύπτουν τη γύμνια του αρχηγού των ΑΝΕΛ που απειλούσε με μεταναστευτικό σοκ τη Βόρεια Ευρώπη και εξέθετε την χώρα με πυροτεχνήματα εθνικής πλειοδοσίας. Όπως επίσης αποκαλύπτουν την διαπραγματευτική φτώχεια της υπερηφάνειας του παγονιού που αναδεικνύει ο Αλέξης Τσίπρας με τους βερμπαλισμούς του για τα κέρδη της συμφωνίας που οδήγησε την χώρα στο τρίτο μνημόνιο. Γιατί και οι δύο ηγέτες της υπό διαμόρφωση νέας «Μικρασιατικής καταστροφής» έκαναν τη χειρότερη γκάφα που μπορεί να κάνει ένας πολιτικός: πίστεψαν τη δική τους μπλόφα. Και οδήγησαν έτσι τους ίδιους και τη χώρα στο περιθώριο των γεωπολιτικών εξελίξεων.
Ο κόμπος όμως έφτασε στο χτένι. Η κεντροδεξιά αξιωματική αντιπολίτευση στα τέσσερα, κυριολεκτικά, κομμάτια αναζητά στίγμα, ηγέτη και όραμα στο συμβολισμό ενός αντι-Τσίπρα την ώρα που ο τόπος έχει ανάγκη απαγκίστρωσης από την ατζέντα αναπαραγωγής του αδιέξοδου πολιτικού συστήματος. Μιας αλληλουχίας δηλαδή πολιτικών σχέσεων και συναλλαγών, που παρότι πνέει τα λοίσθια δεν παραδίδει την εξουσία και αναπαράγεται εκλέγοντας τους χειρότερους μέτριους, σε κάθε ευκαιρία. Η χώρα ωστόσο δεν έχει ανάγκη από πρόσωπα όσο έχει ανάγκη από μια νέα «Μεγάλη Ιδέα». Μια διέξοδο εξωστρέφειας του Ελληνικού λαού.
Ένα οικονομικό πρόγραμμα ανάπτυξης στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων που θα θέσει την χώρα ξανά γεωπολιτική ηγέτιδα της περιοχής. Που θα γίνει οδηγός για την πρώτη ουσιαστική ένωση με την Ευρώπη, της οποίας αποτέλεσε απομακρυσμένο εταίρο. Γιατί η «Μεγάλη Ιδέα» αφορά την Ευρώπη ως κοινή πατρίδα των λαών και των εθνών που την συνθέτουν και όχι μια κιτς ρεπλίκα εθνικιστικού τύπου παλιγγενεσίας που προάγει το μίσος ως το μέσο επιβολής της.
* Η Εύη Τατούλη είναι Νομικός, πολύτεκνη μητέρα, πολιτευτής Αρκαδίας
στο 