Θέλουν πράγµατι να εκλέξουν Πρόεδρο;

Η ΕΠΙΛΟΓΗ τού µέχρι και σήµερα Αντιπροέδρου της Νέας ∆ηµοκρατίας κ. Στ. ∆ήµα ως υποψηφίου για την Προεδρία της ∆ηµοκρατίας όχι µόνο δεν «διασκέδασε» τις ανησυχίες αυτές, αλλά αντίθετα µάλιστα τις ενίσχυσε. Και αυτό γιατί, παρά το αναµφισβήτητα επιτυχηµένο πέρασµά του από τη θέση του Επιτρόπου Περιβάλλοντος της ΕΕ και το χαµηλών τόνων και σε γενικές γραµµές συναινετικό προφίλ του, ο τέως υπουργός της Ν∆ δεν παύει να είναι ένας «καθαρόαιµος» κεντροδεξιός υποψήφιος, που µπορεί να συσπειρώνει τον παραταξιακό του χώρο ενόψει της πιθανότητας πρόωρων εθνικών εκλογών, αλλά δεν ασκεί την ίδια πολιτική γοητεία και έλξη στους προερχόµενους από την Κεντροαριστερά βουλευτές. Είναι χαρακτηριστικό ότι λίγες µόνον ώρες µετά την επίσηµη ανακοίνωση του ονόµατός του από τον πρωθυπουργό ακούστηκαν τα πρώτα «όχι» από ανεξάρτητους βουλευτές, ορισµένοι µάλιστα εκ των οποίων θα µπορούσαν -κάτω από προϋποθέσεις- να µετάσχουν στην προεδρική πλειοψηφία.

ΟΥΤΕ το πολιτικό «περιτύλιγµα», όµως, της υποψηφιότητας ∆ήµα είναι ελκυστικό για τους βουλευτές εκείνους, ανεξάρτητους ή και ανήκοντες σε µικρότερους σχηµατισµούς της αντιπολίτευσης, που απεύχονται την πρόωρη προσφυγή στις κάλπες και που η συνείδησή τους θα µπορούσε να υπερισχύσει της κοµµατικής πειθαρχίας. Αυτοί για να ψηφίσουν Πρόεδρο ∆ηµοκρατίας στην παρούσα Βουλή και µάλιστα τον συγκεκριµένο -κοµµατικό εν πολλοίς- υποψήφιο χρειάζονται σοβαρά πολιτικά επιχειρήµατα, ώστε να δικαιολογήσουν επαρκώς και, κυρίως, πειστικά την απόφασή τους, όχι µόνο στην εκλογική τους βάση, αλλά και ευρύτερα στην κοινή γνώµη. Και αυτό γιατί η βαρειά πολιτική ατµόσφαιρα που έχει δηµιουργηθεί γύρω από την προεδρική εκλογή το τελευταίο διάστηµα «µπλοκάρει» τους συγκεκριµένους βουλευτές, που θεωρούν -και µάλλον όχι άδικα- ότι αν ψηφίσουν Πρόεδρο θα µπουν στο µάτι του κυκλώνα, καθώς θα θεωρηθεί είτε ότι εξυπηρέτησαν τα µικροπροσωικά τους συµφέροντα, που σχετίζονται µε την πολιτική τους επιβίωση και τη διατήρηση της βουλευτικής τους έδρας, είτε ότι εκβιαζόµενοι, πιεζόµενοι ή και «εξαγοραζόµενοι» διέπραξαν το πολιτικό αδίκηµα της «αποστασίας», για το οποίο προκαταβολικά έσπευσε να µιλήσει ο ΣΥΡΙΖΑ…

ΕΙΝΑΙ, ΛΟΙΠΟΝ, προφανές ότι η «φωτογραφική», έµµεση πλην όµως σαφής, πολιτικήπρόσκληση που απευθύνει σήµερα µε το άρθρο του στην «R» ο πρωθυπουργός προς τους βουλευτές της ∆ΗΜΑΡ και των ΑΝΕΛ, αλλά και προς τα ανεξάρτητα µέλη του Κοινοβουλίου, δεν πρόκειται να έχει ανταπόκριση αν δεν συνοδευτεί από σαφείς και καθαρές πολιτικές δεσµεύσεις για την επόµενη µέρα.

Αν δεν αλλάξει το πρόσηµο της κυβερνητικής πολιτικής, µε χαλάρωση της ασφυκτικής λιτότητας και σοβαρή ενίσχυση των ασθενέστερωνοικονοµικών τάξεων, αν δεν δροµολογηθεί η διεκδίκηση της γενναίας αποµείωσης του εξωτερικού χρέους της χώρας, αν δεν προχωρήσει άµεσα και αποτελεσµατικά η κάθαρση του δηµοσίου βίου µε συγκεκριµένες πρωτοβουλίες, αν δεν ολοκληρωθεί τάχιστα η συνταγµατική αναθεώρηση µε την κατάργησητης βουλευτικής ασυλίας και του κατάπτυστου νόµου περί ευθύνης υπουργών, αλλά και µε τη θεσµοθέτηση µόνιµου, δίκαιου και αναλογικού εκλογικού συστήµατος και αν δεν υπάρξει σαφής δέσµευσηγια προσφυγή στις κάλπες σε σύντοµο χρόνο µετά την προεδρική εκλογή και πάντως εντός του 2015, η πρωθυπουργική έκκληση προς τους βουλευτές να ψηφίσουν κατά συνείδηση θα µείνει «κενό γράµµα».

Και τα πολιτικά προαπαιτούµενα της εκλογής Προέδρου, που προαναφέραµε, θα κληθεί να τα υλοποιήσει η επόµενη κυβέρνηση, που θα αναδειχθεί από τις εθνικές κάλπες…