Διευκρινίσεις αναφορικά με την πενταετή και δεκαπενταετή προθεσμία παραγραφής εκπρόθεσμων φορολογικών δηλώσεων δίνει η ΑΑΔΕ με εγκύκλιο της ερμηνεύοντας την σχετική απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Μεταξύ άλλων στην εγκύκλιο αυτή επισημαίνεται ότι, “σε περίπτωση υποβολής εκπρόθεσμης δήλωσης μετά την πάροδο της αρχικής πενταετούς παραγραφής, ήτοι για δηλώσεις που υποβάλλονται από το έκτο έτος και μετά, δεν εφαρμόζεται η δεκαπενταετής παραγραφή, αλλά βραχύτερη τριετής προθεσμία, αρχόμενη από τη λήξη του έτους υποβολής της εκπρόθεσμης δήλωσης και μη υπερβαίνουσα, κατ’ ανώτατο όριο, τα δεκαπέντε έτη. Ως εκ τούτου, για όσες εκπρόθεσμες δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος υποβάλλονται στο δέκατο τρίτο, δέκατο τέταρτο ή δέκατο πέμπτο έτος από τη λήξη της προθεσμίας υποβολής τους, δεν τίθεται θέμα περαιτέρω παρέκτασης της προθεσμίας της δεκαπενταετούς παραγραφής”.
Με την απόφαση 732/2019 του ΣτΕ, το οποίο αποφάνθηκε οριστικώς επί του ζητήματος κρίθηκε ότι σε περιπτώσεις εκπρόθεσμης υποβολής δήλωσης εντός της αρχικής πενταετούς παραγραφής, ισχύει η πενταετής παραγραφή παρατεινόμενη κατά τρία έτη, στην περίπτωση που η εκπρόθεσμη δήλωση υποβληθεί κατά το τελευταίο έτος της προθεσμίας αυτής.
Περαιτέρω, για τις περιπτώσεις εκπρόθεσμης υποβολής δήλωσης μετά την πάροδο της αρχικής πενταετούς παραγραφής κρίθηκε ότι το δικαίωμα του Δημοσίου να επιβάλει φόρο παραγράφεται ομοίως μετά την πάροδο τριετίας από τη λήξη του έτους της εκπρόθεσμης δήλωσης, με ανώτατο χρονικό όριο παραγραφής τη 15ετία, ακόμη δηλαδή κι αν η δήλωση υποβληθεί το δέκατο πέμπτο έτος από τη λήξη της προθεσμίας υποβολής της.
Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι για δηλώσεις που θα υποβληθούν το 13ο, 14ο ή και 15ο έτος από τη λήξη της προθεσμίας υποβολής τους, δεν χωρεί περαιτέρω επιμήκυνση της προθεσμίας της 15ετους παραγραφής.
στο 