Οι όροι ρύθμισης χρεών βιώσιμων εταιρειών

Οι συζητήσεις θα επικεντρωθούν στον τρόπο ρύθμισης των χρεών και στο κατά πόσον ενδεχόμενο «κούρεμα» –εάν και εφόσον προκύψει από την ανάλυση βιωσιμότητας των επιχειρήσεων αυτών– θα επεκταθεί και στις οφειλές προς το Δημόσιο.

Οι τράπεζες θέτουν από την πλευρά τους ως αναγκαία προϋπόθεση τη συμμετοχή και του Δημοσίου σε ενδεχόμενο «κούρεμα» προκειμένου όχι μόνο να συμφωνήσουν στο περιεχόμενο του νομοσχεδίου, αλλά κυρίως προκειμένου να λειτουργήσει ο νόμος στην πράξη και να μην μείνει στα χαρτιά.

Από την πλευρά της η ΓΓΔΕ, σύμφωνα με την Καθημερινή, η οποία στο προηγούμενο στάδιο των διαπραγματεύσεων με τους θεσμούς, εμφανίστηκε να έχει σοβαρές επιφυλάξεις για το εύρος τυχόν διαγραφών, η στάση της φαίνεται πλέον να είναι πιο ευέλικτη.

Υπενθυμίζεται ότι οι επιφυλάξεις αφορούσαν στο κατά πόσον τυχόν διαγραφή θα αφορά οφειλές από παρακρατούμενους φόρους, π.χ. ΦΠΑ ή κατά πόσον μπορεί να επεκταθεί στην κύρια οφειλή, δηλαδή όχι μόνο στα πρόστιμα και στις προσαυξήσεις.

Πηγές από τη ΓΓΔΕ τονίζουν στην «Κ» ότι προσέρχεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων «χωρίς δογματισμούς, με στόχο να βρεθεί η χρυσή τομή που θα βοηθήσει όσες επιχειρήσεις μπορούν να επιβιώσουν έπειτα από ρύθμιση των χρεών τους».

Τη λογική αυτή εξυπηρετεί και η προσπάθεια που γίνεται έτσι ώστε να υπάρξουν συγκεκριμένα κριτήρια και προϋποθέσεις κάτω από τα οποία το Δημόσιο θα συμμετάσχει σε ένα ενδεχόμενο «κούρεμα» και τα οποία σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες είναι αντικείμενο των συζητήσεων με τα τεχνικά κλιμάκια αυτή την εβδομάδα.

Κριτήριο σε όλες τις περιπτώσεις, δηλαδή τόσο για το «κούρεμα» των δανείων προς τις τράπεζες όσο και των οφειλών προς το Δημόσιο, θα είναι οι πιστωτές να πάρουν πίσω αυτά που θα έπαιρναν εάν η επιχείρηση έμπαινε σε καθεστώς ρευστοποίησης, έτσι ώστε να μην υπάρξει ζημία μεγαλύτερη από αυτή που θα προέκυπτε σε περίπτωση πτώχευσης. Με δεδομένο ότι το προϊόν της ρευστοποίησης υπολείπεται συνήθως σημαντικά της ονομαστικής οφειλής, εκτιμάται ότι το «κούρεμα» εάν προκριθεί ως λύση, μπορεί να είναι γενναίο και να φτάσει ανά περίπτωση το 30%-40%.

Κανόνας σε αυτή την περίπτωση είναι η επιχείρηση να κριθεί βιώσιμη μέσα από την εφαρμογή συγκεκριμένων κριτηρίων που προτείνονται από το υπουργείο Οικονομίας και τη Γενική Γραμματεία Διαχείρισης του Ιδιωτικού Χρέους, που είναι και ο εμπνευστής του νομοσχεδίου.

Η αξιολόγηση μάλιστα προτείνεται να γίνει στο πρώτο στάδιο της υποβολής της αίτησης από μια επιχείρηση, έτσι ώστε να υπάρξει το αρχικό ξεσκαρτάρισμα, πριν από την εμπλοκή του Μεσολαβητή και την εκκίνηση της εξωδικαστικής διαδικασίας.

Οι τράπεζες εισηγούνται από την πλευρά τους ένα πιο περίπλοκο σύστημα αξιολόγησης μέσα από την επιλογή περισσότερων του ενός αριθμοδεικτών, η παράλληλη εφαρμογή των οποίων θα διασφαλίζει ότι η επιχείρηση είναι βιώσιμη. Στόχος να μην επαναληφθεί το φαινόμενο του νόμου Κατσέλη, στον οποίο υπήχθησαν δεκάδες χιλιάδες νοικοκυριά, χωρίς κριτήρια, προκαλώντας συμφόρηση στα δικαστήρια.

Από την πλευρά του υπουργείου Οικονομίας προτείνεται ένα πιο απλοποιημένο σύστημα που δεν θα πετάξει εκτός μεγάλο αριθμό επιχειρήσεων ήδη από την πρώτη φάση, θεωρώντας ότι ακόμη και αν συγκεντρωθεί μεγάλος αριθμός αιτούντων, θα αντιμετωπιστεί με τη πρόσληψη νέων Μεσολαβητών.

Να σημειωθεί ότι ο Μεσολαβητής εμπλέκεται στο δεύτερο στάδιο της διαδικασίας, όταν δηλαδή θα πρέπει να κληθούν οι πιστωτές για να συναινέσουν στην εξεύρεση μιας λύσης για τη ρύθμιση των χρεών. Η ρύθμιση θα προτείνει την ικανοποίηση των χρεών, καταλογίζοντας συγκεκριμένη δόση σε κάθε πιστωτή με βάση τα έσοδα της επιχείρησης.

Μέχρι σήμερα είναι πιστοποιημένοι τουλάχιστον 2.500 Μεσολαβητές, αλλά ο αριθμός τους αναμένεται να αυξηθεί σημαντικά εφόσον ο νόμος ψηφιστεί και ανοίξει η διαδικασία για 400.000 επιχειρήσεις και ελεύθερους επαγγελματίες, που δυνητικά θα μπορούν να ενταχθούν στο σύστημα του εξωδικαστικού μηχανισμού.