Η ελληνική πλευρά θα επιδιώξει οι όποιες μειώσεις πραγματοποιηθούν να είναι όσο γίνεται πιο τμηματικές και να πραγματοποιηθούν σε μεγάλο χρονικό εύρος.
Αρχής γενομένης από το 2020, η προσπάθεια που θα καταβληθεί είναι πειστούν οι δανειστές ότι είναι εφικτό το μοντέλο της προσωπικής διαφοράς να περικοπεί σταδιακά έως το 2023 και γιατί όχι, έως ακόμα και το 2025.
Ακόμα και έτσι όμως, η απαίτηση να εξοικονομηθεί από το Ασφαλιστικό 0,75% του ΑΕΠ, δηλαδή 1,4 δισ. ευρώ, παραμένει αμετάβλητη. Ερωτηματικό αποτελεί, αν θα υπάρξει πλαφόν στην περικοπή των κύριων συντάξεων, κατά το μοντέλο που εφαρμόστηκε για τις επικουρικές. Μεγάλοι χαμένοι από αυτή τη διαδικασία, εκτιμάται ότι θα είναι όσοι λαμβάνουν πάνω από 1.000 ευρώ κύρια σύνταξη.
Οι μειώσεις θα κυμανθούν στα επίπεδα του 15 – 20% και θα επηρεαστούν περίπου 750.000 συνταξιούχοι. Στη συντριπτική τους πλειονότητα θα είναι δημόσιοι υπάλληλοι που βγήκαν στη σύνταξη, αφού συμπλήρωσαν 35αετία, γιατροί, πανεπιστημιακοί, ένστολοι, αλλά και όσοι αποχώρησαν από την εργασία τους σε μικρή ηλικία και έλαβαν υψηλές συντάξεις (πρώην ΔΕΚΟ, τράπεζες).
Σημαντικές απώλειες αναμένεται να υποστούν, από το 2020 και μετά και οι συνταξιούχοι που προέρχονται από το πρώην ΤΕΒΕ και οι οποίοι λάμβαναν προσαύξηση της σύνταξης ύψους 220 ευρώ. Μεγάλο «αγκάθι» αναμένεται να αποτελέσει και μια ενδεχόμενη περικοπή στην Εθνική Σύνταξη (384 ευρώ για όσους έχουν πάνω από 20 έτη ασφάλισης).
Το ΔΝΤ φαίνεται να «καλοβλέπει» μια περαιτέρω μείωση, που αν φτάσει στα επίπεδα των 240 ευρώ, θα εξοικονομήσει άλλα 250 εκατ. ευρώ. Οι αντιδράσεις που αναμένεται να προκληθούν όμως, εκτιμάται ότι θα είναι πολύ μεγάλες, αφού με τον τρόπο αυτό, η ήδη μικρή εθνική σύνταξη, θα μετατραπεί σε απλό φιλοδώρημα.
Πηγή: dikaiologitika.gr
στο 