Παρά τις έντονες
αντιδράσεις των τραπεζών κυρίως, το υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης σε
νομοσχέδιο που θα φέρει τις επόμενες ημέρες προς ψήφιση στη Βουλή (και αφορά
ουσιαστικά σε τροποποίηση του νόμου 2251/1994 για την προστασία των
καταναλωτών) θα συμπεριλάβει περίπου 700.000 πολύ μικρές ελληνικές επιχειρήσεις
στον χαρακτηρισμό τους ως καταναλωτών.
Αυτό σημαίνει ότι οι
επιχειρήσεις αυτές θα προστατεύονται από καταχρηστικούς Γενικούς Όρους
Συναλλαγών (ΓΟΣ), κάτι το οποίο δεν επιθυμούσαν οι τράπεζες, οι οποίες είχαν
προτείνει αντ’ αυτού να προστεθούν στους καταναλωτές μόνο οι ατομικές επιχειρήσεις
και οι ελεύθεροι επαγγελματίες.
Για παράδειγμα μια πολύ μικρή
επιχείρηση θα έχει τη δυνατότητα να αμυνθεί απέναντι σε μια σύμβαση η οποία
εμπεριέχει προδιατυπωμένους όρους που θα μπορούσαν να θεωρηθούν καταχρηστικοί.
Τέτοιες συμβάσεις είναι
συνήθως συμβάσεις με πιστωτικά ιδρύματα και εταιρείες κινητής τηλεφωνίας,
ασφαλιστικά συμβόλαια, κ.λπ.
Στην αναμόρφωση των
διατάξεων του νόμου 2251/1994, την οποία επεξεργάστηκε η Γενική Γραμματεία Εμπορίου
και Προστασίας Καταναλωτή προκειμένου να εναρμονιστεί στις κοινοτικές οδηγίες
έχουν γίνει τρεις βασικές παρεμβάσεις: η πρώτη αφορά στους ΓΟΣ, η δεύτερη στις εγγυήσεις
και η Τρίτη στην προστασία της ψυχικής υγείας των ανηλίκων.
Πιο αναλυτικά στο άρθρο 2
(Γενικοί Όροι Συναλλαγών – Καταχρηστικοί Γενικοί Όροι) προωθείται η επέκταση
του πεδίου εφαρμογής των προστατευτικών διατάξεων που αφορούν κατά βάση
καταναλωτές σε πολύ μικρές επιχειρήσεις.
Βάσει τους επίσημου
ορισμού της ΕΕ πρόκειται για επιχειρήσεις οι οποίες απασχολούν λιγότερα από 10
άτομα και ο ετήσιος κύκλος εργασιών (ή/και το ενεργητικό τους) δεν υπερβαίνει
τα 2 εκατ. ευρώ ετησίως.
Εγγύηση χωρίς γκρίζες
ζώνες
Στο άρθρο 5
αποσαφηνίζονται οι έννοιες της εμπορικής και νόμιμης εγγύησης. Με άλλα λόγια
ενώ ο καταναλωτής στην πράξη γνώριζε μόνο την εμπορική εγγύηση που συνήθως
συνοδεύει το προϊόν δεν του ήταν γνωστά τα δικαιώματα που απορρέουν από τη
νόμιμη εγγύηση η οποία έχει καθοριστεί στα 2 χρόνια.
Με τις προτεινόμενες
ρυθμίσεις, οι πωλητές είναι πλέον υποχρεωμένοι να αποσαφηνίζουν στους καταναλωτές
αν προσφέρεται ή όχι εμπορική εγγύηση (πέραν της νόμιμης των 2 ετών, δηλαδή)
είτε από τον κατασκευαστή, είτε από τον πωλητή για προϊόντα, η χρονική διάρκεια
της οποίας θα εξαρτάται από τη φύση του αγαθού, την αναμενόμενη πιθανή διάρκεια
ζωής τους και τα επικρατούντα συναλλακτικά ήθη (όπως ενδεικτικά τα τεχνολογικά
αγαθά, τα αυτοκίνητα, οι οικοσκευές, κ.λπ.)
Για προϊόντα με εκτιμώμενη
πιθανή διάρκεια ζωής άνω των 2 ετών που δεν παρέχεται εμπορική εγγύηση, ο
πωλητής πρέπει να το γνωστοποιεί εγγράφως ή πάνω σε σταθερό μέσο στον καταναλωτή
πριν από την πώληση και ταυτόχρονα να του γνωστοποιεί ότι σε κάθε περίπτωση
ισχύουν τα δικαιώματά του από τη διετή νόμιμη εγγύηση.
Πηγή Πληροφοριών: Έθνος