Σε μία από τις πλέον ακριβές χώρες στη δημιουργία και διαχείριση επενδύσεων χαρτοφυλακίων εξελίσσεται η Ελλάδα μετά την αύξηση των άμεσων και έμμεσων φόρων τα τελευταία δύο χρόνια.
Οι αλλαγές στους φορολογικούς συντελεστές ως προς τη φορολογία εισοδήματος (29%), η διπλή φορολογία σε πολλές περιπτώσεις των συναλλαγών, οι έμμεσοι φόροι όπου υπάρχουν υπηρεσίες και τα πάγια κόστη (εγκαταστάσεις, γραφειοκρατικά κόστη, έξοδα παραστάσεως, νομικές υπηρεσίες κ.ά.) έχουν εκτοξεύσει το κόστος δημιουργίας, διαχείρισης και διακράτησης χαρτοφυλακίων στα επίπεδα άνω του 60% επί των εσόδων πρώτης χρήσης για μία ΑΕΔΑΚ, μία ΑΕΠΕΥ, μία ΑΕΕΧ ή μία ΑΕΕΠ και πάνω από 40% στις μετέπειτα χρήσεις, γεγονός που καθιστά την Ελλάδα ως μία εξαιρετικά ασύμφορη χώρα για να επενδύσουν κάποιοι σε χαρτοφυλάκια μετοχών και ομολόγων, όταν η μέση φορολογία στην Ευρωζώνη για τις χρηματοοικονομικές εταιρείες δεν ξεπερνά το 18%-20%. Eάν αυξηθεί μάλιστα και η φορολογία των μερισμάτων από 10% στο 15%, τότε το κόστος λειτουργίας αυξάνεται ακόμη περισσότερο.
Η μεταφορά των εδρών εταιρειών διαχείρισης κεφαλαίων σε ξένα κράτη αποτελεί μία βασική επιλογή, σύμφωνα με την Ημερησία, αλλά και εκεί αρκετές φορές οι λληνες μέτοχοι συναντούν φαινόμενα διπλής φορολόγησης. Όπως μας επισήμαναν στελέχη της κεφαλαιαγοράς, οι προμήθειες (fees) εισόδου, εξόδου για τους μακροπρόθεσμους επενδυτές όπως και η φορολογία υπεραξιών δεν είναι ιδιαίτερα υψηλές και θεωρούνται ανταγωνιστικές με τις αντίστοιχες προμήθειες σε κράτη της ευρωπαϊκής περιφέρειας ή ακόμη και μεγάλων αγορών, όπως είναι η Γαλλία και η Γερμανία. Ωστόσο οι άμεσες και έμμεσες φορολογικές επιβαρύνσεις και τα πάγια κόστη των επιχειρήσεων εκτοξεύουν τα κόστη διαχείρισης των επενδυτικών εταιρειών στα ύψη.
Εάν, μάλιστα, ισχυρίζονται στελέχη της Ένωσης Θεσμικών, συσχετιστούν τα έξοδα αυτά με τη ραγδαία υποχώρηση των τζίρων, τις υψηλές συσσωρευμένες ζημιές των χρήσεων της πενταετούς ύφεσης και τις τεράστιες εκροές κεφαλαίων (ρευστοποιήσεις μεριδίων) των τελευταίων ετών και πριν από τα capital controls, τότε είναι εξαιρετικά δύσκολο να υπάρξουν αυτόνομοι και ανεξάρτητοι χρηματοοικονομικοί όμιλοι.
Οι περισσότερες τραπεζικές ΑΕΔΑΚ υπάγονται στους τραπεζικούς ομίλους και ουσιαστικά στηρίχθηκαν απ’ αυτές κατά τις πρόσφατες ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών, ενώ άλλες εταιρείες χωρίς την τραπεζική στήριξη, είτε έχουν σχέση με το εξωτερικό και ξένους βασικούς μετόχους, είτε σκέφτονται να μεταφέρουν τις έδρες τους στο εξωτερικό.
στο 