«Είμαστε στο Αμβούργο. Έρχεσαι μαζί μας;». Με αυτό το σλόγκαν η πόλη του Αμβούργου ψάχνει για μετανάστες για να απασχοληθούν στη διοίκηση της πόλης ως αστυνομικοί, δάσκαλοι, γιατροί, πυροσβέστες, υπάλληλοι εφοριών και σωφρονιστικοί υπάλληλοι. Με λίγα λόγια η γερμανική μητρόπολη του βορρά θέλει να προσλάβει υπαλλήλους με μεταναστευτικό υπόβαθρο. Αυτό δεν συμβαίνει μόνο στο Αμβούργο. Σε ολόκληρη τη Γερμανία οι νέοι Γερμανοί πολίτες έχουν γίνει ο νέος πόλος ενδιαφέροντος για την οικονομία και τις δημόσιες υπηρεσίες. Το μότο «η πολυμορφία μορφώνει» του βερολινέζικου «Δικτύου για Εκπαιδευτικούς με Μεταναστευτικό Υπόβαθρο» φαίνεται ότι έχει πλέον καθιερωθεί σε ολόκληρη τη χώρα.
Σε αυτό συνέβαλε και η αύξηση του μορφωτικού επιπέδου των μεταναστών στη Γερμανία. Το 2011, το ένα τέταρτο των νέων ηλικίας 18 έως 25 χρονών πήραν απολυτήριο λυκείου, το 2015 το ποσοστό αυξήθηκε στο 33%. Σε νέους χωρίς μεταναστευτικό παρελθόν το ποσοστό που έλαβε απολυτήριο ήταν από 32 μέχρι 39%. Αλλά και στον τομέα της επαγγελματικής κατάρτισης οι μετανάστες κερδίζουν έδαφος. Το 2015, το 38% όσων υπέβαλαν χαρτιά για μια θέση στο δημόσιο, ήταν απόφοιτοι επαγγελματικού λυκείου και το 16% ανώτατου εκπαιδευτικού ιδρύματος. Παρόλα αυτά το ποσοστό των μεταναστών χωρίς κανένα προσόν παραμένει υψηλό και φτάνει το 30%. «Θα πρέπει να μάθουμε από τους γονείς μας», λέει η Σεμίλε Ουρού, καθηγήτρια Αγγλικών και Κοινωνικής Παιδαγωγικής σε επαγγελματικό λύκειο. «Δεν ήρθαν στη Γερμανία για να μην γίνουμε τίποτα, αλλά για να καταφέρουμε κάτι». Η νεαρή δασκάλα ανήκει στο Δίκτυο Εκπαιδευτικών από οικογένεια μεταναστών. Θέλει να αποτελεί πρότυπο όχι μόνο για τους μαθητές της, αλλά και για άλλους Τούρκους της Γερμανίας. Το Δίκτυο ιδρύθηκε το 2007 από το αρμόδιο υπουργείο της Β. Ρηνανίας-Βεστφαλίας με σκοπό να φέρει μεγαλύτερη «ποικιλία» στη σχολική τάξη.
Στο μεταξύ τέτοια προγράμματα έχουν καθιερώσει κι άλλα ομόσπονδα κρατίδια, αλλά ακόμη υπάρχει μεγάλη ανάγκη. Διότι οι επιθυμίες είναι ακόμη μακριά από την πραγματικότητα. Για παράδειγμα, στο πολυπληθέστερο κρατίδιο της Γερμανίας το 26% των μαθητών έχει γονείς μετανάστες, όταν το αντίστοιχο ποσοστό στους καθηγητές είναι μόνο το 5%. «Το άνοιγμα των θεσμών είναι εξαιρετικά σημαντικό» υποστηρίζει ο ερευνητής σε θέματα ενσωμάτωσης Αλαντίν Ελ Μαφαλανί σε συνέντευξη στο Spiegel. «Για τους πρόσφυγες ιδίως επειδή διαπιστώνουν ότι το κράτος προσβλέπει σε αυτούς. Διότι ένας τέτοιος δάσκαλος δεν αλλάζει μόνο τη σχολική τάξη αλλά και το δωμάτιο των καθηγητών».
Προτιμώνται υποψήφιοι με γερμανικό όνομα
Ο Ελ Μαφαλανί έχει εμπειρία, γιατί γεννήθηκε στη Γερμανία ως παιδί Σύρων μεταναστών. Προς το παρόν εργάζεται ως τμηματάρχης στο Υπουργείο για Παιδιά, Οικογένεια, Πρόσφυγες και Ενσωμάτωση στο Ντίσελντορφ. Το βιβλίο του «Το παράδοξο της ενσωμάτωσης» είχε τεράστια εκδοτική επιτυχία και τον έκανε πολύ γρήγορα διάσημο. Ανήκει σε εκείνους που προειδοποιούν ότι ο αγώνας κατά των διακρίσεων και των προκαταλήψεων δεν θα πρέπει να γίνεται μόνο ανάμεσα σε Γερμανούς με ή χωρίς μεταναστευτικό υπόβαθρο, αλλά και ανάμεσα στις διάφορες ομάδες μεταναστών. Συνήθως έλλειψη αυτοπεποίθησης ή προσόντων, δυσπιστία, αλλά πάνω από όλα βαθιές προκαταλήψεις εμποδίζουν μια επιτυχημένη αρχή στην επαγγελματική ζωή. Πολλοί υποψήφιοι δεν πηγαίνουν καν σε προφορικές συνεντεύξεις.
Μελέτες πιστοποιούν ωστόσο ότι υποψήφιοι με μεταναστευτική καταγωγή δεν καλούνται καν για προφορική συνέντευξη παρά την έλλειψη ειδικευμένου προσωπικού. Το πιο απογοητευτικό είναι ότι στο 60% των περιπτώσεων υποψήφιοι με γερμανικό όνομα έχουν περισσότερες πιθανότητες να πάρουν θετική απάντηση. Η Ρούτα Γεμάνε, συγγραφέας μελέτης με θέμα τις εθνοτικές διακρίσεις στον τομέα της εργασίας υποστηρίζει, μιλώντας στη Deutsche Welle ότι «η πολυποικιλότητα δεν είναι παντού αποδεκτή και η παιδεία, η μόρφωση, δεν λύνει το πρόβλημα. Προκαταλήψεις και πολιτισμικές προτιμήσεις ενισχύουν περισσότερο το καθεστώς διακρίσεων από ό,τι οι διαφορές σε μορφωτικό επίπεδο».
Πηγή: Deutsche Welle
στο 