Όπως είπε σε συνέντευξή του προς τη Γερμανική Ραδιοφωνία Deutschlandfunk: «(…) Αναλύοντας την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, υπάρχει μια λέξη που χαρακτηρίζει σήμερα την Τουρκία: φόβος. Υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι, είτε Τούρκοι, είτε Κούρδοι, που ζουν σε καθεστώς φόβου. Ανά πάσα στιγμή μπορεί να καταλήξουν στη φυλακή. Όλα αυτά είναι ανάρμοστα για μια χώρα που θέλει να γίνει μέλος της ΕΕ και που είναι ήδη μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης και του ΝΑΤΟ».
Ο λουξεμβούργιος πολιτικός χαρακτηρίζει τρομακτικά τα όσα διαδραματίζονται στην Τουρκία μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου.
«Στην Τουρκία όταν είσαι μέλος μιας οργάνωσης προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κατηγορείσαι είτε ως οπαδός του κινήματος Γκιουλέν είτε ως τρομοκράτης. Δεν θα ήταν υπερβολή να ισχυριστεί κανείς ότι τα βασανιστήρια παίρνουν και πάλι ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Μπορεί να σε κλείσουν μέσα για πέντε μέρες χωρίς να δεις δικηγόρο».
Το χειρότερο είναι ο «κοινωνικός θάνατος»
Σύμφωνα με τον Ζαν Άσελμπορν από τις 15 Ιουλίου έχουν απολυθεί 11.000 συνδικαλιστές ενώ στην ελευθερία του Τύπου η Τουρκία κατρακύλησε από την 151η στην 180η θέση. Παράλληλα υπάρχουν εκτιμήσεις ότι 10.000 δημοσιογράφοι είναι άνεργοι.
«Το χειρότερο όμως είναι η κοινωνική προέκταση: ο κοινωνικός θάνατος. Όλα τα ονόματα των απολυμένων, δημοσιεύονται επισήμως. Έτσι δεν μπορούν να βρουν άλλη δουλειά. Πτυχία και διαβατήρια καταστρέφονται. Οι άνθρωποι δεν έχουν πλέον εισόδημα για να φροντίσουν τις οικογένειές τους, χάνουν τα σπίτια τους και πεινάνε. Πρόκειται για μεθόδους -θα πρέπει να το πει κανείς χωρίς περιστροφές- που χρησιμοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια του ναζιστικού καθεστώτος. Πρόκειται για μια εξέλιξη στην Τουρκία την οποία δεν μπορούμε να αποδεχθούμε έτσι απλά στην ΕΕ».
Επιβολή οικονομικών κυρώσεων;
Σχολιάζοντας την πορεία των ενταξιακών διαπραγματεύσεων ο λουξεμβούργιος υπουργός Εξωτερικών εκτιμά ότι αυτές έχουν θεωρητικά διακοπεί και πως το θέμα θα μπορεί να θεωρείται ούτως ή άλλως λήξαν, εάν η Τουρκία εισαγάγει την θανατική ποινή.
«Το 50% των τουρκικών εξαγωγών καταλήγει στην ΕΕ. Ως μέτρο σύγκρισης: οι ρωσικές είναι μόλις 2%. Το 60% των επενδύσεων στην Τουρκία προέρχεται από την ΕΕ. Πρόκειται για ένα ισχυρό μέσο άσκησης πιέσεων. Και ως ένα βαθμό δεν μπορούμε να αποφύγουμε να κάνουμε χρήση αυτού του μέσου προκειμένου να αντιμετωπίσουμε αυτή την ανείπωτη κατάσταση στο πεδίο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
Πηγή: DW