Βρυξέλλες, του Θάνου Αθανασίου
Διαστάσεις που δεν έχει πραγματικά, δίνουν πολλές από τις εμπλεκόμενες πλευρές στην περίφημη επιστολή Τουσκ στους 28 της ΕΕ για το κομμάτι της συζήτησης που αφορά το μεταναστευτικό στη Σύνοδο Κορυφής.
Η δημόσια προσβάσιμη επιστολή Τουσκ, δεν αναφέρει σε κανένα σημείο ότι ο Τουσκ προκρίνει ή δεν προκρίνει τις υποχρεωτικές ποσοστώσεις μεταναστών. Λέει απλά ότι το θέμα είναι διχαστικό και προειδοποιεί ότι θα φέρει δική του πρόταση, αν οι 28 δεν τα βρουν ως τον Ιούνιο (μετά από 4 εναλλασσόμενες προεδρίες).
Το πλήρες κείμενο βρίσκεται εδώ, ενώ η ίδια η επιστολή επιγράφεται “Η ενότητα είναι ο δρόμος προς τα μπρος” και βρίσκεται εδώ.
Αφού διευκρινίσουμε ότι ουδείς στην ΕΕ αναμένει αποφάσεις στις 14 και τις 15 Δεκεμβρίου αφού σημειώσουμε ότι οι 28 ηγέτες θα μιλήσουν για το θέμα άνευ συμπερασμάτων και αφού διευκρινίσουμε ότι δεν μιλάμε για το σημερινό καθεστώς μετεγκαταστάσεων αλλά για τον μελλοντικό μόνιμο μηχανισμό που δεν υπάρχει σήμερα, αλλά θα προκύψει από την αναθεώρηση του κανονισμού του Δουβλίνου και του υπολοίπου νομικού πλαισίου, καλό είναι να παραθέσουμε την επίμαχη φράση του Ντόναλντ Τουσκ:
“Το ζήτημα των υποχρεωτικών ποσοστώσεων έχει αποδειχθεί εξαιρετικά διχαστικό και η προσέγγιση έχει λάβει δυσανάλογη προσοχή λόγω των επιπτώσεών του επί του εδάφους και με αυτή την έννοια έχει αποδειχθεί ότι είναι αναποτελεσματική”.
Η φράση δεν περιέχεται στην επιστολή πρόσκλησης προς τους 28, αλλά σε συνοδευτικό κείμενο προβληματισμού, που καταγράφονται απλά και ονομαστικά οι διάφορες τάσεις στην ΕΕ για το θέμα.
Της επίμαχης φράσης προηγείται μια άλλη που λέει: “‘η ΕΕ μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την παράνομη μετανάστευση μόνο με την πλήρη συμμετοχή των κρατών μελών και τη συντονισμένη χρήση των μέσων και μέσων της ΕΕ και των κρατών μελών’ και μεταξύ πολλών άλλων μια ακόμα που αναφέρει ‘κανένα κράτος μέλος δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνοι του αυτή την κοινή πρόκληση, αλλά η αποφασιστική δράση των ηγετικών κρατών μελών, υποστηριζόμενων από την ΕΕ και της βοήθειας από άλλα κράτη μέλη, αποδείχθηκε αποτελεσματική όσον αφορά την εξάλειψη των παράνομων μεταναστευτικών ροών προς την Ευρώπη, με τον ρόλο της Ιταλίας όσον αφορά τη Λιβύη”.
Στη συνέχεια ο Τουσκ με το έγγραφο ρωτάει τους 28 την άποψή τους για διάφορα επιμέρους θέματα, όπως η χρηματοδότηση, η Αφρική, η συνοριοφυλακή κ.ο.κ.
Τέλος ο Τουσκ αναφέρει (και αυτή είναι η 2η επίμαχη φράση): “με βάση τη συζήτηση, οι ηγέτες θα επιστρέψουν στα ζητήματα αυτά με στόχο την επίτευξη συναίνεσης τον Ιούνιο του 2018. Εάν δεν υπάρξει μέχρι τότε λύση, συμπεριλαμβανομένου του θέματος των υποχρεωτικών ποσοστώσεων, ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου θα παρουσιάσει έναν τρόπο προς τα εμπρός για εξέταση από τους ηγέτες”, καταλήγει το έγγραφο του Ντόναλντ Τουσκ.
Αν το καλοσκεφτεί κανείς ο Τουσκ δεν λέει τίποτα καινούριο. Το ζήτημα των ποσοστώσεων είναι διχαστικό, αλλιώς θα είχαμε ήδη καταλήξει κάπου. Οι υποχρεωτικές ποσοστώσεις για έναν μελλοντικό μόνιμο μηχανισμό κατανομής αποτέλεσαν το αντικείμενο συζήτησης για τρεις προεδρίες μέχρι στιγμής, Σλοβακική, Μαλτέζικη και Εσθονική και είναι γνωστό σε όλους ότι οι διπλωμάτες που χειρίζονται το θέμα γελάνε αν τους ρωτήσει κανείς πότε θα βρεθεί λύση.
Ο Τουσκ συνεπώς σε αυτό το ανεπίσημο έγγραφο απλά περιγράφει την κατάσταση σήμερα.
Το πρόβλημα όλων, της Κομισιόν, των Κρατών Μελών, της Γερμανίας και της Ελλάδας ίσως ξεκινάει από το γεγονός ότι λέει ότι θα κάνει σε έξι μήνες από τώρα τη δική του πρόταση.
Αυτό παρά το γεγονός ότι δεν είναι παράτυπο, είναι κάπως ασυνήθιστο. Και από μια τέτοια ασυνήθιστη κίνηση “πίεσης” που κανείς δεν ξέρει που θα βγάλει όλοι έχουν ένα λόγο να είναι δυσαρεστημένοι:
• η Κομισιόν γιατί η δική της πρόταση στο τέλος δεν πέρασε και χάθηκαν δύο έτη συζητήσεων.
• τα μισά κράτη μέλη γιατί αποδυναμώνεται η θέση όσων ήθελαν υποχρεωτικές ποσοστώσεις.
• τα κράτη μέλη που δεν ήθελαν καθόλου ποσοστώσεις, γιατί για αυτούς η πρόταση Τουσκ θα “τους υποχρεώσει σε κάτι στη μέση”,
• ο Πρόεδρος Γιούνκερ, γιατί η λύση έρχεται από την άλλη μεριά του δρόμου (από το Συμβούλιο, που βρίσκεται χωροταξικά στις Βρυξέλλες, απέναντι από την Κομισιόν)
• η Άνγκελα Μέρκελ, γιατί η ιστορία αυτή της έρχεται ως ακόμα ένα βάρος στη διαδικασία σχηματισμού κυβέρνησης,
• ο Εμανουέλ Μακρόν, γιατί ο Τουσκ θα τον συμβουλευτεί, “ως έναν από 28” και όχι σαν σταρ,
• και όλοι οι παραπάνω, γιατί ο Τουσκ για όλους αυτούς είναι “ανεξέλεγκτος”. Ξέρει ότι δεν θα παραμείνει Πρόεδρος και όπως κάθε καλός Φρανκ Άντεργουντ, αποφασίζει να αφήσει έργο.
Βεβαίως, ο κυριότερος λόγος που τίποτα από όλα αυτά δεν έχει σημασία είναι, πως η μόνη πραγματική εξουσία στην ΕΕ είναι η δυνατότητα των Κρατών Μελών να συνεννοούνται. Αν τα Κράτη Μέλη δε θέλουν και η πρόταση Τουσκ, όποτε και αν έρθει, θα “πάει άκλαυτη”. Και φυσικά κανείς δεν μπορεί να ξέρει ότι αυτή η πρόταση δεν θα έχει υποχρεωτικές ποσοστώσεις με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Εδώ δεν το ξέρουν ακόμα οι διπλωμάτες του Τουσκ. Όλα τα υπόλοιπα είναι “Bon pour L’Orien”.
Πηγή: Real.gr
στο 