Το χωριό του Μπέρστολ τιμά σήμερα τη μνήμη της δολοφονημένης βουλευτή του Εργατικού Κόμματος Τζο Κοξ, μία τραγωδία που πάγωσε τη χώρα και την εκστρατεία για το δημοψήφισμα για την παραμονή ή όχι της χώρας στη Ευρωπαϊκή Ενωση.
Χθες το βράδυ, δεκάδες συμπατριώτες της συγκεντρώθηκαν στην εκκλησία του χωριού για να συμμετάσχουν σε τελετή στη μνήμη της, ενώ την ίδια στιγμή στο Λονδίνο μπροστά στο κτίριο του Κοινοβουλίου συγκεντρώνονταν δεκάδες πολίτες, ανάμεσά τους ο ηγέτης του Εργατικού Κόμματος Τζέρεμι Κόρμπιν και άλλα μέλη των Εργατικών με δάκρυα στα μάτια.
Η άγρια δολοφονία πάγωσε την εκστρατεία για το δημοψήφισμα, που δεν θα επαναληφθεί παρά μετά το σαββατοκύριακο.
Τη στιγμή που ο δολοφόνος φώναξε«Πρώτα η Βρετανία», τα βρετανικά μέσα ενημέρωσης αναρωτιούνται για το κίνητρο της επίθεσης και δεν διστάζουν να καταγγείλουν τον επιθετικό τόνο της εκστρατείας.
Η εφημερίδα The Guardian καταγγέλλει το βίαιο, διχαστικό κλίμα της εκστρατείας και κάνει λόγο για μία επίθεση «κατά του ανθρωπισμού, του ιδεαλισμού και της δημοκρατίας».
Το περιοδικό Spectator απαλλάσσει από την προσωπική ευθύνη τον Νάιτζελ Φάρατζ, επικεφαλής του Ukip και τα μέλη της εκστρατείας «Leave». «Αλλά είναι υπεύθυνοι για τον τρόπο με τον οποίο διεξάγεται η εκστρατεία τους», γράφει.
«Οταν ενθαρρύνεις το μένος, δεν μπορείς να κάνεις τον έκπληκτο όταν οι άνθρωποι εξαγριώνονται».
Ο σύζυγός της, ο Μπρένταν Κοξ, απηύθυνε αυτό το μήνυμα λίγες ώρες μετά τη δολοφονία της:
«Σήμερα είναι η αρχή ενός νέου κεφαλαίου στις ζωές μας. Πιο δύσκολου, πιο επώδυνου, λιγότερο χαρούμενου, με λιγότερη αγάπη. Εγώ και οι φίλοι και η οικογένεια της Τζο θα δουλέψουμε κάθε στιγμή της ζωής μας για να αγαπούμε και να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας και για να πολεμήσουμε το μίσος που σκότωσε την Τζο.
Η Τζο πίστευε σε έναν καλύτερο κόσμο και αγωνίστηκε δυναμικά γι ‘αυτό κάθε μέρα της ζωής της, είχε ένα πάθος για τη ζωή που θα εξαντλούσε τους περισσότερους.
Θα ήθελε δύο πράγματα πάνω απ’ όλα να συμβούν τώρα, ένα, τα πολύτιμα παιδιά μας να πλημμυρίσουν με αγάπη και, δύο, να ενωθούμε όλοι για να πολεμήσουμε το μίσος που την σκότωσε. Το μίσος δεν έχει ηθική, φυλή ή θρησκεία, είναι δηλητηριώδες.
Η Τζο δεν λυπόταν για τη ζωή της, έζησε κάθε μέρα της στο μάξιμουμ».
στο 