Με τη θεαματική του νίκη στις προεδρικές και τις βουλευτικές εκλογές, ο Εμμανουέλ Μακρόν κατόρθωσε να φέρει τη Γαλλία στο επίκεντρο της ευρωπαϊκής σκηνής και της διεθνούς σκηνής.
Ήταν ο μόνος υποψήφιος, που υπερασπίσθηκε χωρίς περιστροφές την ΕΕ και το ευρωπαϊκό όραμα, κατατροπώνοντας την ακροδεξιά αντίπαλό του Μαρίν Λεπέν.
Πολλοί είναι αυτοί σήμερα που θεωρούν ότι η διπλή εκλογική νίκη προσφέρει στον Εμανουέλ Μακρόν μια ιστορική ευκαιρία και μια αδιαμφισβήτητη νομιμότητα ώστε να συμβάλει σε μια καινούργια ώθηση του ευρωπαϊκού σχεδίου.
«Κερδίζοντας απέναντι στην Μαρίν Λεπέν για το ευρωπαϊκό πρόγραμμα, ο Μακρόν διεκδικεί μια νομιμότητα, που δεν έχει προηγούμενο από την εποχή του Μάαστριχτ», δηλώνει ο Τιερί Σοπέν του Ιδρύματος ευρωπαϊκών μελετών «Robert Schuman» .
Βέβαια, οι συγκυρίες, κυρίως στον τομέα της διπλωματίας, τον έχουν ιδιαίτερα ευνοήσει: oι Ηνωμένες Πολιτείες του Τραμπ, προειδοποίησαν για την αποδέσμευση τους στον στρατιωτικό τομέα , προκαλώντας μια νέα ευαισθητοποίηση των Ευρωπαίων για την ανάγκη μιας ευρωπαϊκής άμυνας. Το Brexit έχει σαν συνέπεια μια νέα κινητοποίηση για την τόνωση της ευρωζώνης.
Η σαφής αντιπάθεια του Τραμπ προς την Άγκελα Μέρκελ, η συνάντηση κορυφής τέλη Μαΐου του ΝΑΤΟ, η πρόσκληση του Βλαντιμίρ Πούτιν στις Βερσαλίες, ήταν εκπληκτικές ευκαιρίες για να κερδίσει το πάνω χέρι στον διπλωματικό τομέα και να αναπτύξει πρωτοβουλίες.
Με έναν λόγο θεληματικό και τη σαφή δέσμευση ότι θα εφαρμόσει στη Γαλλία τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις, ο Εμανουέλ Μακρόν κατόρθωσε να επαναφέρει μέσα σε λίγες μέρες τη Γαλλία στο προσκήνιο του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι και να ωθήσει την Ευρώπη από τη σκιά σε ένα καινούριο φως.
Αυτή η καινούρια ευρω-αισιοδοξία συνέβαλε ίσως με τον τρόπο της να εμποδιστεί η περαιτέρω αύξηση του λαϊκισμού και να κόψει τα φτερά του Εθνικού Μετώπου της Μαρίν Λεπέν.
Βέβαια, το να περάσει η Γαλλία από «κακή μαθήτρια» σε σωτήρα της Ευρώπης, δεν γίνεται με τα λόγια, «θα πρέπει να περάσει στην πράξη».
Νέα ισορροπία στο Γάλλο-γερμανικό διώνυμο
Στην ευρωπαϊκή σκηνή η Γαλλία είχε χάσει την ηγετική της θέση, γιατί ο Φρανσουά Ολάντ δεν κατόρθωσε να ενσαρκώσει τις ευρωπαϊκές του φιλοδοξίες, δεν τα κατάφερε ιδιαίτερα με τις μεταρρυθμίσεις και για πολλά θέματα κράτησε μια παθητική στάση, όπως για το μεταναστευτικό.
Δεν ήταν δύσκολο για τον Μακρόν να αποστασιοποιηθεί από τον προκάτοχό του, δηλώνοντας πάνω απ’ όλα ότι το πρώτο του μέλημα θα είναι οι μεταρρυθμίσεις.
Είναι κάτι που προσδοκούσε από καιρό η Άγκελα Μέρκελ, που έσπευσε να τον χαιρετίσει (για τις μεταρρυθμίσεις), γιατί δεν θέλει στο πλευρό της μια Γαλλία που χωλαίνει και αγωνιά, προσπαθώντας να αποφύγει τα πρόστιμα των Βρυξελλών.
Εφ’ όσον κατορθώσει η Γαλλία, να καλύψει την καθυστέρησή της στον οικονομικό τομέα, θα μπορούσε να βρεθεί μια νέα ισορροπία στο γάλλο-γερμανικό διώνυμο: μια Γαλλία πιο ισχυρή οικονομικά και μια μεγαλύτερη συμμετοχή της Γερμανίας στον διπλωματικό και τον στρατιωτικό τομέα.
Στην Ισπανία, ο Μαριάνο Ραχόι ο οποίος είναι θετικός σε μια τέτοια προοπτική, δεν κρύβει παράλληλα τη θέληση να είναι ο άλλος βασικός παίκτης στο ευρωπαϊκό σκηνικό.
Την ερχόμενη Τρίτη, θα εξετασθεί στο ισπανικό Κοινοβούλιο, μια πρόταση μομφής ύστερα από αίτημα του κόμματος «Podemos», ο πρωθυπουργός όμως δεν φαίνεται να ανησυχεί ιδιαίτερα.
Υποχώρηση του Λαϊκισμού
Στην Ιταλία ξεπεράστηκε η κρίση και απομακρύνθηκε η περίπτωση πρόωρων εκλογών το φθινόπωρο που θα μπορούσαν να φέρουν νέα αστάθεια στη χώρα.
Οι φιλο-ευρωπαίοι είδαν με ικανοποίηση τα αποτελέσματα των δημοτικών της Κυριακής σε 1.000 δήμους όπου το κίνημα «Μ5S»του Μπέπε Γκρίλο έχασε σοβαρά στις μεγαλύτερες πόλεις.
Ανάμεσα σε μια εύθραυστη κεντροαριστερά και μια κεντροδεξιά όμηρο της φαγωμάρας των αρχηγών της, το κόμμα του Μπέπε Γκρίλο πίστευε ότι θα επανακτούσε την εξουσία το φθινόπωρο. Τώρα θα πρέπει να κάνει εκ νέου υπομονή…
Οι Γάλλοι σχολιαστές θεωρούν σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο, ότι η υποχώρηση του κόμματος «Μ5S» του Μπέπε Γκίλο, αποτελεί συνέχεια «της ήττας της ακροδεξιάς σε Γαλλία, στην Ολλανδία και στην κρίση του AFD στη Γερμανία».
Μόλις πριν από έναν χρόνο η άνοδος των εξτρεμιστικών κομμάτων προκαλούσε την ανησυχία μιας αποσταθεροποίησης της Γαλλίας με κίνδυνο κατάρρευσης της ευρωζώνης. Η νίκη Μακρόν συνέβαλε να γίνει η Γαλλία νέος πόλος σταθερότητας στην Ευρώπη σε μια εποχή που η Μεγάλη Βρετανία είναι ακόμα βυθισμένη στην παχιά ομίχλη του Brexit.
Σε αυτό το αναδιαμορφωμένο ευρωπαϊκό τοπίο, η Γαλλία βοηθιέται από μια καλύτερη οικονομική συγκυρία: ο οίκος αξιολόγησης Standard&Poor’s προτίθεται να αυξήσει σημαντικά τις προβλέψεις του για την ανάπτυξη.
Ο Εμανουέλ Μακρόν θα έχει επομένως τα μέσα για να παίξει ένα κεντρικό ρόλο στην Ευρώπη και να είναι κινητήριος δύναμη για την αναβίωση της, εφ’ όσον βέβαια, φέρει σε πέρας, τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις.