Η συζήτηση για την κατάσταση της Ένωσης πραγματοποιείται κάθε χρόνο από
το 2010 και έπειτα, κατά την πρώτη ολομέλεια του Σεπτεμβρίου, στο Στρασβούργο.
Την ομιλία του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά την οποία αξιολογεί την
περασμένη χρονιά και θέτει τους στόχους για την επόμενη, ακολουθεί συζήτηση
μεταξύ των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Μάνφρεντ Βέμπερ (ΕΛΚ, Γερμανία)
Οι Ευρωπαίοι περιμένουν από την Ευρώπη απτά αποτελέσματα στα ζητήματα
που τους απασχολούν, όπως είναι η ασφάλειά τους, η οικονομική τους κατάσταση
και το μέλλον των παιδιών τους. Η ΕΕ και τα κράτη μέλη πρέπει να είναι
αποτελεσματικοί στην μάχη κατά της τρομοκρατίας, να αντιμετωπίσουν την
προσφυγική κρίση και να φέρουν περισσότερες θέσεις εργασίας και ανάπτυξη.
Πρέπει η φωνή της να ακουστεί σε όλο τον κόσμο. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το
Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο παίρνουν αυτό το ρόλο στα σοβαρά. Πρέπει να το καταλάβουν
αυτό και οι εθνικές κυβερνήσεις. ‘Η τώρα ή ποτέ.
Τζιάνι Πιτέλα (Σοσιαλιστές,
Ιταλία)
Έχουν ήδη γίνει πολλά αλλά πρέπει να γίνουν ακόμα περισσότερα. Οι
Σοσιαλιστές, καλούν την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να ενισχύσει τη στρατηγική για τις
επενδύσεις. Επίσης, το σύστημα μετεγκατάστασης στο προσφυγικό, πρέπει να
εφαρμοστεί και να συνοδευτεί από τη δημιουργία κοινών μέτρων για την ασφάλεια.
Θέλουμε μια οικονομία που θα έχει πιο αυστηρούς κανόνες απέναντι στη
φοροδιαφυγή και που θα συγκρούεται με τα συμφέροντα. Αν η ΕΕ δεν καταφέρει να
ανταποκριθεί στις προσδοκίες των πολιτών, τότε υπάρχει ο κίνδυνος αποσύνθεσης.
Σαίντ Καμάλ (Μεταρρυθμιστές,
Βρετανία)
Ενώ όλοι φωνάζουν για “περισσότερη Ευρώπη” ή για “καθόλου Ευρώπη”, οι
Ευρωπαίοι Μεταρρυθμιστές είναι η μόνη πολιτική ομάδα που φωνάζει για μια
“καλύτερη Ευρώπη”, που θα βασίζεται στην αποκέντρωση, τη δικαιοσύνη, την
πολυμορφία και τον σεβασμό σε όλα τα κράτη μέλη της. Αυτές οι αρχές έχουν
παραμεληθεί και αυτό έχει οδηγήσει στον ευρωσκεπτικισμό. Η ΕΕ είναι πολύ μεγάλη
για να συνεχίσει να συγκεντρώνει εξουσίες και να τις εναρμονίζει. Οι πολίτες
θέλουν λύσεις σε προκλήσεις όπως η ασφάλεια αλλά όχι νέες εξουσίες ή
ευρωπαϊκούς οργανισμούς. Ας αναρωτηθούμε πώς θα καταφέρουμε να συνεργαστούμε
καλύτερα, όχι πώς θα προσχωρήσουμε το ευρωπαϊκό εγχείρημα.
Γκάμπριελ Ζίμερ (Ευρωπαική
Αριστερά, Γερμανία)
Ένα πράγμα έγινε ξεκάθαρο μετά το δημοψήφισμα στη Βρετανία: η ΕΕ δεν
μπορεί να συνεχίσει έτσι. Αν δεν γίνουν δομικές αλλαγές, αυτό το οικοδόμημα θα
αποτύχει. Η ΕΕ Η ΕΕ ταλανίζεται από τόσες κρίσεις και η εμπιστοσύνη των πολιτών
στα θεσμικά της όργανα βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση.
Ο πρόεδρος Γιουνκέρ και ο πρόεδρος Τουσκ, πρέπει να δώσουν απαντήσουν
σε αυτές τις προκλήσεις. Αν οι ηγέτες μας αποτύχουν να αντιμετωπίσουν την
ανεργία και την κοινωνική ανισότητα, αν δεν βρουν κοινές λύσεις για την
αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης και δεν μπορέσουν να διασφαλίσουν ένα
ασφαλές μέλλον για τη νέα γενιά τότε η Ευρωπαϊκή Ένωση θα μαραθεί και μαζί με
αυτή θα χαθεί και η κληρονομιά της.
Ρεμπέκα Χάρμς (Πράσινοι,
Γερμανία)
Η εμπιστοσύνη των Ευρωπαίων πολιτών αποτελεί προϋπόθεση για την
σταθερότητα της ΕΕ. Πώς θα την ξανακερδίσουμε; Με το να υπερασπιστούμε την ΕΕ,
ώς απάντηση στον εθνικισμό και με το να λάβουμε σοβαρά υπόψη μας τις αμφιβολίες
των πολιτών. Πρέπει να σχεδιάζουμε τις πολιτικές μας για την προστασία και την
εγκατάσταση των προσφύγων, να καταπολεμήσουμε τις αιτίες για τις οποίες οι
άνθρωποι αυτοί εγκαταλείπουν τις χώρες τους και να συνεργαστούμε για την
ασφάλεια στην Ευρώπη. Η επιτάχυνση της μετεξέλιξης σε μια πράσινη οικονομία, θα
μας επιτρέψει να δημιουργήσουμε νέες ευκαιρίες για τους νέους αλλά και να
αντιμετωπίσουμε το όλο και αυξανόμενο χάσμα μεταξύ αστικών και αγροτικών
περιοχών. Η υπόθεση της Apple, απέδειξε ότι η ΕΕ μπορεί να αντιμετωπίσει και
ζητήματα φορολογικής δικαιοσύνης.
Νταβίντ Μπορέλι (Ομάδα Ευρώπη
της Ελευθερίας και της Άμεσης Δημοκρατίας, Ιταλία)
Τρομοκρατία, Brexit, προσφυγικό, ανεργία, εμπορική συμφωνία ΕΕ-ΗΠΑ…
Όλα όσα συζητήσαμε το 2016, θα τα ξανασυζητήσουμε το 2017. Ωστόσο, θα ήθελα να
ακούσω από τον Γιουνκέρ ότι κάποια μέρα θα συζητήσουμε για το πώς όλα αυτά θα
επηρεάσουν τη ζωή των πολιτών στο Τρεβίζο και το Ταράντο: δηλαδή τις ζωές των
απλών ανθρώπων. Οι Ευρωπαίοι, περπάτησαν αυτό το μονοπάτι μαζί, παρά τους δύο
παγκοσμίου πολέμους, όχι εξαιτίας των μεγάλων προκλήσεων που έπρεπε να αντιμετωπίσουν
ή επειδή είχαν μεγάλα σχέδια αλλά επειδή πίστευαν στους εκπροσώπους τους. Για
αυτό ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για εμπιστοσύνη και ελπίδα.
Νάιτζελ Φάραζ (Ομάδα Ευρώπη της
Ελευθερίας και της Άμεσης Δημοκρατίας, Βρετανία)
Πέρσι είπα ότι η ΕΕ ήταν σε “κατάσταση διχόνοιας” και πράγματι έτσι
ήταν. Ωστόσο, λίγοι θα μπορούσαν να προβλέψουν τα καταστροφικά χτυπήματα που
έχει δεχτεί η ΕΕ τους τελευταίους 12 μήνες.
Υπάρχει η συνεχιζόμενη προσφυγική κρίση, μια καταστροφή που έχει
κλονίσει τα θεμέλια της ΕΕ, στο ίδιο διάστημα όμως οι Ολλανδοί ψήφισαν “όχι”
και φυσικά έχουμε και το Brexit.
Μαρσέλ ντε Γκράαφ (Ευρώπη των
Εθνών και τη Ελευθερία, Ολλανδία)
Έχει αποδειχτεί ότι αυτή η Ευρωπαϊκή Επιτροπή είναι ανίκανη να λύσει
τις μεγάλες κρίσεις που έχουν χτυπήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αποτέλεσμα αυτού
ήταν η αποχώρηση της Βρετανίας. Ποιές χώρες θα ακολουθήσουν;
Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ανίκανη για μια θεμελιώδη αλλαγή προς την
κατεύθυνση της εθνικής κυριαρχίας. Για αυτό η ΕΕ πρέπει να διαλυθεί και να
δώσει χώρο σε μια κοινότητα εθνικών κρατών που θα συνεργάζονται προς όφελός
τους. Ο Γιουνκέρ δεν είναι το κατάλληλο άτομο για να οδηγήσει την Ένωση σε
αυτούς τους στόχους και πρέπει να παραιτηθεί.
Μαρίν Λεπέν (Ευρώπη των Εθνών
και τη Ελευθερία, Γαλλία)
Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι συνώνυμο της οικονομικής, της κοινωνικής και
νομισματικής κρίσης, της κρίσης της μαζικής μετανάστευσης και της τρομοκρατίας,
που με δαπανηρές υπηρεσίες δεν είναι σε θέση να καταφέρει τίποτα. Τίποτα ή
σχεδόν τίποτα δεν έχει λειτουργήσει και ο φεντεραλισμός, που η ζητούν οι
φιλοευρωπαίοι, θα κάνει την κατάσταση χειρότερη.
Επίσης, σε ότι έχει να κάνει με την κυριαρχία της η Γαλλία πρέπει να
δώσει το παράδειγμα ενός άλλου δρόμου για τους ανθρώπους της και για μια Ευρώπη
Ελευθερίας. Για αυτό θα πρέπει να μιλάμε.