Ιδιαίτερα θεαματικές απολαβές εξασφαλίζουν στις Ηνωμένες Πολιτείες οι διευθύνοντες σύμβουλοι, οι οποίοι αποχωρούν από την εταιρεία τους μετά την ολοκλήρωση εξαγοράς ή συγχώνευσης και ανεξαρτήτως των επιδόσεών τους, σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας «Καθημερινή».
Πρόσφατο παράδειγμα η διευθύνουσα σύμβουλος της Yahoo Μαρίσα Μέγιερ, η οποία πούλησε στη Verizon τις πρωτεύουσες δραστηριότητες της εταιρείας της και θα λάβει σε πιθανή απομάκρυνσή της το ποσόν των 54,89 εκατ. δολαρίων. Οι αποζημιώσεις αυτές κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητες είναι, εάν σκεφθεί κανείς πως έχουν προηγηθεί τέσσερα χρόνια άκαρπης προσπάθειας της κ. Μέγιερ να αναζωογονήσει τη Yahoo.
Πάρα ταύτα, τα σχεδόν 55 εκατομμύριά της κατατάσσονται μόλις στην 54η θέση μεταξύ συναφών αποζημιώσεων των συναδέλφων της, οι οποίοι ηγούνται των ομίλων του δείκτη S&P 500. Στην πρώτη θέση μεταξύ των 20 διευθυνόντων συμβούλων με τις πιο παχυλές απολαβές σε περίπτωση αποχώρησής τους βρίσκεται ο Στιβ Γουίν.
Είναι ο επικεφαλής και ιδρυτής της ομώνυμης αλυσίδας πολυτελών ξενοδοχείων και καζίνων Wynn Resorts, με παρουσία στις ΗΠΑ και στην Κίνα. Ο κ. Γουίν θα αποζημιωθεί με πακέτο 358,13 εκατ. δολαρίων, το οποίο συναπαρτίζεται από ρευστό, μετοχές, διάφορα μπόνους και τον φόρο της εταιρείας επί της αποζημίωσης. Στην 20ή θέση εμφανίζεται ο Μάικ Λαμάχ της Ingersoll-Rand με βιομηχανικά συστήματα κλιματισμού και αποζημίωση της τάξεως των 85,52 εκατ. δολαρίων.
Τα σχετικά αναφέρουν οι Λόρι Μάισλερ και Τζεν Ζάο σε ρεπορτάζ τους στο ειδησεογραφικό πρακτορείο Bloomberg, το οποίο ως θέμα έχει τα λεγόμενα «golden parachutes» («χρυσά αλεξίπτωτα»). Πρόκειται για συμφωνίες οι οποίες συνάπτονται μεταξύ ομίλου και υψηλόβαθμου διοικητικού στελέχους (συνήθως του/της επικεφαλής του) και καθορίζουν την αποζημίωση σε περίπτωση διακοπής της συνεργασίας.
Στην πλειονότητα των περιπτώσεων η λήξη της συνεργασίας είναι το αποτέλεσμα συγχώνευσης ή εξαγοράς της εκάστοτε εταιρείας. Πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε ο όρος «χρυσό αλεξίπτωτο» το 1961 στην αεροπορική TWA, αλλά ευρύτερη και γενικευμένη χρήση του έγινε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 ως απάντηση στη μεγάλη αύξηση των συγχωνεύσεων και των εξαγορών στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Αξίζει, εν κατακλείδι, να αναφερθεί ότι ακόμη και μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 και τη συνεπακόλουθη ύφεση της αμερικανικής οικονομίας υπήρξαν περιπτώσεις αυξημένων αποζημιώσεων. Σε έρευνα της Alvarez & Μarsal τη διετία 2010-2011 διαπιστώθηκε αύξηση της τάξεως του 32%, ενώ στα τέλη του 2011 σε άρθρο της εφημερίδας USA Today είχε επισημανθεί ότι ορισμένοι διευθύνοντες σύμβουλοι στις ΗΠΑ έλαβαν μετά την αποχώρησή τους πακέτα άνω των 100 εκατ. δολαρίων.
Πηγή: Η Καθημερινή
στο 