Η κεντροδεξιά ομάδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης εξέλεξε χθες τον Αντόνιο Ταγιάνι ως υποψήφιο αντικαταστάτη του σοσιαλιστή Μάρτιν Σουλτς, πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, μία κίνηση που θα μπορούσε να ενθαρρύνει τις απαιτήσεις για τον ανασχηματισμό άλλων υψηλόβαθμων θέσεων στην ΕΕ.
Ο Ταγιάνι, πρώην επίτροπος της ΕΕ, είναι μέλος του δεξιού κόμματος Φόρτσα Ιτάλια και στενός σύμμαχος του ιταλού πρώην πρωθυπουργού Σίλβιο Μπερλουσκόνι.
Οι σοσιαλιστές, η δεύτερη μεγαλύτερη ομάδα στο Κοινοβούλιο, έχουν δηλώσει ότι η εκλογή ενός συντηρητικού προέδρου μπορεί να διαταράξει την ισορροπία δυνάμεων στην ΕΕ εάν η συντηρητική Ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ) αποκτήσει τις προεδρίες και των τριών σημαντικών σωμάτων της ΕΕ.
Ο λουξεμβουργιανός Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και ο πολωνός Ντόναλντ Τουσκ, που ηγείται συνόδων κορυφής της ΕΕ ως πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, είναι και οι δύο μέλη του ΕΛΚ.
Η θητεία του Τουσκ λήγει στο τέλος Μαίου αλλά αναμένεται να παραμείνει στην ΕΕ, παρά την αντίθεση της πολωνικής κυβέρνησης και του μεγαλύτερου εχθρού του και επίσης πρώην πρωθυπουργού, Γιαροσλάβ Κατσίνσκι.
Στον Γιούνκερ απομένουν ακόμα τρία χρόνια θητείας, παρότι η θέση του έχει αποδυναμωθεί από το δημοψήφισμα της Βρετανίας να αποχωρήσει από την ΕΕ και ένα αποτυχημένο πρόγραμμα να χειριστεί την μεταναστευτική κρίση τον περασμένο χρόνο με υποχρεωτικά ποσοστά μετεγκατάστασης μεταναστών ανά χώρα-μέλος της Ένωσης.
Ως υποψήφιος της μεγαλύτερης ομάδας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ο Ταγιάνι φαίνεται πιθανό να εκλεχθεί ως επόμενος πρόεδρος, παρότι η νίκη του δεν είναι σίγουρη, καθώς το ΕΛΚ ελέγχει μόνο 215 από 751 θέσεις.
Οι σοσιαλιστές, οι οποίοι τερμάτισαν μια δεκαετή συμμαχία με το ΕΛΚ, έχουν παρουσιάσει τον δικό τους υποψήφιο για την προεδρία – τον Τζιάνι Πιτέλα, έναν ιταλό βουλευτή που διατηρεί στενές σχέσεις με τον πρόσφατα παραιτηθέντα ιταλό πρωθυπουργό Ματέο Ρέντσι.
Ο Πιτέλα είπε ότι ο σκοπός του ήταν να μειώσει την έλξη των αυξανόμενων αντικαθεστωτικών κινημάτων τα οποία ευδοκιμούν βάσει του ισχυρισμού ότι τα ήπια κόμματα όλων των αποχρώσεων ακολουθούν το ίδιο πρόγραμμα δράσης.
Μια φιλονικία όμως μεταξύ των δύο κυρίων πολιτικών οικογενειών της Ευρώπης μπορεί όντως να δώσει μια ώθηση σε ομάδες ενάντιες στο σύστημα και την ΕΕ.
Ένα διαιρεμένο κοινοβούλιο μπορεί να αντιμετωπίσει μεγαλύτερη δυσκολία να περάσει νομοσχέδια, και ένα τέτοιο αδιέξοδο μπορεί να ενδυναμώσει ευρωσκεπτικιστικά κόμματα όπως το βρετανικό Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου, το γαλλικό Εθνικό Μέτωπο και το ιταλικό Κίνημα Πέντε Αστέρων.
στο 