Στις εσωτερικές διαμάχες που λαμβάνουν χώρα στο εσωτερικό
του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) αναφέρεται δημοσίευμα των New York Times, στο οποίο υπογραμμίζεται
πως η δριμεία κριτική που ασκείται στο Ταμείο εντός και εκτός αυτού έχει
πυροδοτήσει μία εκτενή συζήτηση σχετικά με την ενίσχυση της διαφάνειας κατά τη
λήψη αποφάσεων εντός του ιδρύματος.
Ως παράδειγμα της «φαγωμάρας»- όπως χαρακτηριστικά
αναφέρεται στο δημοσίευμα- που επικρατεί στο εσωτερικό του ΔΝΤ, φέρει το κλίμα
που δημιουργήθηκε το καλοκαίρι όταν η ανεξάρτητη υπηρεσία αξιολόγησης του
Ταμείου παρέδωσε μία έκθεση 86 σελίδων για το πώς διαχειρίστηκε το ΔΝΤ την
ευρωπαϊκή κρίση χρέους.
«Η έκθεση ήταν ασυνήθιστα ωμή στην κριτική της για το πώς το
ΔΝΤ χειρίστηκε τα προβλήματα του χρέους στην περίπτωση της Ελλάδας. Στελέχη του
Ταμείου φοβήθηκαν τους ομολόγους τους στην Ευρώπη, έχασαν τα πρώτα ανησυχητικά
σημάδια και δεν έκαναν αρκετά για να πείσουν για την αναδιάρθρωση του χρέους»,
αναφέρει το ρεπορτάζ.
Αυτό, όμως, που προκάλεσε την οργή και την παρέμβαση
υψηλόβαθμων στελεχών του ΔΝΤ ήταν πως πριν τη δημοσίευση της εν λόγω έκθεσης ορισμένοι
αξιωματούχοι του Ταμείου ζήτησαν την αφαίρεση τμημάτων της έκθεσης που
αναφέρουν ότι το ΔΝΤ δεν έδωσε έγγραφα που ζητήθηκαν από τους αξιολογητές.
Όπως αναφέρει το ρεπορτάζ των New York Times, η διαφάνεια εντός του
Ταμείου ήταν το μεγάλο στοίχημα της Κριστίν Λαγκάρντ. Ωστόσο, αφότου συστάθηκε
η ανεξάρτητη επιτροπή αξιολόγησης το 2001, υπάρχουν μεγάλες κόντρες στο
εσωτερικό του ΔΝΤ.
«Παρά το γεγονός ότι η μονάδα διαθέτει αυτονομία, όσοι
εργάστηκαν σε αυτή δεν επιθυμούσαν σε καμία περίπτωση να προκαλέσουν προβλήματα. Όμως,
η έκθεση σχετικά με την ποιότητα των συμβούλων του ΔΝΤ κατά τη διάρκεια της κρίσης
στην Ευρωζώνη είναι σίγουρο πως “άγγιξε” ένα ευαίσθητο σημείο», σχολιάζουν οι New York Times και συμπληρώνουν:
«Όταν κατέστη σαφές πως η έκθεση θα προχωρήσει, οι Ευρωπαίοι
διευθυντές του Ταμείου ρώτησαν αν θα ήταν δυνατόν να μην δοθεί η έκθεση στο
κοινό, σύμφωνα με άτομα που εμπλέκονται στη διαδικασία. Η αντίθεση απέναντι
στην έκθεση ήταν ιδιαίτερα αισθητή στο ευρωπαϊκό τμήμα, το οποίο επέβλεπε τα
προγράμματα διάσωσης σε Ελλάδα, Ιρλανδία και Πορτογαλία».
«Ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Τμήματος, Poul Thomsen, ο οποίος
ήταν και ο αρχιτέκτονας της ελληνικής διάσωσης, αποστασιοποιήθηκε αρχικά
από τους αξιολογητές και η έκθεση κατέληξε να είναι ζωτικής σημασίας για το
έργο του Ταμείου στην Ελλάδα, αν και ο κ. Thomsen δεν κατονομάζεται στην έκθεση».
Τελικά, ο κ. Thomsen αναγκάστηκε να συνεργαστεί παρέχοντας εκατοντάδες σχετικά
έγγραφα, ωστόσο οι New York Times επισημαίνουν πως οι αξιολογητές χρειάστηκαν 16 μήνες για να
πάρουν αυτό που πραγματικά ζητούσαν: έγγραφα που θα ρίξουν φως στο γιατί το ΔΝΤ
έπραξε έτσι όπως έπραξε.
Και πάλι, στελέχη του ΔΝΤ ζήτησαν να αφαιρεθεί από την
έκθεση το κομμάτι που αναφέρει πόσο δυσκολεύτηκαν οι αξιολογητές να λάβουν τα
στοιχεία που χρειάζονταν.