Το ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης και το δημοψήφισμα της 23ης Ιουνίου για τη συμμετοχή της Βρετανίας στην Ε.Ε. αποτελούν τους μεγαλύτερους κινδύνους για το ευρωπαϊκό μπλοκ, σύμφωνα με τον Χιούγκο Ντίξον, ο οποίος σημειώνει ότι πρόκειται για δύο θέματα που μπορούν να συγκρουστούν αυτό το καλοκαίρι.
Οι οικονομικοί αγώνες που δίνει η Ελλάδα και η ενδοσκόπηση της Βρετανίας σχετικά με το αν θα παραμείνει στην Ε.Ε. μπορεί να φαίνεται ότι λίγο έχουν να κάνουν το ένα με το άλλο.
Άλλωστε, λαμβάνουν χώρα σε δύο αντίθετα άκρα της Ευρώπης.
Ωστόσο, όπως σημειώνει ο Χιούγκο Ντίξον, το ΔΝΤ και η Ε.Ε. έχουν αντίθετες απόψεις σχετικά με το ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης, κάτι που γραφικά υπογραμμίστηκε από τις αποκαλύψεις του WikiLeaks.
Αν αυτές οι διαφορές δεν επιλυθούν σύντομα, η Αθήνα θα μπορούσε να ξεμείνει από χρήματα τον Ιούλιο.
Η αίσθηση της κρίσης θα μπορούσε να αυξηθεί, σε μια στιγμή που το Ηνωμένο Βασίλειο θα αποφασίσει στις 23 Ιουνίου αν θα παραμείνει στην Ε.Ε. ή θα αποχωρήσει.
Η Βρετανία δεν αποτελεί μέλος της ζώνης του ευρώ και δεν χρειάζεται να συμβάλει στις διασώσεις της Ελλάδας, έτσι, λογικά, δεν θα μπορούσε να υπάρξει σύνδεση των δύο θεμάτων.
Ωστόσο, βρετανοί ευρωσκεπτικιστές θα μπορούσαν να το εκμεταλλευτούν αυτό, υπό την έννοια ότι η Ελλάδα θα βρεθεί και πάλι στο χείλος της χρεοκοπίας, επιχειρηματολογώντας ότι το Ηνωμένο Βασίλειο θα πρέπει να αποστασιοποιηθεί.
Ήδη εκμεταλλεύονται με μεγάλη επιτυχία την προσφυγική κρίση στην Ευρώπη για τον ίδιο λόγο, παρά το γεγονός ότι η Βρετανία δεν αποτελεί μέρος της Σένγκεν.
Αν όλα είχαν πάει σύμφωνα με το πρόγραμμα, σημειώνει ο Χιούγκο Ντίξον, η πρώτη αξιολόγηση του προγράμματος της Ελλάδας θα είχε ήδη ολοκληρωθεί, η Ελλάδα θα είχε λάβει τα επιπλέον χρήματα που χρειάζεται, οι πιστωτές της θα είχαν συμφωνήσει σε μια αναδιάρθρωση του χρέους της και η ΕΚΤ θα είχε συμπεριλάβει τα ελληνικά ομόλογα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, με αποτέλεσμα τη μείωση των αποδόσεων των ομολόγων.
Το πιο σημαντικό θα ήταν ότι οι ελληνικές τράπεζες θα μπορούσαν να δανειστούν χρήματα με αρνητικά επιτόκια από την ΕΚΤ και όλα αυτά θα είχαν θέσει την ελληνική οικονομία στον δρόμο της ανάκαμψης.
Όμως, αυτό το ρόδινο σενάριο δεν έλαβε σάρκα και οστά, κάτι που οφείλεται εν μέρει στην αριστερή κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, η οποία επέδειξε αργούς ρυθμούς στο να φέρει προτάσεις για να επιτευχθεί πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% το 2018, αλλά και στο θέμα της πώλησης των μη εξυπηρετούμενων δανείων, ώστε αυτές να επικεντρωθούν σε νέο δανεισμό.
Ωστόσο, ο κύριος λόγος μη ολοκλήρωσης της αξιολόγησης είναι ότι ΔΝΤ και Κομισιόν είναι στα… μαχαίρια σχετικά με το τι χρειάζεται να γίνει.
Το Ταμείο εκτιμά ότι αν δεν ληφθούν νέα μέτρα, η Ελλάδα θα έχει πρωτογενές πλεόνασμα 1% το 2018, ενώ η Κομισιόν εκτιμά ότι θα καταγραφεί πλεόνασμα περί το 0,5%.
Ως αποτέλεσμα, το ΔΝΤ εκτιμά ότι η Αθήνα πρέπει να λάβει δημοσιονομικά μέτρα ίσα με το 4,5% του ΑΕΠ προκειμένου να επιτύχει τον στόχο του 3,5% το 2018, ενώ η Κομισιόν ότι αρκεί το 3%.
Ένας τρόπος για να υπάρξει λύση στο αδιέξοδο θα ήταν αποχώρηση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου από το ελληνικό πρόγραμμα, όπως άλλωστε επιθυμεί και η ελληνική κυβέρνηση.
Ο Τσίπρας, όμως, θα δυσκολευθεί να ξεφορτωθεί το ΔΝΤ, διότι η Γερμανία επιμένει για τη συμμετοχή του Ταμείου στο πρόγραμμα.
Ακόμη και αν η γερμανίδα καγκελαρίος, Άνγκελα Μέρκελ, άλλαζε στάση, το γερμανικό κοινοβούλιο, η Bundestag, δεν θα ήταν θετικό σε μια τέτοια ιδέα.
Ίσως η Άνγκελα Μέρκελ μέσα στις επόμενες εβδομάδες να αποφασίσει ποια τακτική θα ακολουθήσει.
Σε αυτή την περίπτωση, ο κίνδυνος ενός Grexit μπορεί να εξουδετερωθεί πριν από το δημοψήφισμα για τη Βρετανία, ή ενδεχομένως να βρεθεί κάποιος τρόπος που θα σταματήσει την Ελλάδα από το να καεί τον Ιούλιο και να αναβληθούν οι πραγματικές αποφάσεις για μετά το δημοψήφισμα στη Βρετανία.
Αν όχι, καταλήγει ο Χιούγκο Ντίξον, οι δύο κίνδυνοι αυτοί θα μπορούσαν να έρθουν σε φρικτή σύγκρουση…
στο 