«Εξι άντρες με σοβαρά πρόσωπα και ένας χαμογελαστός, στέκονταν δίπλα-δίπλα, ο τελευταίος ήταν ο Αλέξης Τσίπρας. Για τον Ελληνα πρωθυπουργό, η πρώτη σύνοδος κορυφής των μεσογειακών χωρών της ευρωζώνης τον περασμένο Σεπτέμβριο στην Αθήνα ήταν ένα επικονωνιακά αποτελεσματικό τέχνασμα. Η συνάντηση έγινε με δική του πρωτοβουλία. Ο στόχος ήταν εκ των προτέρων σαφής: Η διάσπαση μεταξύ Βορρά και Νότου είχε δρομολογηθεί. Τώρα επίκειται η δεύτερη σύνοδος κορυφής τους. Το ερχόμενο Σάββατο οι ηγέτες της Γαλλίας, της Ισπανίας, της Ιταλίας, της Πορτογαλίας, της Ελλάδα, της Κύπρου και της Μάλτας θα συναντηθούν στν Λισαβώνα.
Θέλουν να συνεχίσουν την επεξεργασία του “οράματος για την Ευρώπη”, διότι η Ευρωπαϊκή Ενωση χρειάζεται “μια νέα ώθηση”, όπως αναφερόταν στα συμπεράσματα της τελευταίας τους συνάντησης στην Αθήνα. Εάν η σύνοδος κορυφής των μεσογειακών χωρών στείλει ένα τέτοιο μήνυμα το προσεχές Σαββατοκύριακο, ο Βορράς θα πρέπει να το λάβει σοβαρά υπόψη», γράφει σε άρθρο του στο έγκριτο γερμανικό οικονομικό περιοδικό “manager magazin” ο Χένρι Μίλερ, καθηγητής πολιτικο-οικονομικής δημοσιογραφίας στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Ντόρτμουντ.
«Ενα νέο Club Med λαμβάνει μορφή. Θα συνεχιστεί η διάσπαση της ΕΕ και της Ευρωζώνης; Διαγράφεται ένα νέο ρήγμα μετά το Brexit; Βρίσκεται η Ευρώπη καθ΄οδόν προς την αυτοδιάλυση, καθ΄ην στιγμήν μάλιστα οι ΗΠΑ με τον Ντόναλντ Τραμ θέτουν υπό αμφισβήτηση την ενότητα της Δύσης και τροφοδοτούν αμφιβολίες για τη συνοχή της Ευρώπης;
Ασφαλώς, οι Ευρωπαίοι του Νότου δεν αντιλαμβάνονται την πρωτοβουλία τους με αυτόν τον τρόπο. Το αντίθετο: Θέλουν να ενδυναμώσουν την Ευρώπη, ώστε να αντιμετωπισθούν καλύτερα οι “κοινές προκλήσεις”. Εν τούτοις πλανάται το ερώτημα, εάν η οικονομική διάσπασή της δεν προχωρά περαιτέρω με αποτέλεσμα να διαλυθεί κάποτε τουλάχιστον η νομισματική ένωση, αν όχι μαζί της και ολόκληρη η Ευρωπαϊκή Ενωση» διερωτάται ο Χένρι Μίλερ
«To να συμπεραίνει κανείς από τα οικονομικά στοιχεία ότι στο νότο δεν ξέρουν να διαχειρίζονται τα χρήματα θα ήταν απλοϊκό, διότι τα πραγματικά προβλήματα της ευρωζώνης είναι βαθύτερα. Οι χώρες του νότου εμφανίζουν εν τω μεταξύ ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και μερικές μάλιστα και πλεονάσματα. Αυτό όμως βοηθά μόνον μερικώς. Στην Ευρωζώνη λείπουν μηχανισμοί οι οποίοι να εμποδίζουν αυτομάτως τις ανισότητες και να προλαμβάνουν τις αρνητικές εξελίξεις του παρελθόντος. Για να γίνει η σύγκριση με άλλους νομισματικούς χώρους του κόσμου (θα πρέπει να αναφερθεί ότι σε αυτούς) υπάρχουν μεγάλα κοινά κονδύλια, τα οποία νομιμοποιούνται και ελέγχονται από τα κοινοβούλια και τα οποία μεριμνούν ώστε να εξισορροπούν τις ανισότητες μεταξύ των περιφερειών. Στην ευρωζώνη δεν υπάρχει κάτι τέτοιο» τονίζεται στο άρθρο.
“Επτά χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης της ευρωζώνης δύο βασικά προβλήματα παραμένουν άλυτα:
Πρώτον, οι οικονομικες ανισότητες εντός της ευρωζώνης καταπολεμούνται μόνον αργά και βασανιστικά. Ορισμένες χώρες που πέρασαν κρίση, έχουν κάνει βέβαια μεγάλες προόδους, αλλά αυτό δεν γίνεται αισθητό από τους πολίτες.
Δεύτερον, η ευρωζώνη ανακάμπτει με τεράστια πλεονάσματα σε βάρος του υπόλοιπου κόσμου, ιδίως των ΗΠΑ.
Και τα δύο δεν μπορούν να λειτουργήσουν επ΄ άπειρον. Η αργή προσαρμογή, η οποία προωθείται μόνο από την αγορά, προκαλεί μια βαθιά δυσθυμία στους πολίτες και δημιουργεί τον φόβο πολιτικών συνεπειών. Μεγάλες πλειοψηφίες πολιτών της ευρωζώνης έχουν εν τω μεταξύ τη γνώμη ότι τα πράγματα εξελίσσονται συνολικά στη χώρα τους με αρνητικό τρόπο, πράγμα το οποίο αποτελεί πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη του εθνικολαϊκισμού.
Και σε αυτό προστίθεται το γεγονός ότι και ο πρόεδρος των ΗΠΑ, του οποίου ο σημαντικότερος οικονομοπολιτικός στόχος φαίνεται πως είναι να μειώσει τα εξωτερικά ελλείμματα της χώρας του, απειλεί με μεγάλες αυστηρές δασμολογικές κυρώσεις. Η Ευρώπη και ιδίως η -μεγαλύτερη εξαγωγική χώρα της- η Γερμανία πρέπει να προετοιμαστούν.
Είναι ξεκάθαρο ότι η Ευρώπη του ευρώ δεν μπορεί να συνεχίσει έτσι. Εσωτερικές εντάσεις και εξωτερική πίεση θα εκβιάσουν άλλες λύσεις. Η Ευρώπη είτε θα προχωρήσει την ολοκλήρωσή της και θα μετεξελιχθεί σε ένα είδος νομισματικής συνομοσπονδίας, είτε θα απειληθεί πραγματικά να διαλυθεί εις τα εξ ών συνετέθη. Οι επικείμενες εκλογές στην Ολλανδία και τη Γαλλία θα μπορούσαν να προκαλέσουν ένα γιγαντιαίο κραχ εάν οι Βίλντερς και Λεπέν έλθουν στην εξουσία.
Η ευρωζώνη και ο υπόλοιπος κόσμος αναμένουν μιαν εποικοδομητική ώθηση: ο πυρήνας της Ευρώπης παραμένει σταθερά ενωμένος. Ο Βορράς και ο Νότος είναι έτοιμοι να κάνουν μια μεγάλη συμφωνία και να εξοπλιστούν για το μέλλον. Εάν η σύνοδος κορυφής των μεσογειακών χωρών στείλει ένα τέτοιο μήνυμα τον προσεχές Σαββατοκύριακο ο Βορράς θα πρέπει να το λάβει σοβαρά υπόψη”, καταλήγει το άρθρο του καθηγητή Χένρι Μίλερ στο γερμανικό οικονομικό περιοδικό “manager magazin”.