«Πρόκειται για μια κατάφωρη παραβίαση των κανόνων της ευρωπαϊκής τραπεζικής ένωσης», σχολίασε σε έντονο ύφος ο ευρωβουλευτής των γερμανών Πρασίνων Σβεν Γκίγκολντ, προσθέτοντας ότι όπως και στο Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης έτσι και σε αυτή την περίπτωση διακυβεύεται η αξιοπιστία των κανόνων της ΕΕ.
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο βουλευτής των Χριστιανοκοινωνιστών της Βαυαρίας Μάρκους Φέρμπερ ο οποίος υπογράμμισε ότι «όταν παραβιάζονται τόσο απροκάλυπτα» οι ευρωπαϊκές κανόνες, «τότε δεν χρειάζεται να μιλάμε καν για ένα Ευρωπαϊκό Σύστημα Εγγύησης των Καταθέσεων».
Δικαιολογημένη η κριτική;
Άκρως δικαιολογημένη αυτή η κριτική κατά τον ιταλό οικονομολόγο Νίκολα Μπόρι:
«Στην πραγματικότητα, προσωπικά ως οικονομολόγος, είμαι λίγο ανήσυχος πως το γεγονός ότι η κυβέρνηση αποφάσισε να σώσει αυτές τις δυο μικρές, εντέλει, τράπεζες, θα θέσει σε κίνδυνο τη δυνατότητα να φτάσουμε στην Ευρώπη σε μια τραπεζική ένωση, έτσι ώστε οι καταθέσεις να διασφαλίζονται σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Νομίζω ότι μετά την απόφαση αυτή, η Γερμανία δεν θα συμφωνήσει και αυτό συνιστά πρόβλημα διότι είναι απίθανο η Ιταλία από μόνη της να εγγυηθεί αξιόπιστα το σύνολο των καταθέσεών της».
Οι δύο χρεοκοπημένες τράπεζες, η Veneto Banca και η Λαϊκή Τράπεζα της Βιτσέντσα της ευρύτερης περιοχής του Βένετο απορροφώνται από τον χρηματοπιστωτικό Όμιλο Intesa San Paolo με χρηματοδοτική ένεση του δημοσίου, η οποία μπορεί να φτάσει έως και τα 17 δισ. ευρώ. Συγκεκριμένα τα πέντε περίπου δις αποτελούν άμεση χρηματοδότηση δημοσίου στην Intesa San Paolo και άλλα δώδεκα δις παρέχονται προληπτικά ως εγγυήσεις για τους κινδύνους που ενδεχομένως να αντιμετωπίσει ο όμιλος.
Με τις «ευλογίες» της Κομισιόν
«Προσωπικά πιστεύω ότι για άλλη μια φορά αποσιωπούμε το πρόβλημα. Υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά το τραπεζικό μάνατζμεντ -και έχω εμπειρία καθώς προέρχονται από την τράπεζα Unicredit- όπου έχεις μάνατζερ οι οποίοι μετά από μόλις ένα και ενάμιση χρόνο παίρνουν έως και 30 εκατομμύρια του λεγόμενου μπόνους», σχολιάζει ο Σάντρο Σεμεντσάτο, πρώην τραπεζικός υπάλληλος.
Η Κομισιόν ενέκρινε το σχέδιο διάσωσης των δυο μικρών τραπεζών, προκαλώντας ακόμη μεγαλύτερη κριτική διότι με τον τρόπο αυτό παρακάμπτεται ουσιαστικά η διάσωση εκ των έσω, το λεγόμενο bail-in (με συμμετοχή των μετόχων, ομολογιούχων και εντέλει και των καταθετών), και ενεργοποιείται η κρατική βοήθεια που πηγάζει φυσικά από τα χρήματα των φορολογουμένων. Στην προκειμένη βέβαια περίπτωση, όπως συνεχώς τονίζεται, πρόκειται για εκκαθάριση και όχι για διάσωση των δυο προβληματικών τραπεζών, οι οποίες εντέλει θα εξαφανιστούν από την αγορά, με το υγιές κομμάτι των δραστηριοτήτων τους να περνά στα χέρια της δεύτερης μεγαλύτερης ιταλικής τράπεζας Intesa.
Η εκκαθάριση οδηγεί σε κλείσιμο 600 υποκαταστημάτων και στην απόλυση 3.900 υπαλλήλων.
Πηγή: DW