Ισλαμιστές και τρομοκρατία συμπίπτουν; Μετά το κύμα βομβιστικών επιθέσεων ανά τον κόσμο μπορεί κανείς να οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι μόνο και μόνο επειδή οι δράστες φωνάζουν το Allahu akbar, ο Θεός είναι μεγάλος, τα εγκλήματα γίνονται στο όνομα του Αλλάχ από ισλαμιστές δράστες;
Έχουν κάνει τα δέοντα οι χώρες για να προστατευτούν από τον εξωτερικό εχθρό; Καίρια ερωτήματα θέτει στο σημερινό της σχόλιο η Handelsblatt.
«Πολλοί παραλληλισμοί ανάμεσα σε τρομοκρατικές επιθέσεις με ισλαμιστικό υπόβαθρο στη Γαλλία, τη Βρετανία, το Βέλγιο και παλιότερα τη Δανία δεν φαίνεται να ευσταθούν πλέον», παρατηρεί ο αρθρογράφος.
«Τόσο στην επίθεση στο Charlie Hebdo, όσο και σε αυτές των Παρισίων, αλλά και στην Κοπεγχάγη, τη Μαδρίτη, το Λονδίνο και τις Βρυξέλλες οι περισσότεροι δράστες, αν όχι όλοι, ήταν από καιρό γνωστοί στις αρχές ασφαλείας.
Δεν ήρθαν από το Ιράκ ή τη Συρία, αλλά ήταν ευρωπαίοι πολίτες με διαβατήριο γαλλικό ή βελγικό. Η ιδεολογική τους μύηση και η μετατροπή τους σε ισλαμιστές δράστες έγινε στο περιθώριο της κοινωνίας, στα γκέτο των ξένων στις ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις, με άλλα λόγια μεγάλωσαν στο φυτώριο βίας, χωρίς ελπίδα, στόχους, εργασία και πολλές φορές χωρίς οικογενειακούς δεσμούς, χωρίς κάθε προοπτική, ντεσπεράντος (απελπισμένοι που ζουν στο κοινωνικό περιθώριο)».
Και η εφημερίδα καταλήγει: «Το συμπέρασμα ότι η κάθε χώρα δεν κάνει πολλά για να προστατευτεί από τον εξωτερικό εχθρό είναι λάθος, το σωστό είναι ότι οι χώρες κάνουν ελάχιστα εναντίον του εσωτερικού εχθρού».
στο 