Οι άνθρωποι καταφθάνουν με λεωφορεία. Τα τελευταία τρία χιλιόμετρα μέχρι την Κροατία τα διανύουν με τα πόδια. Ανάμεσα στους εξαντλημένους πρόσφυγες που αποβιβάζονται από τα λεωφορεία βρίσκεται και ο 18χρονος Χουσάμ αλ Χαμπάλι.
Αδύνατος, με ένα σακίδιο στην πλάτη και στα χέρια λίγο νερό, ένα ψωμί του τοστ και σαρδέλες, που του έδωσαν οι εθελοντές. Μαζί με αυτά κρατάει και ένα άδειο πλαστικό μπουκάλι.
Ανάμεσα στα χωράφια και τις δυο βαλκανικές χώρες περιμένει να βρει έναν κάδο απορριμμάτων για να το πετάξει. «Κι όταν ήμουν στην Ελλάδα μάζευα τα σκουπίδια μου και τα πετούσα στους κάδους. Ήμασταν σε ένα υπέροχο νησί. Εκεί δεν θα έπρεπε να πετιούνται σκουπίδια στους δρόμους».
Το υπέροχο νησί είναι η Κως. Δύο φορές επιβιβάστηκε ο Χουσάμ σε ένα πλοιάριο από τη Σμύρνη για να περάσει στην Ελλάδα. Την πρώτη φορά παρά λίγο να πνιγεί. Οκτώ μέρες διήρκεσε το ταξίδι του από την πατρίδα του μέχρι το Σιντ.
Στη Συρία 18χρονος σπούδαζε αγγλική φιλολογία. Τώρα ευελπιστεί να συνεχίσει τις σπουδές του στη Γερμανία. «Ίσως μπορέσω να σπουδάσω στη Γερμανία. Στη Συρία σπουδάζεις, σπουδάζεις, σπουδάζεις… και στο τέλος μπαίνεις στο στρατό. Το πτυχίο δεν σε βοηθάει σε τίποτα».
«Θα κάνουμε καλό στη Γερμανία»
Ο Χούσαμ ταξιδεύει μόνος του και ανησυχεί για τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του που άφησε πίσω. Ιδιαίτερα για τον αδερφό του, δημοσιογράφο και παραγωγό ταινιών Οσάμα αλ Χαμπάλι, ο οποίος συνελήφθη από τη συριακή κυβέρνηση πριν από τρία χρόνια όταν κατέγραψε με την κάμερά του τις διαδηλώσεις στην πόλη Χομς. Κανείς δεν έχει μιλήσει έκτοτε μαζί του.
Ο μικρότερος αδερφός του ελπίζει ότι θα μπορέσει να κάνει κάτι από τη Γερμανία για να τον ξαναδεί.
Πολλοί πρόσφυγες θεωρούν τη Γερμανία γη της επαγγελίας, όπως μαρτυρά ο νεαρός. Μέχρι και φωτογραφίες της Αγκελα Μέρκελ έχουν στα κινητά τους.
Αρκετοί όμως γνωρίζουν και για τους ανθρώπους στη Γερμανία που καίνε κέντρα υποδοχής προσφύγων. «Νομίζουν ότι δεν μας χρειάζονται. Αλλά αν δουλέψουμε σκληρά θα κάνουμε καλό στη Γερμανία».
Ο Χούσαμ φαίνεται να έχει συμβιβαστεί με την ιδέα να μην ξαναδεί την πατρίδα του. Όσο περπατάει προσφέρει συχνά νερό στους διπλανούς του. Παρεμπιπτόντως μαθαίνει ότι πριν την Αυστρία υπάρχει και η Σλοβενία που θα πρέπει να περάσει. Δεν φαίνεται να ανησυχεί. Είναι απλώς ένας ακόμη ενδιάμεσος σταθμός.
Πηγή: DW