Οι γαλλόφωνοι συγγραφείς που, όπως ο Ταχάρ Μπεν Τζελούν ή ο Γιασμίνα Χαντρά, επέλεξαν να ζήσουν στη Γαλλία, παρακολουθούν με ανησυχία την προεκλογική εκστρατεία των προεδρικών εκλογών στη χώρα, που σημαδεύτηκε από την άνοδο της άκρας δεξιάς, προσμένοντας την κάθαρση της 7ης Μαΐου.
«Είναι η πιο ταραχώδης, η πιο απροσδόκητη καμπάνια που συνάντησα ποτέ. Εχω την αγωνία μήπως η Γαλλία ξεστρατίσει προς την άκρα δεξιά: η κοινωνία βρίσκεται σε κρίση, οι άνθρωποι αναζητούν απλές απαντήσεις σε δύσκολα ερωτήματα», λέει ο Ταχάρ Μπεν Τζελούν, ένας από τους πλέον μεταφρασμένους γαλλόφωνους συγγραφείς.
Σε ένα από τα τελευταία του κείμενα, ο συγγραφέας προσπαθεί να φαντασθεί μία Γαλλία με πρόεδρο την Μαρίν Λεπέν. «Υπάρχει μία ιδεολογική οπισθοδρόμηση, ο φόβος για το άλλο, για οτιδήποτε έρχεται από το εξωτερικό», «οι πολιτικοί, ιδιαίτερα στην Γαλλία, παίζουν υπερβολικά με αυτούς τους φόβους για να εξασφαλίσουν ψήφους», λέει ο 72χρονος συγγραφέας που αρνείται την «απλουστευτική» ετικέτα του «γαλλο-μαροκινού».
«Η ρητορική των πολιτικών δεν απευθύνεται στη λογική, αλλά στο θυμικό», λέει ο Γιασμίνα Χάντρα, 62 ετών, αλγερινής καταγωγής που ζει εδώ και πολλά χρόνια στη Γαλλία.
«Βρισκόμαστε σε μία περίοδο επώασης, με καταστροφικές, νοσηρές ιδεολογίες», «όμως οι δοκιμασίες εδραιώνουν πεποιθήσεις», λέει ο αισιόδοξος συγγραφέας με το θηλυκό ψευδώνυμο.
Για τον Αϊτινό Νεεμί Πιερ Νταομέ, τον 28χρονο που μόλις πραγματοποίησε το όνειρό του εκδίδοντας το πρώτο του μυθιστόρημα («Rapatries»), «η συνωμοσιολογία είναι ένα βαρόμετρο της συλλογικής αγωνίας».
«Ολοι προσπαθούν να αποτυπώσουν με τα λόγια αυτό που συμβαίνει, μπορούμε να διαβάσουμε στην σημερινή συζήτηση για την ιστορία της Γαλλίας τα προβλήματα μίας χώρας που αναζητεί τον εαυτό της στην εθνική ταυτότητα, αλλά και στην πολλαπλότητα και την διαφορετικότητα», λέει ο συγγραφές που έφθασε στο Παρίσι πριν από τέσσερα χρόνια για σπουδές Φιλοσοφίας.
«Φανταστική ταυτότητα»
«Ταυτότητα», «Σύνορα», «Ζούμε μαζί», «Το Ισλάμ των Φώτων», «Δημοκρατία», «ο Ντόναλντ, ο Βλαντίμιρ και οι άλλοι», «Μπορούμε να θεραπεύσουμε την πολιτική;», είναι ορισμένες από τις θεματικές των ανοικτών συζητήσεων στο Salon du Livre στο Παρίσι.
Οι προεδρικοί υποψήφιοι, με την εξαίρεση του Φρανσουά Φιγιόν και της Μαρίν Λεπέν, περιδιάβηκαν, σύμφωνα με το ΑΠΕ, ακολουθούμενοι από δεκάδες κάμερες φέτος τους χώρους αυτής της πολύ σημαντικής διοργάνωσης της λογοτεχνικής Ευρώπης- 3.000 συγγραφείς, 155.000 επισκέπτες.
«Υπάρχουν δύο Γαλλίες, η Γαλλία της πολιτικής και της επικοινωνίας και η λαϊκή Γαλλία, δύο χώροι που δεν συναντώνται ποτέ. Η μία δεν έχει κανένα δισταγμό να γίνει ορατή», σχολιάζει ο Γιασμίνα Χαντρά.
«Προτιμότεροι είναι οι πολιτικοί που επισκέπτονται το Salon du Livre από τα καθεστώτα που καίνε τα βιβλία και τους συγγραφείς», σχολιάζει ο Καμέλ Νταούντ, το πρώτο μυθιστόρημα του οποίου «Meursault, contre-enquete» γνώρισε μεγάλη επιτυχία στην Γαλλία.
«…είναι η ίδια μηχανική που οδήγησε τους ισλαμιστές να καταλάβουν την εξουσία στο δικό μας σύμπαν και που έφερε τους ακραίους να καταλάβουν την εξουσία στο δικό σας σύμπαν: οι ελίτ της αριστεράς, οι ελίτ του λαϊκισμού, οι δημοκρατικές ελίτ δεν μπόρεσαν , δεν ήξεραν πώς να απαντήσουν στα μεγάλα ερωτήματα» ενός κόσμου σε πλήρη μετάβαση, λέει ο αλγερινός συγγραφέρας που ζει στο Οράν και παρακολουθεί «πολύ προσεκτικά» την γαλλική εκστρατεία.
«Οι κρίσεις στον κόσμο δεν θα επιλυθούν με την άρνηση της πραγματικότητας, ούτε κάνοντας την επιλογή ενός φανταστικού παρελθόντος ή μίας φανταστικής ταυτότητας», λέει. Το «εθνικό μυθιστόρημα» έχει πυροδοτήσει μία σπάνια δημόσια συζήτηση σε μία προεκλογική καμπάνια που έχει σημαδευτεί από τη σιωπή των διανοουμένων και των καλλιτεχνών.
«Υπάρχουν χειρισμοί, ορισμένοι το πουλάνε, ο χειρισμός και η πραγματικότητα φτιάχνουν ένα εκρηκτικό μίγμα», λέει η Σαλουά Μπεν Αμπντά, μία τυνήσια συγγραφέας που ζει και στις δύο ακτές της Μεσογείου και θεωρεί ότι «η Γαλλία αξίζει κάτι καλύτερο».