«Οι ανεπτυγμένες οικονομίες έχουν καταγράψει θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης για επτά συναπτά έτη. Η αρχική αντίδραση στην παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση, συμπεριλαμβανομένης και της συντονισμένης δημοσιονομικής τόνωσης, βοήθησαν να επαναφέρουν τον κόσμο από την άβυσσο μις δεύτερης μεγάλης κρίσης. Αλλά πουθενά δεν έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία ανάκαμψης», αναφέρει ρεπορτάζ των Financial Times και προσθέτει:
«Το ποσοστό ανεργίας στην ευρωζώνη βρίσκεται στο 10% και το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι χαμηλότερο από τα προ κρίσης επίπεδα. Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ιαπωνίας ξεπέρασε το επίπεδο αυτό, αλλά έκτοτε έχει μείνει στάσιμο. Οι ΗΠΑ έχουν καταγράψει μια πιο ισχυρή ανάκαμψη, αλλά έχουν ακόμα πολύ δρόμο για να εξαλείψουν τις αδυναμίες στην αγορά εργασίας».
Παράλληλα, επισημαίνεται: «Ορισμένες από τις ενστάσεις κατά της περαιτέρω δημοσιονομικής επέκτασης βασίζονται στην «παλιά αντίληψη» της δημοσιονομικής πολιτικής που πρέσβευαν αρκετοί ακαδημαϊκοί οικονομολόγοι τα χρόνια πριν από την κρίση. Η αντίληψη αυτή υποστηρίζει πως η επιλεκτική δημοσιονομική τόνωση είναι πολύ άκαμπτη ή αναποτελεσματική ή ακόμα και αντιπαραγωγική και αντίκεινται στο πιο θεμελιώδες πρόβλημα του μακροπρόθεσμου χρέους. Αλλά η εμπειρία μετά την κρίση του 2008, καθώς και η έρευνα για τις συνέπειες της δημοσιονομικής πολιτικής, εγκαθιδρύουν μια «νέα αντίληψη» που βασίζεται σε πέντε αρχές» και καταλήγει:
«η δημοσιονομική πολιτική έχει ακόμα μεγαλύτερα οφέλη αν ασκείται με συντονισμένο τρόπο μεταξύ των χωρών, ως αποτέλεσμα των θετικών δευτερογενών συνεπειών μέσω των εμπορικών και κεφαλαιακών συναλλαγών. Οι χώρες που ακολουθούν μόνες τους μια πολιτική δημοσιονομικές επέκτασης απολαμβάνουν μερικά μόνο από τα οφέλη, ενώ μια συντονισμένη πολιτική μπορεί να οδηγήσει σημαντικά υψηλότερα τόσο την εγχώρια όσο και την παγκόσμια ανάπτυξη».
στο 