Αν το πολιτικό σύστημα της Αμερικής λειτουργούσε όπως θα έπρεπε, ο Ντόναλντ Τραμπ θα οδηγούνταν προς την έξοδο. Είτε το Κογκρέσο θα είχε απαγγείλει κατηγορίες ή οι άνθρωποι που περιβάλλουν τον πρόεδρο θα τον είχαν ανακηρύξει ακατάλληλο για την προεδρία.
Αλλά ο κ. Τραμπ έχει έναν άσο στο μανίκι του. Κανένας εκλεγμένος ρεπουμπλικάνος δεν τολμά να συγκρουστεί μαζί του. Οποιοσδήποτε σκέφτεται να υψώσει το ανάστημά του απέναντί του, ξέρει ότι τον περιμένει τέτοιο «ηλεκτρονικό λιντσάρισμα» που μπορεί να δώσει τέλος στην καριέρα του. Απλά ρωτήστε τον Τζεμπ Μπους.
Η αμερικανική κυβέρνηση βρίσκεται σε ένα επικίνδυνο αδιέξοδο. Ο περισσότερος κόσμος γνωρίζει πως ο κ. Τραμπ είναι ακατάλληλος για αρχιστράτηγος. Αλλά κανείς από όσους έχουν τη δύναμη να διορθώσουν την κατάσταση δεν έχει βρει το κουράγιο να δράσει.
Η τραγωδία για την Αμερική -και για τον κόσμο- είναι πως αυτό μπορεί να συνεχιστεί τουλάχιστον μέχρι τις ενδιάμεσες εκλογές (midterm elections) που θα γίνουν του χρόνου. Ακόμη και εξόφθαλμες αποδείξεις πως ο κ. Τραμπ προσπαθεί να παρεμποδίσει τη δικαιοσύνη, που ήταν και ο κύριος λόγος για την απαγγελία κατηγοριών κατά του Ρίτσαρντ Νίξον, έχουν αποσιωπηθεί. Το ένα τέταρτο με ένα τρίτο των Αμερικανών είναι σκληροπυρηνικοί υποστηρικτές του Τραμπ. Έχουν τη δύναμη να εκτοπίσουν «αντάρτες» ρεπουμπλικάνους από τις προκριματικές εκλογές.
Οι τραμπικοί τροφοδοτούνται από ένα κλειστό οικοσύστημα ειδησεογραφικών ιστοσελίδων που παρουσιάζουν τον κόσμο υπό ένα ριζικά διαφορετικό φως απ’ ό,τι τα υπόλοιπα media. Έτσι, ο κ. Τραμπ δεν απέλυσε την περασμένη εβδομάδα τον Τζέιμς Κόμι, τον διευθυντή του FBI. Ο κ. Κόμι παραιτήθηκε, σύμφωνα με το Fox News. Αντίστοιχα, ο κ. Τραμπ δεν αποκάλυψε ζωτικές πληροφορίες στον Ρώσο υπουργό Εξωτερικών. Ούτε πίεσε τον κ. Κόμι να κλείσει την έρευνα στον Μάικλ Φλιν, τον πρώτο σύμβουλο του κ. Τραμπ σε θέματα εθνικής ασφάλειας. Αυτές είναι ψευδείς ειδήσεις.
Τα περισσότερα sites αγνόησαν τις αποκαλύψεις αυτής της εβδομάδας και εστίασαν στη δολοφονία του Σεθ Ριτς, ενός Δημοκρατικού υπαλλήλου του Λευκού Οίκου που φαίνεται πως προώθησε χιλιάδες emails στα WikiLeaks το περασμένο καλοκαίρι. Κατέστη ξεκάθαρο στους αναγνώστες πως η Χίλαρι Κλίντον ή άνθρωποι από το περιβάλλον της ενεπλάκησαν στον θάνατο του Ριτς.
Δεν θα πρέπει να υποτιμούμε τη δύναμη που αντλεί ο κ. Τραμπ από αυτές τις διαφορετικές ιστορίες. Όποτε οι ελίτ εκφράζουν οργή για τις ενέργειές του, οι υποστηρικτές του χαίρονται από την αγωνία τους. Ο κ. Τραμπ ξέρει πώς να δίνει στη βάση του αυτό που θέλει. Αν αυτό σημαίνει να αποκαλύψει μυστικά στους Ρώσους μία μέρα αφού απολύσει τον άνθρωπο που ερευνά την υποτιθέμενη συμπαιγνία της καμπάνιας του με τη Ρωσία, τόσο το καλύτερο. Οι ακαδημαϊκοί το αποκαλούν αυτό «αρνητικό κομματισμό» (negative partisanship). Ο κόσμος δεν μπαίνει πλέον σε ένα κόμμα επειδή πιστεύει στην ατζέντα του, αλλά γιατί απεχθάνεται το αντίπαλο κόμμα. Με το να χλευάζει τους αντιπάλους του, ο κ. Τραμπ κυριολεκτικά προσφέρει αυτό που υποσχέθηκε. Πρόκειται για εντολή για μηδενισμό.
Αυτό εγείρει ένα τρομερό δίλημμα για τους ρεπουμπλικάνους. Κάποιοι ελπίζουν να ροκανίσουν τον χρόνο μέχρι τις ενδιάμεσες εκλογές. Η δημοτικότητα του κ. Τραμπ είναι τόσο χαμηλή, που αν οι εκλογές γίνονταν σήμερα οι ρεπουμπλικάνοι θα έχαναν τον έλεγχο της Βουλής των Αντιπροσώπων και πιθανώς της Γερουσίας. Σε αυτό το σημείο, οι ρεπουμπλικάνοι θα άρχιζαν να εγκαταλείπουν τον κ. Τραμπ. Οι δημοκρατικοί μπορούν κάλλιστα να βασίσουν την καμπάνια στην υπόσχεση να απαγγελθούν κατηγορίες στον κ. Τραμπ. Αλλά αυτό θέλει ακόμα σχεδόν 18 μήνες. Άλλοι ρεπουμπλικάνοι ελπίζουν να αρπάξουν ό,τι μπορούν, πριν αρχίσει να βυθίζεται ο Τιτανικός.
Οι περισσότεροι, όπως ο Πολ Ράιαν, ο πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων, είναι έτοιμοι να υποστούν την ταπείνωση της συνεργασίας με τον κ. Τραμπ, αν τους δίνει την ευκαιρία να περάσουν μια μεγάλη περικοπή φόρου. Κατά την άποψη του κ. Ράιαν, μια τέτοια μείωση θα απελευθερώσει τα «ζωώδη ένστικτα» της Αμερικής και θα αποκαταστήσει την ελευθερία των ατόμων.
Είναι μια λογική άποψη. Αλλά ο κ. Τραμπ το κάνει όλο και πιο δύσκολο για τον κ. Ράιαν να «χτίσει» μια επιχειρηματολογία που θα τη στηρίξει. Υπάρχουν πλέον εξίσου μεγάλες πιθανότητες, η πυροθύελλα που περιβάλλει τον κ. Τραμπ να σαρώσει την οικονομική του ατζέντα. Ακόμη κι αν ο κ. Ράιαν καταφέρει να περάσει τη φορολογική μεταρρύθμιση, θα έχει αξία αυτή η συναλλαγή; Η απάντηση είναι όχι. Οι φόροι αυξάνονται και μειώνονται. Αλλά ένα μεγάλο κόμμα δεν μπορεί να διαγράψει τον τρόπο με τον οποίο ενήργησε σε μια κρίσιμη στιγμή στην ιστορία της δημοκρατίας.
Για δεκαετίες, οι ρεπουμπλικάνοι έχουν υπερασπιστεί την εθνική ασφάλεια και την ηθική υπόσταση της αμερικανικής ηγεσίας. Ο κ. Τραμπ καταστρέφει αυτές τις αξίες μπροστά στα μάτια τους. Δεν έχει σημασία τι πιστεύουν οι φιλελεύθεροι. Ούτε οι ανεξάρτητοι, τα media και η αμερικανική διπλωματική υπηρεσία. Οι μόνοι άνθρωποι που έχουν τη δύναμη να ζητήσουν τον λόγο από τον κ. Τραμπ είναι οι ρεπουμπλικάνοι. Κάνουν τα στραβά μάτια. Μόλις μια χούφτα από τους 290 ρεπουμπλικάνους στο Κογκρέσο ζήτησαν να ερευνήσει ειδικός εισαγγελέας τον κ. Τραμπ. Στοιχηματίζω ότι αν γινόταν μυστική ψηφοφορία, οι περισσότεροι θα υποστήριζαν την ιδέα.
Είναι πιθανό περισσότεροι ρεπουμπλικάνοι να εκφραστούν ανοικτά όταν ο κ. Τραμπ επιλέξει νέο επικεφαλής του FBI σε αντικατάσταση του κ. Κόμι. Αν ορίσει ένα ανδρείκελο, οι συνέπειες θα είναι δύσκολο να περιοριστούν. Περισσότερες διαρροές από τις μυστικές υπηρεσίες μπορεί επίσης να τσιγκλήσουν τους αναποφάσιστους. Μέχρι τότε, ωστόσο, οι ρεπουμπλικάνοι έχουν ξεμείνει με τον Τραμπ. Τουλάχιστον ας ελπίσουν πως αυτές οι μειώσεις φόρων αξίζουν τον κόπο.
Πηγή: Financial Times, Euro2day.gr
στο 