Ο πρόεδρος των ΗΠΑ είναι ο αρχιστράτηγος της υπερδύναμης. Στο Νταβός ο κόσμος είδε ένα Αμερικανό πρόεδρο να παίρνει ένα νέο ρόλο: του αρχιπωλητή.
Η ομιλία του Ντόναλντ Τραμπ στο World Economic Forum ήταν μια αμβλεία έκκληση στις επιχειρήσεις να επενδύσουν στις ΗΠΑ. Στην προσπάθειά του να πείσει τους επικεφαλής των επιχειρήσεων που ήταν στο κοινό να ξοδέψουν χρήματα στις ΗΠΑ, ο Τραμπ χρησιμοποίησε τακτικές και γλώσσα ενός πωλητή ακινήτων που προσπαθεί να πουλήσει ένα κομψό διαμέρισμα. Είναι μια μοναδική ευκαιρία: «Δεν υπήρξε ποτέ καλύτερη στιγμή για να επενδύσεις στην Αμερική».
Ο Πρόεδρος τόνισε τη έντονη μείωση του εταιρικού φορολογικού συντελεστή από το 35% στο 21%. Καυχήθηκε για το ότι το χρηματιστήριο σπάει ρεκόρ, ότι το επιχειρηματικό και καταναλωτικό κλίμα είναι σε επίπεδα ρεκόρ, ότι η ανεργία είναι σε ιστορικά χαμηλά και ότι οι αμερικανοί εργαζόμενοι «είναι οι καλύτεροι στον κόσμο».
«Η Αμερική είναι το μέρος για να επιχειρήσεις», επέμεινε ο κος Τραμπ χωρίς ακριβώς να προσθέσει: «αγόρασε τώρα, όσο οι μετοχές αντέχουν»
Για να είμαστε δίκαιοι με τον Ντ. Τραμπ, είναι παράδοση οι παγκόσμιοι ηγέτες να καλούν σε επενδύσεις όταν πηγαίνουν στο Νταβός. Ο γάλλος Πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν έκανε κάτι παρόμοιο στην ομιλία του την Τετάρτη. Αυτό όμως που ήταν εντυπωσιακό με την ομιλία του Ντόναλντ Τραμπ ήταν ότι, αντίθετα, με αυτή του Μακρόν, δεν περιείχε κανένα ευρύτερο όραμα.
Ενας αμερικανός Πρόεδρος που μιλά ενώπιον ενός παγκόσμιου ακροατηρίου συνήθως αναμένεται να προσπαθήσει να συσπειρώσει τον κόσμο γύρω από τις αμερικανικές θέσεις σε μια σειρά από διεθνή ζητήματα. Αλλά εκτός από μια τυπική έκκληση να «αποπυρηνικοποιηθεί» η κορεατική χερσόνησος και μια αναφορά στην τρομοκρατία, ο κος Τραμπ δεν έκανε καμία προσπάθεια να επιδείξει την αμερικανική ηγεσία.
Παρ’ όλ’ αυτά η ομιλία στο Νταβός ίσως σηματοδοτεί μια σημαντική στιγμή στην «κανονικοποίηση» του κου Τραμπ. Κατά τη διάρκεια της εβδομάδας στο φόρουμ, έγινε σαφές ότι πολλοί διεθνείς επιχειρηματίες είναι πραγματικά εντυπωσιασμένοι από τις μειώσεις φόρου και τις κινήσεις απορρύθμισης που γίνονται από την διακυβέρνηση Τραμπ.
Η πομπώδης και ενίοτε επιθετική ρητορική του Προέδρου έχει γίνει οικία, και πολλοί επιχειρηματίες έχουν αρχίσει να μην τη λαμβάνουν υπόψη.
Η συνοδεία του Προέδρου στο Νταβός κυριαρχήθηκε επίσης από τους «διεθνιστές» στη διοίκησή του, περιλαμβανομένου του Gary Cohn, οικονομικού του συμβούλου, του υπουργού οικονομικών Steven Mnuchin, το συμβούλου εθνικής ασφάλειας HR McMaster και του γαμπρού του Jared Kushner. Περισσότερο εθνικιστικές φιγούρες, όπως του Steve Bannon είτε έχουν απολυθεί, είτε έμειναν στις ΗΠΑ.
Η ομιλία του Ντ. Τραμπ ήταν μέρος μιας προσπάθειας να κλείσει συμφωνία με τις διεθνείς επιχειρήσεις. Κάποιες στιγμές βρέθηκε στο όριο να πάει πολύ στραβά. Υπήρξε ένα «πάγωμα» στο κοινό όταν ο Πρόεδρος αποκήρυξε τα μέσα ενημέρωσης. Συνολικά, όμως, η υποδοχή στην αίθουσα ήταν ευγενική, αν και ψυχρή.
Υπήρξε επίσης κάποια ανακούφιση γιατί ο Πρόεδρος έριξε τους τόνους στην ρητορική του «προστατευτισμού». Επέμεινε ότι το παγκόσμιο σύστημα εμπορίου πρέπει να γίνει «πιο δίκαιο» και ποιο ευεργετικό για τις ΗΠΑ. Απέφυγε, όμως, να μιλήσεις για «εμπορικούς πολέμους», όρο που χρησιμοποίησε στο Νταβός ο υπουργός εμπορίου του, Wilbur Ross.
Σε μια σύντομης διάρκειας ερωταπαντήσεις μετά την ομιλία, ο κος Τραμπ υπονόησε ότι οι ΗΠΑ ίσως ενδιαφερθούν μια ημέρα να επιστρέψουν στην Trans-Pacific Partnership (TPP), μια εμπορική συμφωνία από την οποία απέσυρε τις ΗΠΑ την πρώτη ημέρα που ανέλαβε καθήκοντα. Αυτή η υπόνοια έγινε υπό το αόριστο αίτημα ότι για την TPP πρέπει να γίνει επαναδιαπραγμάτευση. Οι λεπτομέρειες έμειναν ασαφείς, αλλά η πρόθεση ήταν ξεκάθαρη. Ο κος Τραμπ προσπαθούσε να δείξει στο κοινό του Νταβός ότι δεν είναι τόσο «κακός»: σκληρός, αλλά όχι παράλογος.
Η φράση που αμερικανοί αξιωματούχοι χρησιμοποίησαν στο Νταβός όλη την εβδομάδα ήταν «η Αμερική μπροστά, δεν σημαίνει η Αμερική μόνη». Ο Ντ. Τραμπ το έθεσε και στην δική του ομιλία.
Η επιμονή του αμερικανού Προέδρου ότι οι πολιτικές του έχουν στόχο να ωφελήσουν τους «ξεχασμένους ανθρώπους» ίσως σκόπευε να αποτελέσει μια ήπια επίπληξη στην παγκόσμια ελίτ. Ηταν, όμως, στην πραγματικότητα κάτι σύνηθες στο World Economic Forum. Οι «ξεχασμένοι άνθρωποι» ήταν αναμφισβήτητα αυτοί για τους οποίους έγινε η περισσότερη μνεία στο Νταβός φέτος, κάτι που σίγουρα θα αποτελέσει μεγάλη πηγή καθησυχασμού γι’ αυτούς…
Πηγή Πληροφοριών: Financial Times, Euro2day.gr
στο 