Η κατάπαυση πυρός στη Συρία για μία εβδομάδα από τη σημερινή δύση του ήλιου, η οποία σηματοδοτεί τη μουσουλμανική γιορτή Έιντ αλ Αντά, που συμφωνήθηκε έπειτα από μήνες διπλωματικών καβγάδων μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας, αποτελεί μικρό κατόρθωμα.
Για τους Σύρους, οποιαδήποτε ανάπαυλα εξακολουθεί να είναι θεόσταλτη, αφότου ένας ανελέητος πόλεμος περισσότερων από πέντε ετών, που ενδέχεται να έχει σκοτώσει 500.000 ανθρώπους, έχει εκτοπίσει τον μισό πληθυσμό, έχει ρημάξει πόλεις και μεγάλες περιοχές που έχουν γίνει ερείπια και έχει κατακερματίσει τη Συρία.
Ιδιαίτερα ευπρόσδεκτη είναι η δέσμευση της Ρωσίας να συγκρατήσει, αν όχι να κρατήσει πλήρως στο έδαφος, την πολεμική αεροπορία της Συρίας, η οποία εξακολουθεί να σκοτώνει πολίτες σε θύλακες των ανταρτών, ειδικά κατά την εναέρια επιδρομή του Σαββατοκύριακου σε μια αγορά τροφίμων στο Ιντλίμπ, που σκότωσε 60 και τραυμάτισε 100.
Η ευθύνη για τον τρόμο που έχει καταβροχθίσει τη Συρία αποδίδεται σε πολλές πλευρές. Η αγριότητα του Ισλαμικού Κράτους, ο κυνισμός του Ιράν και των σιιτών συμμάχων του, η σκόρπια στήριξη των σουνιτικών δυνάμεων από τη Σαουδική Αραβία μέχρι την Τουρκία προς τις σαλαφιστικές πολιτοφυλακές, ή η βεβιασμένη στήριξη της Δύσης στους αντάρτες που πότε ξεκινά και πότε σταματά -όλα αποτελούν μέρος ενός δηλητηριώδους μίγματος.
Αλλά το καθεστώς Άσαντ, το οποίο επέλεξε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο με τη σουνιτική πλειοψηφία του πληθυσμού που εξεγέρθηκε αρχικά στις πόλεις κατά της τυραννίας, είναι υπεύθυνο μακράν για τον μεγαλύτερο αριθμό θανάτων. Ομοίως, ο πρόεδρος Μπασάρ αλ Άσαντ είναι κηδεμονευόμενος δύο κρατών: της Ρωσίας και του Ιράν, επάνω στα οποία βασίζεται για να επιβιώσει μέσα σε ό,τι έχει απομείνει από το δικό του κράτος.
Αυτή η προσωρινή συμφωνία, επομένως, εντείνει την ευθύνη της Ρωσίας, η οποία προχώρησε σε πλήρους κλίμακας παρέμβαση προκειμένου να σώσει το καθεστώς πριν από ένα χρόνο, να ασκήσει την επιρροή της. Αυτό που κρατά τη συμφωνία είναι ότι τη στιγμή που η Ρωσία και οι ΗΠΑ θα συντονίζουν τις επιθέσεις τους κατά του Ισλαμικού Κράτους και της Τζαμπάτ αλ Νούσρα, η πολεμική αεροπορία της Συρίας θα σταματήσει σε μεγάλο βαθμό τις επιθέσεις σε άλλες ομάδες ανταρτών.
Αυτό που φαίνεται να είναι νέο στοιχείο εδώ, δεν είναι μόνο το ότι η Μόσχα και η Ουάσινγκτον συνεργάζονται, αλλά η προφανής συμφωνία τους να απειλήσουν ισότιμα το ΙΚ και την Αλ Νούσρα. Μέχρι στιγμής, οι ΗΠΑ έχουν εστιάσει σχεδόν αποκλειστικά στο ΙΚ, ενώ η Ρωσία επιτίθεται κυρίως στους αντάρτες και την Αλ Νούσρα. Είναι αμφισβητήσιμο το αν αυτή η νέα διευκρίνιση στόχων μπορεί να «ξεμπερδέψει» τη σύγχυση των δυνάμεων στο πεδίο.
Στη βόρεια πόλη του Χαλεπίου, για παράδειγμα, ένα ετοιμόρροπο «τρόπαιο» για το οποίο καθεστώς και αντάρτες συγκρούονται εδώ και χρόνια, θα είναι δύσκολο να γίνει κάτι παραπάνω από μια απλή παύση των συρράξεων. Η Τζαμπάτ αλ Νούσρα μετά βίας είχε παρουσία μέσα στην πόλη, αλλά τον περασμένο μήνα έκανε την εμφάνισή της απέξω ως επικεφαλής των ανταρτών που άνοιξαν διάδρομο στο νοτιοδυτικό τμήμα της πόλης, προκειμένου να σπάσουν τον κλοιό του καθεστώτος στην πόλη. Ομοίως, τη στιγμή που συνεχίζονται οι συζητήσεις για αποστολές ανθρωπιστικής βοήθειας και στις δύο πλευρές της πόλης, ρωσικά και συριακά πολεμικά αεροσκάφη βομβαρδίζουν έντονα, στην προσπάθεια να κλείσουν αυτό τον διάδρομο.
Πολλοί παρατηρητές του συριακού εμφυλίου αισθάνονται πως οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν τα μέσα για να κρατήσουν τη συριακή πολεμική αεροπορία στο έδαφος οποιαδήποτε στιγμή πριν φτάσει η Ρωσία τον περασμένο Σεπτέμβριο αλλά ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα χειραγωγήθηκε ώστε να προχωρήσει σε μερική συμφωνία αυτή τη στιγμή, και με τους όρους του Βλαντιμίρ Πούτιν.
Δεν είναι δύσκολο να μην πιάσει κανείς μια μυρωδιά ρωσικής έπαρσης στον αέρα. Πριν από τρία χρόνια, όταν ο πρόεδρος Πούτιν έπεισε τον κ. Άσαντ να παραδώσει τα χημικά όπλα του αφού ο κ. Ομπάμα πήρε πίσω την υπόσχεσή του να τιμωρήσει το καθεστώς για τη χρήση νευροπαραλυτικού αερίου, ο Σεργκέι Λαβρόφ, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών, ενημέρωσε αυτάρεσκα τον Τύπο μόνος του, πριν την κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Αμερικανό ομόλογό του Τζον Κέρι.
Αυτή τη φορά ο κ. Λαβρόφ για άλλη μια φορά εμφανίστηκε μόνος του στην αίθουσα Τύπου, προφανώς για να τονίσει ότι ο Λευκός Οίκος είναι που έχει πρόβλημα με τη συμφωνία και όχι το Κρεμλίνο. Ένας διαγωνισμός για το ποιος είναι καλύτερος από τον άλλο είναι μια πολυτέλεια για την οποία η Συρία δεν έχει τα περιθώρια.