Η αξιοπιστία της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ (FED) στα μάτια των χρηματοπιστωτικών αγορών βοήθησε στη μάχη της κατά του πληθωρισμού τα τελευταία δύο χρόνια, όπως μεταδίδει το πρακτορείο Ρόιτερς.
Ωστόσο, τώρα, συνεχίζει το πρακτορείο, η Κεντρική Τράπεζα της χώρας θα πρέπει να κερδίσει εκ νέου την αξιοπιστία της, με αυξήσεις επιτοκίων που θα υποστήριζαν τις προφορικές υποσχέσεις των υπευθύνων χάραξης πολιτικής για την αποκατάσταση της σταθερότητας των τιμών, σύμφωνα με νέα έρευνα που παρουσιάστηκε στο ετήσιο ερευνητικό συνέδριο της Kansas City Fed στο Τζάκσον Χόλε του Γουαϊόμινγκ.
Η ισχυρή αντίληψη στις χρηματοπιστωτικές αγορές ότι μια κεντρική τράπεζα έχει δεσμευτεί για τον έλεγχο του πληθωρισμού μπορεί να καταστήσει τη νομισματική πολιτική πιο αποτελεσματική, ωθώντας τις αγορές να μεταβάλουν τις χρηματοπιστωτικές συνθήκες ταχύτερα και να μειώσουν τον πληθωρισμό με λιγότερο σοβαρό πλήγμα στην οικονομική ανάπτυξη από ό,τι θα συνέβαινε διαφορετικά, σύμφωνα με το πρακτορείο.
Ενώ οι επενδυτές άρχισαν να πιστεύουν ότι η κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ υπό την ηγεσία του προέδρου της Fed Τζερόμ Πάουελ ήταν σοβαρή στην υπεράσπιση του στόχου της για πληθωρισμό 2%, η πεποίθηση αυτή διαμορφώθηκε μόνο με την πάροδο του χρόνου και αφού οι αξιωματούχοι άρχισαν να αυξάνουν το επιτόκιο πολιτικής τον Μάρτιο του 2022. Επίσης επιτάχυναν τις αυξήσεις των επιτοκίων κατά τη διάρκεια εκείνου του καλοκαιριού, διαπίστωσαν οι ερευνητές.
“Οι προγνώστες και οι αγορές ήταν εξαιρετικά αβέβαιοι για τον κανόνα της νομισματικής πολιτικής πριν από την “αύξηση” και σιγουρεύτηκαν από τις αυξήσεις των επιτοκίων της Fed”, διαπίστωσαν στην έρευνά τους οι οικονομολόγοι Michael Bauer από τη Fed του Σαν Φρανσίσκο, Carolin Pflueger από το Πανεπιστήμιο του Σικάγο και Adi Sunderam από τη Σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων του Χάρβαρντ.
“Οι σημαντικές αυξήσεις των επιτοκίων ήταν προφανώς απαραίτητες για να μετατοπιστούν οι αντιλήψεις … Το κοινό δεν είχε κατανοήσει πλήρως τη στρατηγική και τον κανόνα πολιτικής της Fed πριν από την άνοδο”.
Η έρευνα λειτουργεί ως ένα είδος προειδοποίησης κατά των κεντρικών τραπεζιτών οι οποίοι δίνουν υπερβολική βαρύτητα στη δύναμη της λεγόμενης “ομιλητικής θεραπείας” – ή στην ικανότητα να επηρεάζουν τα οικονομικά αποτελέσματα μόνο με λόγια και υποσχέσεις.
στο 