Τις επόμενες εβδομάδες θα αποφασιστεί ποιοι θα είναι οι επικεφαλής υποψήφιοι των ευρωπαϊκών κομμάτων στις Ευρωεκλογές. Μια ματιά στους υποψηφίους. Ποια είναι τα δυνατά τους σημεία και που υστερούν.
Πιο αναλυτικά:
1.Μάνφρεντ Βέμπερ: ο μετριοπαθής
Ο Γερμανός Μάνφρεντ Βέμπερ από το κόμμα των Χριστιανοκοινωνιστών (CSU) συγκαταλέγεται στην φιλοευρωπαϊκή πτέρυγα της παράταξής του. Εκλέγεται ευρωβουλευτής από το 2004 και εδώ και τέσσερα χρόνια είναι επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Ήδη μια σειρά κομμάτων, μέλη της ευρύτερης ευρωπαϊκής παράταξης του ΕΛΚ εξέφρασαν τη στήριξή τους στο πρόσωπό του.
Στα μειονεκτήματα του Βέμπερ συγκαταλέγεται το γεγονός ότι επί χρόνια παρείχε προστασία μέσω της πολιτικής του ομάδας στο ουγγρικό κόμμα του δεξιού λαϊκιστή και γνωστού για τα αντιδημοκρατικά του ιδεώδη Βίκτορ Όρμπαν. Αποστασιοποιήθηκε όταν ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του. Στις λιγότερο αξιοζήλευτες πολιτικές του επιτυχίες συγκαταλέγεται και η περσινή εκλογή του Αντόνιο Ταγιάνι, φίλου του Μπερλουσκόνι, στη θέση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Εκτός όλων αυτών όμως ο Βέμπερ δεν είναι και ιδιαίτερα χαρισματικός. Τα αγγλικά του είναι μέτρια, θεωρείται περισσότερο τοπικιστής παρά κοσμοπολίτης και δεν διαθέτει καμία απολύτως κυβερνητική εμπειρία.
2.Αλεξάντερ Στουμπ: ο οραματιστής
Ο Φινλανδός με τη νεανική εμφάνιση είναι το ακριβώς αντίθετο του Μάνφρεντ Βέμπερ. Ξεκίνησε ως ευρωβουλευτής, κατείχε διάφορα υπουργεία στο Ελσίνκι και υπήρξε για μικρό χρονικό διάστημα πρωθυπουργός της χώρας. Έχει σπουδάσει στο LSE του Λονδίνου, τρέχει σε μαραθώνιους, μιλά άπταιστα αγγλικά και πολύ καλά γαλλικά. Ο Στουμπ ανήκει στη νεοφιλελεύθερη πτέρυγα του συντηρητικού κόμματος στην πατρίδα του και τα θέματα στα οποία εστιάζει είναι η ψηφιακή επανάσταση, η αλλαγή του κλίματος και οι κοινωνικές ανισότητες.
3.Φρανς Τίμερμανς: ο μαχητής
Την υποψηφιότητά του έχει ανακοινώσει στο σοσιαλδημοκρατικό στρατόπεδο ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Φρανς Τίμερμανς. Ο γιος Ολλανδών διπλωματών μιλάει πέντε γλώσσες άπταιστα και υπήρξε μεταξύ άλλων υπουργός Εξωτερικών της Ολλανδίας. Ο Τίμερμανς θεωρείται εξαιρετικός ρήτορας και ένας πολιτικός που αγωνίζεται με πάθος για τις αξίες της ΕΕ.
4.Μάρος Σέφτσοβιτς: ο τακτικός
Ο Σλοβάκος διπλωμάτης θεωρείται μεν αουτσάιντερ, ωστόσο από το 2009 έχει αναλάβει διάφορα χαρτοφυλάκια ως μέλος της Κομισιόν. Έχει μεγάλη θεσμική εμπειρία στην ΕΕ αλλά υστερεί στο επικοινωνιακό κομμάτι. Το γεγονός ότι είναι ο μόνος υποψήφιος από την ανατολική Ευρώπη ενδέχεται να τον βοηθήσει στον προεκλογικό αγώνα.
5.Μαργκρέτε Βεστάγκερ: η ευπρεπής
Μέχρι στιγμής η Δανή Επίτροπος Ανταγωνισμού θεωρείται ανεπίσημα ακόμη υποψήφια των Ευρωπαίων Φιλελευθέρων. Είναι νέα, δυναμική και δεν φοβάται να αντιπαρατεθεί με τους μεγάλους διεθνείς ομίλους επιχειρήσεων όπως τη Google και το Facebook. Ως γυναίκα και φιλελεύθερη, προερχόμενη μάλιστα από ένα μικρό κράτος-μέλος της ΕΕ και με μεγάλη πολιτική εμπειρία θα έπρεπε να θεωρείται ιδανική για τη θέση της επικεφαλής της Κομισιόν.
Ματέο Σαλβίνι: ο καταστροφέας
Ο δεξιός λαϊκιστής από την Ιταλία δεν έχει αποφασίσει ακόμη εάν θέλει να είναι υποψήφιος. Ο Σαλβίνι προσβάλει την ΕΕ και τα όργανά της αδιάλειπτα και οδηγεί ως υπουργός Εσωτερικών τη χώρα του στο δρόμο της απόλυτης σύγκρουσης. Εάν αποφασίσει τελικά να κατέβει υποψήφιος, τότε θα το κάνει μόνο και μόνο για να εξασφαλίσει ένα βήμα στην Ευρώπη προκειμένου να συνεχίσει την αντιευρωπαϊκή του προπαγάνδα.
Τι μέλλει γενέσθαι
Μπορεί οι δεξιοί λαϊκιστές να ενισχυθούν αριθμητικά στο επόμενο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ωστόσο δεν έχουν καμία πιθανότητα στήριξης από τα άλλα κόμματα. Οι Σοσιαλδημοκράτες θα εξέλθουν πιθανότατα αποδυναμωμένοι από αυτή την αναμέτρηση, μεταξύ άλλων και λόγω της αποχώρησης του βρετανικού Labour μετά το Brexit.
Στους Νεοφιλελεύθερους όλα εξαρτώνται από το εάν θα τους στηρίξει ο Εμανουέλ Μακρόν με το κόμμα του En Marche.
Το δε Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα θα είναι μάλλον και πάλι η πιο ισχυρή κοινοβουλευτική ομάδα, ωστόσο πιθανότατα με απώλειες. Ο μεγάλος συνασπισμός με τους Σοσιαλδημοκράτες φαίνεται να αποτελεί παρελθόν, χωρίς να αποκλείονται πλέον άλλες συμμαχίες.
Πάντως άγνωστο παραμένει εάν οι πρωθυπουργοί και αρχηγοί κρατών της ΕΕ αποδεχθούν και πάλι τη διαδικασία των επικεφαλής υποψηφίων για να ορίσουν τον νέο πρόεδρο της Κομισιόν, που εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στις τελευταίες Ευρωεκλογές του 2014. Σημαντικό ρόλο αναμένεται να διαδραματίσουν εντέλει τόσο η διαδοχή Ντράγκι στην ΕΚΤ όσο και η πλήρωση άλλων κορυφαίων ευρωπαϊκών θέσεων.
Πηγή Πληροφοριών: Deutsche Welle
στο 