Στις κάλπες προσέρχονται σήμερα οι Ισπανοί, για δεύτερη φορά μέσα σε
έξι μήνες, προκειμένου να εκλέξουν τη νέα κυβέρνηση της χώρας, λίγες ημέρες
μετά την απόφαση της Βρετανίας να αποχωρήσει από την Ε.Ε.
Πρόκειται για τις δεύτερες βουλευτικές εκλογές, καθώς το αποτέλεσμα του
Δεκεμβρίου δεν έδωσε τη δυνατότητα σε κάποιο πολιτικό κόμμα να συγκροτήσει
κυβέρνηση.
Οι δημοσκοπήσεις ωστόσο, δεν αφήνουν μεγάλα περιθώρια αισιοδοξίας και
γι’ αυτή την αναμέτρηση, καθώς το ενδεχόμενο ενός νέου πολιτικού αδιεξόδου
είναι σημαντικά αυξημένο.
Το συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα του Μαριάνο Ραχόι – όπως όλα δείχνουν – θα
έρθει πρώτο δίχως όμως, να εξασφαλίσει την αυτοδυναμία. Την έκπληξη αναμένεται
να πραγματοποιήσουν οι Podemos, οι οποίοι εκτιμάται ότι θα τερματίσουν στη
δεύτερη θέση.
Οι κεντροαριστεροί Σοσιαλιστές αναμένεται να υποχωρήσουν στην τρίτη
θέση, ενώ το κεντρώο κόμμα των Πολιτών (Ciudadanos) φιλοδοξεί να καταλάβει την
τέταρτη θέση.
Κατόπιν του σημερινού αποτελέσματος, οι διεργασίες για την επόμενη
ημέρα αναμένεται να αρχίσουν άμεσα, καθώς ο πολιτικός και πραγματικός χρόνος
είναι ελάχιστος πλέον.
Σύμφωνα με τους πολιτικούς αναλυτές, οι Podemos και οι Σοσιαλιστές είναι
αρκετά πιθανό να συνεργαστούν, προκειμένου να συγκροτήσουν κυβέρνηση
συνεργασίας, με κοινό στόχο την εκδίωξη του Λαϊκού Κόμματος από την εξουσία.
Από την πλευρά του, ο Μαριάνο Ραχόι μπορεί να υπολογίζει στη βοήθεια
του κόμματος των Πολιτών, το οποίο προσεγγίζει με μεγαλύτερη «άνεση» το Λαϊκό
Κόμμα.
Ο ρόλος του Brexit
Το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος όπως ήταν αναμενόμενο,
διαδραμάτισε καίριο ρόλο την τελευταία ημέρα της προεκλογικής περιόδου, με τον
Ραχόι να σπεύδει να το αξιοποιήσει προς ίδιον όφελος. «Εάν θέλετε μία ενωμένη
και όχι μία ριζοσπαστική Ισπανία, επιλέξτε με ασφάλεια, το Λαϊκό Κόμμα» τόνισε,
σε μήνυμά του στο Twitter.
Από την πλευρά τους, οι Podemos, οι οποίοι συσπειρώνουν γύρω τους το
σύνολο των δυνάμεων της ισπανικής Αριστεράς, επιχείρησαν να διατηρήσουν την
προεκλογική ατζέντα στα οικονομικά ζητήματα, ασκώντας έντονη κριτική στον Ραχόι
και επιρρίπτοντας του την ευθύνη για την υψηλή ανεργία και τα σκληρά μέτρα
λιτότητας.