Στην αρχή οι Γερμανοί εκλάμβαναν τον Ντόναλντ Τραμπ ως στοιχείο αναψυχής στον προεκλογικό αγώνα. Όμως μετά τα αποτελέσματα της Σούπερ Τρίτης το χαμόγελο μεταβλήθηκε σε φρίκη. «Φαίνεται ότι κανείς δεν μπορεί να σταματήσει τον Τραμπ εκτός κι αν οι Ρεπουμπλικανοί θέλουν να ρισκάρουν τη διάσπαση του κόμματός τους», υποστηρίζει ο Νιλς Άνεν, εκπρόσωπος για θέματα εξωτερικής πολιτικής του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος.
Το περιοδικό Der Spiegel επιφύλαξε περίοπτη θέση στον Τραμπ: στο εξώφυλλο με την λέξη «παραφροσύνη», που πέρασε και στο πρωτοσέλιδο των New York Times.
Ο Τραμπ προκαλεί ανησυχία
Από την Ουάσιγκτον ο γερμανός υπουργός Εξωτερικών Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάιερ προειδοποίησε να μη γυρίσει το κλίμα σε πολιτική του φόβου, που αρχίζει να καταλαμβάνει και τη Ουάσιγκτον, χωρίς να αναφέρει όνομα. Πιο σαφής ήταν ο Στέφαν Λίμπλιχ από το κόμμα «Η Αριστερά» που αποκάλεσε τον Τραμπ μεγάλο κίνδυνο επειδή στην εξωτερική πολιτική πρεσβεύει θέσεις ενός μείγματος από απομονωτισμό και καουμποϊλίκι.
Μοιρασμένες είναι οι απόψεις γι’ αυτόν στους γερμανούς πολιτικούς ειδικούς στην εξωτερική πολιτική. «Χωρίς αμφιβολία ο Τραμπ θα ήταν βαρίδι στις γερμανοαμερικανικές σχέσεις. Θα περνούσε καιρός μέχρις ότου έμπαινε σε ρότα μια δική του διοίκηση» πιστεύει ο Ρολφ Μίτζενιχ, αντιπρόεδρος του SPD, που δεν κρύβει την έκπληξή του από τον προεκλογικό αγώνα των Ρεπουμπλικανών ανάμεσα στο μίσος και στην ηλιθιότητα. «Υπάρχει και το χειρότερο σενάριο: ο Τραμπ θα μπορούσε να κάνει την Ευρώπη να αναπολεί με νοσταλγία την περίοδο του Τζορτζ Μπους τζούνιορ» λέει χαρακτηριστικά ο Γίργκεν Τριτίν, μέλος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της γερμανικής Βουλής.
Επίσημα βέβαια η γερμανική κυβέρνηση κρατά στάση αποχής, αναμονής και σιωπής από τον αμερικανικό προεκλογικό αγώνα, όπως και ο συντονιστής των διατλαντικών σχέσεων Γίργκεν Χαρντ. Αλλά και ο Φρίντριχ Μέρτς, πρόεδρος της υπερκομματικής Ένωσης Ατλαντική Γέφυρα, που ενεργοποιείται για τη φιλία ανάμεσα στην Γερμανία και τις ΗΠΑ, δεν θέλει να εκτεθεί. Διότι κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο να κερδίσει τελικά τις εκλογές ο Τραμπ και να αναγκαστεί η γερμανική κυβέρνηση να συνεργαστεί μαζί τους, αν και παρασκηνιακά το σενάριο νίκης του είναι λιγότερο πιθανό.
Περιορισμένη συμπάθεια για την Κλίντον
Η συμπάθεια των Γερμανών δεν μπορεί να κρυφτεί. Το 2011, η συντριπτική πλειονότητα των Γερμανών τάχθηκε υπέρ του Μπάρακ Ομπάμα, που σε μια προεκλογική εμφάνισή του στο Βερολίνο ο κόσμος των αποθέωσε.
Το ίδιο καθαρή είναι και η άπωση που νοιώθουν για τον Τραμπ: το 79% τον απορρίπτει σύμφωνα με δημοσκόπηση της FORSA. Διψήφια ποσοστά συμπάθειας παίρνει μόνο από μαθητές και οπαδούς τους ξενοφοβικού «Εναλλακτική για τη Γερμανία». Αλλά και η συμπάθεια για την Χίλαρι Κλίντον, πιθανή υποψήφια των Δημοκρατικών για το προεδρικό αξίωμα, είναι περιορισμένη.
Στην ερώτηση ποιον θα ψήφιζε ο Φρίντριχ Μέρτς λέει ότι όλοι οι υποψήφιοι έχουν υπέρ και κατά. «Και η Χίλαρι Κλίντον λειτουργεί διασπαστικά και εάν κερδίσει θα είχε ως εμπόδιο μια Γερουσία στα χέρια των Ρεπουμπλικανών, που θα περιόριζε τα περιθώρια διακυβέρνησης».
Με την άποψη αυτή συμφωνεί και ο αριστερός Λίμπλιχ. «Μπορεί η Κλίντον ως πρώην υπουργός Εξωτερικών να είναι πιο προβλέψιμη, αλλά έχει κάνει και λάθη, ήταν αυτή που χειρίστηκε σε μεγάλο βαθμό τη δυτική επέμβαση στη Λιβύη. Η γερμανική κυβέρνηση ορθά απείχε από την ψηφοφορία στα Συμβ. Ασφαλείας των ΗΕ, ωστόσο η Μέρκελ γνωρίζει την Κλίντον και υπάρχει αλληλοεκτίμηση».
Πιο χαλαρός εμφανίζεται ο Γίρκγκεν Χαρντ. «Καλά θα κάνουμε να αφήσουμε τη δημοκρατία να κάνει τη δουλειά της, εμείς θα συνεργαστούμε καλά με όποιον πρόεδρο αναδειχθεί», τονίζει θεωρώντας ότι ο Τραμπ θα επιστρέψει σε μετριοπαθείς τόνους ως πρόεδρος ή ακόμη και προεδρικός υποψήφιος.
Πηγή: DW
στο 