Ο απεσταλμένος και αναλυτής της ιταλικής εφημερίδας La
República, Έττορε Λιβίνι, μίλησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ για τα
αποτελέσματα της επίσκεψης του Μπαράκ Ομπάμα στην Αθήνα, για την ευρύτερη
σημασία του μηνύματός της, και για την γερμανική στάση, μετά την τοποθέτηση του
αμερικανικού χρέους υπέρ της ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους. «Είναι μια
ευκαιρία για να αλλάξουμε την Ευρώπη όλοι μαζί», λέει ο γνωστός δημοσιογράφος
της ιταλικής κεντροαριστερής εφημερίδας.
«Ο ίδιος ο Ομπάμα έδωσε στην
επίσκεψη τεράστια συμβολική αξία, λέγοντας ότι η επιλογή της
Ελλάδας ήταν κάθε άλλο παρά τυχαία, για δυο λόγους: για την
σημασία της χώρας, με όσα πρόσφερε στην ιστορία του δυτικού
πολιτισμού, αλλά και για την δύσκολη κατάσταση που η Ελλάδα έζησε τα τελευταία
χρόνια. Ο Ομπάμα έκανε αυτή την σκόπιμη αναφορά, για να μιλήσει, ουσιαστικά,
για τα προβλήματα της παγκοσμιοποίησης», σχολίασε ο Ιταλός αναλυτής και
προσέθεσε:
«Η ομιλία του ήταν υψηλότατου επιπέδου, ήταν μια πανεπιστημιακή
ομιλία με θέμα την Δημοκρατία. Μια τοποθέτηση με ουσιαστικότατη σημασία,
αν λάβει κανείς υπόψη το Brexit, τις αμερικανικές εκλογές αλλά και την υπόθεση
του προσφυγικού. Αναφερόμενος στην άμεση επικαιρότητα, θέλησε να κεντρίσει και
να ασκήσει κριτική – όσο γινόταν- στον Τραμπ και
να τοποθετηθεί σχετικά με το δημόσιο χρέος της Ελλάδας.
Αναφορές που είναι και απτά παραδείγματα για το πως θα ήθελε να αντιμετωπισθεί,
στο εξής, η πορεία της παγκοσμιοποίησης, για να αποφύγουμε αποτελέσματα σαν και
αυτά τους βρετανικού δημοψηφίσματος και των εκλογών των τελευταίων μηνών».
Σχολιάζοντας την ομιλία Ομπάμα σε
σχέση με το «δόγμα Σόιμπλε», σημείωσε: «όπως ξέρετε
καλά οι διαπραγματεύσεις αυτές, συχνά, περιέχουν και ένα ποσοστό
“θεαματικής προσέγγισης”. Η θέση που έλαβε ο Ομπάμα είναι οπωσδήποτε
ιδιαίτερα σημαντική, διότι είναι σαφής και δυνατή, παρά το ότι ο επόμενος
πρόεδρος θα είναι ο Ντόναλντ Τραμπ. Είναι άκρως σημαντική διότι νομίζω ότι
το ΔΝΤ, τις τελευταίες εβδομάδες, έδωσε κάποιες οδηγίες, με αναφορά στην πορεία
που θα μπορούσε να ακολουθηθεί, για μια επωφελή συμφωνία. Νομίζω ότι δεν
είμαστε, πλέον, στην φάση της απόλυτης αντιπαράθεσης» και συμπλήρωσε:
«Ο Σόιμπλε είναι πάντα το
«απόλυτο γεράκι», και θα συνεχίσει να λέει, μέχρι την τελευταία στιγμή, ότι δεν
μπορεί να γίνει τίποτα. Με τον Ομπάμα, όμως, την θέση που έλαβε το Διεθνές
Νομισματικό Ταμείο, αλλά και τις προτάσεις που νομίζω ότι έγιναν από το
ελληνικό υπουργείο οικονομικών, σχετικά με τους νέους στόχους του πλεονάσματος,
κινείται ένας μηχανισμός που έχει ενεργοποιήσει όλη την αμαξοστοιχία,
και ο Σόιμπλε θα μείνει, πιθανότατα, στο τελευταίο βαγόνι της. Ελπίζω
πραγματικά ότι η πορεία που θα ακολουθήσει η αμαξοστοιχία αυτή θα είναι θετική,
διότι, διαφορετικά, θα υπάρξει πρόβλημα για την Ελλάδα αλλά και για όλη την
Ευρώπη…».
Για το κρίσιμο Eurogroup της 5ης Δεκεμβρίου
και το ενδεχόμενο επίτευξης συμφωνίας για το χρέος σχολίασε: «ο εύχομαι, θεωρώ ότι υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να έχουμε
θετική κατάληξη, και πιστεύω ότι ως βασική κίνηση θα έπρεπε τουλάχιστο να
συμφωνηθεί μια πορεία προς μια ακριβή κατεύθυνση, με συγκεκριμένες
ημερομηνίες. Διότι η Ελλάδα το δικαιούται και η Ευρώπη πρέπει να αλλάξει
βηματισμό. Αυτή είναι μια ευκαιρία για να αλλάξουμε την Ευρώπη όλοι μαζί. ‘Όπως
είπε ο Ομπάμα, «σε μια Δημοκρατία, μετρά ο διάλογος». Κανείς, ποτέ, δεν θα
πετύχει το 100% απ’ ότι προσδοκά με τον διάλογο, αλλά νομίζω
ότι για την Ελλάδα προσεγγίζουμε ένα σημείο ισορροπίας, φτάνοντας στο
οποίο όλοι μπορούν να συμφωνήσουν. Η 5η Δεκεμβρίου, λοιπόν, πρέπει να είναι η
ημερομηνία κατά την οποία, ως ελάχιστο αποτέλεσμα, πρέπει να συμφωνηθεί η νέα
πορεία που όλοι θέλουν να ακολουθήσουν και να λεχθεί, ακριβώς, πότε θα
ολοκληρωθεί η πορεία αυτή. Είναι κάτι που
πραγματικά, την Ευρώπη-και όχι μόνον την Ελλάδα- να γυρίσει
σελίδα».
Για το ζήτημα της λιτότητας στην Ευρώπη και τις πρωτοβουλίες
Ρέντσι ανέφερε: «το θέμα της λιτότητας είναι μέρος της
ευρωπαϊκής ατζέντας, όπως και εκείνο του προσφυγικού. Η Ιταλία
διάλεξε στάση αποχής σε ότι αφορά την διαδικασία έγκρισης του νέου
προϋπολογισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως και η Ελλάδα. Κάτι που δείχνει,
θεωρώ, ότι υπάρχει ένας βασικός συντονισμός κινήσεων, ανάμεσα στις δυο χώρες,
διότι στην φάση αυτή, έχουν μια σειρά από κοινά συμφέροντα: η Ελλάδα και η
Ιταλία σηκώνουν το βάρος του προσφυγικού, ζουν το δράμα των επανεγκαταστάσεων
που δεν γίνονται στον βαθμό που θα έπρεπε και μάχονται κατά της λιτότητας».
«Το πρόβλημα του Ρέντσι είναι ότι θα πρέπει να αντιμετωπίσει,
πρώτα, την κύρια προτεραιότητά του, που είναι το ιταλικό συνταγματικό
δημοψήφισμα της 4ης Δεκεμβρίου. Αν κερδίσει το δημοψήφισμα αυτό και
παραμείνει-πιο δυνατός- στην κυβέρνηση, τότε η συνεργασία αυτή των δυο χωρών
μας, με την Πορτογαλία, πιθανώς με την Γαλλία και ενδεχομένως και με
την Ισπανία, μπορεί να διεκδικήσει ακόμη πιο δυναμικά μια αλλαγή στην
Ευρώπη. Γίνονται τόσα πολλά σε άλλους τομείς, αλλά πρέπει να καταλάβουν ότι
χρειάζονται παρεμβάσεις και σε εκείνον της οικονομίας. Για να χαλαρώσει
καθοριστικά, πρώτα απ’ όλα, η θηλιά που κόντεψε να προκαλέσει ασφυξία στην Ελλάδα
και σε όλους τους Έλληνες».