Με την Αφροδίτη της Μήλου στο εξώφυλλο να οπλοφορεί και να απειλεί την Γερμανίδα Καγκελάριο, A. Merkel κυκλοφορεί το νέο τεύχος του Economist.
Ειδικότερα στο άρθρο του Economist για την Ελλάδα και το μέλλον του ευρώ, αναφέρεται ότι «η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να οδηγήσει σε Grexit, αλλά θα έπρεπε να οδηγήσει σε ένα καλύτερο μέλλον για το ευρώ».
Μάλιστα σημειώνεται ότι «η Ελλάδα, όπου ξεκίνησε η καταραμένη κρίση του ευρώ πριν από πέντε χρόνια, πρέπει να είναι το μέρος όπου θα “παιχτεί” και η λύση, χάρη στη μεγάλη νίκη στις 25 Ιανουαρίου του ακροαριστερού ΣΥΡΙΖΑ, υπό τον Αλέξη Τσίπρα».
Απαιτώντας μια μεγάλη περικοπή του ελληνικού χρέους και υποσχόμενος ένα μπαράζ δημοσίων δαπανών, ο κ. Τσίπρας απηύθυνε τη μεγαλύτερη πρόκληση μέχρι τώρα στο κοινό νόμισμα της Ευρώπηςκαι ως εκ τούτου προς την A. Merkel καγκελάριο της Γερμανίας, η οποία έχει θέσει το μονοπάτι λιτότητας για την ήπειρο».
Σύμφωνα με το βρετανικό περιοδικό θα μπορούσαν τα πράγματα να πάνε πολύ στραβά, τονίζεται.
«Αλλά υπάρχουν τρεις πιθανές εκβάσεις: η καλή, η καταστροφική και μια συμβιβαστική».
Υπάρχει μια καλή λύση για την Ελλάδα και την Ευρώπη, σημειώνει ο Economist: «ο κ. Τσίπρας έχει πιάσει δύο πράγματα σωστά και ένα εντελώς λάθος».
«Αρχικά έχει δίκιο ότι η λιτότητα της Ευρώπης είναι υπερβολική. Επίσης έχει δίκιο στο ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι δυνατόν να αποπληρωθεί. Η Ελλάδα θα έπρεπε να μπει σε ένα πρόγραμμα διαγραφής χρέους, όπως μια χρεοκοπημένη αφρικανική χώρα. Αλλά ο κ. Τσίπρας δεν πράττει σωστά εγκαταλείποντας τις μεταρρυθμίσεις».
Αυτό που προτείνει ο Economist είναι να «πειστεί ο κ. Τσίπρας να αφήσει τις σοσιαλιστικές τρέλες και να επιμείνει στις δομικές μεταρρυθμίσεις, με αντάλλαγμα τη διαγραφή χρέους».
«O κ. Τσίπρας θα μπορούσε να εκτονώσει τις αριστερές ορμές του σπάζοντας τα καλά προστατευμένα ολιγοπώλια της Ελλάδας και αντιμετωπίζοντας τη διαφθορά. Ο συνδυασμός μακροοικονομικής χαλάρωσης και μικροοικονομικής δομικής μεταρρύθμισης θα μπορούσε ακόμα και να παρέχει ένα μοντέλο για άλλες χώρες, όπως η Ιταλία και ακόμα και η Γαλλία».
Όπως σημειώνεται, είναι ένα «πολύ λογικό όνειρο- μέχρι να ξυπνήσεις και να θυμηθείς ότι ο κ. Τσίπρας είναι μάλλον ένας παλαβός αριστεριστής και η κα Μerkel δύσκολα αποδέχεται ακόμα και τα υπάρχοντα σχέδια για “ποσοτική χαλάρωση”. Οπότε και προκύπτει η δεύτερη καταστροφική έκβαση: Grexit. Οι αισιόδοξοι έχουν δίκιο στο ότι τώρα θα ήταν λιγότερο επώδυνη από ό,τι το 2012, αλλά και πάλι θα πονούσε».
Οπότε, συμπεραίνει ο Economist, η πιθανότερη απάντηση είναι ένα προσωρινό «γλειφιτζούρι»: αλλά «μάλλον δεν θα διαρκέσει για πολύ. Αν ο κ. Τσίπρας δεν πετύχει ελάφρυνση χρέους, θα χάσει όλη την αξιοπιστία του στους Έλληνες ψηφοφόρους. Αλλά ακόμα και αν πετύχει μόλις οριακές βελτιώσεις όσον αφορά στη θέση της Ελλάδας, άλλες χώρες μάλλον θα αντισταθούν» τονίζεται, ενώ συμπληρώνεται ότι και πάλι υπάρχουν τεχνικές δυσκολίες.
Οπότε στο τέλος, σημειώνεται, η Ελλάδα μάλλον θα αναγκάσει την Ευρώπη να προβεί σε κάποιες δύσκολες επιλογές.
«Με τύχη θα είναι προς την κατεύθυνση της καλής έκβασης που περιγράφηκε παραπάνω. Οι Έλληνες ψηφοφόροι αυταπατώνται εάν νομίζουν ότι ο κ. Τσίπρας μπορεί να κάνει αυτά που λέει, αλλά και οι Γερμανοί πρέπει να εξετάσουν τις συνέπειες της ισχυρογνωμοσύνης τους».
Τέλος καταλήγει ότι αν η κα Markel συνεχίσει να εναντιώνεται σε όλες τις προσπάθειες εκκίνησης της ανάπτυξης θα καταδικάσει την Ευρώπη σε μια χαμένη δεκαετία, ακόμα πιο εξουθενωτική από αυτήν της Ιαπωνίας τη δεκαετία του 1990. Αυτό θα πυροδοτούσε σίγουρα μια μεγαλύτερη λαϊκιστική αντίδραση από αυτήν της Ελλάδας σε όλη την Ευρώπη. Είναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς πώς θα μπορούσε να επιβιώσει το κοινό νόμισμα υπό τέτοιες συνθήκες. Και ο μεγαλύτερος χαμένος θα ήταν η ίδια η Γερμανία».
στο 