3500 χλμ. χωρίζουν τη Γενεύη από το Κιλίς, την τουρκική πόλη στα τουρκοσυριακά σύνορα που φιλοξενεί εδώ και μήνες μεγάλο αριθμό προσφύγων. Μια μητέρα με τους γιους και τις κόρες της περιμένουν υπομονετικά εκεί για να δουν τι μέλλει γενέσθαι, τόσο για τη δική τους οικογένεια όσο και για την πατρίδα τους, τη Συρία.
Από τη συμφωνία εκεχειρίας μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών που υπεγράφη στα τέλη Φεβρουαρίου, η οικογένεια από τη Συρία δεν περιμένει πολλά. Στο μεταξύ η κατάσταση στον προσφυγικό καταυλισμό του Κιλίς είναι τόσο δύσκολη ώστε η συγκεκριμένη οικογένεια θέλει να επιστρέψει στη Συρία, παρά τους βομβαρδισμούς. Η μητέρα μάλιστα δηλώνει ότι πλέον δεν παρακολουθεί τις πολιτικές εξελίξεις, πόσο μάλλον την πορεία των ειρηνευτικών συνομιλιών στη Γενεύη: «Δεν έχω καν τηλεόραση», λέει χαρακτηριστικά.
Φυλάκιο Οτσουνπινάρ, έξω από το Κιλίς. Ένας αφιλόξενος τόπος. Η γυναίκα από τη Συρία μαζί με τα παιδιά της και δεκάδες άλλους Σύρους περιμένουν να τους δώσουν σήμα ώστε να περάσουν τα σύνορα και να γυρίσουν στη Συρία.
Στο μεταξύ ήδη η Συρία διανύει τον έκτο χρόνο εμφύλιων συγκρούσεων. Πάνω από 250.000 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους, το μεγαλύτερο μέρος της χώρας έχει κυριολεκτικά ισοπεδωθεί, εκατομμύρια Σύροι έχουν εκτοπιστεί και όσοι έμειναν στη χώρα παλεύουν στα όρια της αντοχής τους. Παράλληλα οι ειρηνευτικές συνομιλίες στόχευσαν να δώσουν τέλος στον πόλεμο. Η δεύτερη φάση των συνομιλιών ολοκληρώθηκε την περασμένη εβδομάδα, ωστόσο η ελπίδα για μια οριστική λύση στο συριακό φαντάζει ακόμη μακρινή.
Γενικευμένη δυσπιστία για τις ειρηνευτικές συνομιλίες της Γενεύης
Αυτή την αίσθηση έχει και ο σύρος γιατρός Μοχάμεντ Ντερμπάς, ο οποίος βλέπει με σκεπτικισμό την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων. Ο Μ. Ντερμπάς προσφέρει βοήθεια σε σύρους πρόσφυγες που εδώ και μήνες βρίσκονται εγκλωβισμένοι στο Κιλίς, στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από τους βομβαρδισμούς στη Συρία και να καταφύγουν σε ασφαλή περιοχή. Η κατάσταση στο Κιλίς είναι όμως τραγική. «Δεν υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα, δεν υπάρχει νερό, ούτε τουαλέτες» αναφέρει ο Μ. Ντερμάς, υπογραμμίζοντας ότι καθημερινά ελλοχεύει ο κίνδυνος έξαρσης μεταδοτικών ασθενειών. «Οι άνθρωποι υποφέρουν, ζητούν μια πολιτική λύση. Αλλά το συριακό καθεστώς αρνείται κάτι τέτοιο», λέει χαρακτηριστικά ο σύρος γιατρός.
Την ίδια άποψη συμμερίζεται και ο ακτιβιστής Αμάρ Ντζέλ, ο οποίος εφιστά επίσης την προσοχή στις άθλιες υγειονομικές συνθήκες που επικρατούν στο Κιλίς για τους πρόσφυγες. Ο ίδιος θεωρεί ότι πλέον η ανθρωπιστική βοήθεια δεν αρκεί, ενώ κρίνει ότι η φερόμενη εκεχειρία της Γενεύης δεν έχει αλλάξει μέχρι στιγμής τίποτα.
Σε μια άλλη τουρκική πόλη στα σύνορα με τη Συρία παίζει στην τηλεόραση ένα ρεπορτάζ από τη Γενεύη. Όμως οι Σύροι που είναι παρόντες αδιαφορούν παντελώς. Ανήκουν στην ομάδα σύρων ανταρτών Αλ Τζάμπα αλ Σαμίγια, η οποία πρόσκειται στους κόλπους του Ελεύθερου Συριακού Στρατού. O Aμπού Μοχάμεντ, παλιός τοπικός ηγέτης των ανταρτών, σηκώνει τα φρύδια του εκφράζοντας απορία όταν τον ρωτούν τι γνώμη έχει για τη συμφωνία εκεχειρίας της Γενεύης που τέθηκε σε ισχύ τον Φεβρουάριο.
«Ποια εκεχειρία;», διερωτάται σκωπτικά. «Εκεχειρία σημαίνει ότι οι εχθροπραξίες παύουν εντελώς και ότι οι άνθρωποι μπορούν να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Αλλά εδώ δεν πρόκειται για μια τέτοια περίπτωση», λέει ο Αμπού Μοχάμεντ. Όπως μάλιστα υπογραμμίζει χαρακτηριστικά, μεταξύ Γενεύης και Συρίας δεν υπάρχει μόνο τεράστια γεωγραφική απόσταση αλλά και πολιτική: συριακή κυβέρνηση και αντιμαχόμενες πλευρές μοιάζουν να ζουν σε διαφορετικό «σύμπαν».
Πηγή: DW
στο 