Σε ανάμνηση των αιματηρών διαδηλώσεων στο Σικάγο των ΗΠΑ πριν από περίπου 125 χρόνια, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις αξιοποιούν σε παγκόσμιο επίπεδο κάθε χρόνο την Πρωτομαγιά για να διαμαρτυρηθούν και να γιορτάσουν τον αγώνα τους για καλύτερες συνθήκες εργασίας και καλύτερες αποδοχές για τους εργαζομένους.
Για πολλά χρόνια στη Γερμανία οι πολιτικές ηγεσίες τάσσονταν κατά της καθιέρωσης αργίας την 1η Μαΐου. Τραγική ειρωνεία ότι ήταν τελικά οι Εθνικοσοσιαλιστές εκείνοι που ανακήρυξαν την μέρα αυτή ως Μέρα των Εργατών.
Μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ο Σύνδεσμος Γερμανικών Συνδικαλιστικών Οργανώσεων αξιοποιούσε την Πρωτομαγιά για εκστρατείες βελτίωσης των συνθηκών εργασίας και διαβίωσης των εργαζομένων.
Έτσι, για παράδειγμα, τη δεκαετία του ΄50 αγωνίστηκε και τελικά απέσπασε από τους εργοδότες το πενθήμερο. Φέτος το σύνθημα «Διαμορφώνουμε το μέλλον της εργασίας» μοιάζει περισσότερο με ευσεβή πόθο και στόχο για να επανακτηθεί, κάτι που δείχνει να έχει χαθεί εδώ και καιρό.
Διότι οι συνδικαλιστικές οργανώσεις έχουν στη Γερμανία παρόμοια μοίρα με τις εκκλησίες και τους αθλητικούς συλλόγους: Τα μέλη τούς γυρίζουν μαζικά την πλάτη, νέα μέλη δεν υπάρχουν και οι γυναίκες βρίσκονται και εδώ στην μειοψηφία.
Συνεπώς δεν αποτελεί έκπληξη ότι η πρωτομαγιά αξιοποιείται περισσότερο για εκδρομές και χαλάρωση παρά για συμμετοχή σε διαδηλώσεις.
Ζητούμενο η διατήρηση θέσεων εργασίας
Ένας από τους λόγους για την εξέλιξη αυτή είναι ότι εδώ και μια δεκαετία τα γερμανικά συνδικάτα αγωνίζονται για τη διατήρηση θέσεων εργασίας σε βάρος των μισθολογικών αυξήσεων. Με άλλα λόγια:
Επέλεξαν χαμηλούς τόνους, που ίσως θα ήταν ζητούμενο και σε άλλες χώρες της ευρωζώνης, με αποτέλεσμα η Γερμανία να γίνει από ασθενής της Ευρώπης, η οικονομική ατμομηχανή της.
Είναι γεγονός ότι η οικονομία της χώρας είναι σήμερα πιο ανταγωνιστική από πολλές γειτονικές της χώρες. Παρόλα αυτά υπάρχει ο φόβος ότι το μέλλον της εργασίας διαμορφώνουν σε βιομηχανικές κοινωνίες, όπως στη γερμανική ή στ ιαπωνική, παράγοντες όπως το δημογραφικό, αλλά και οι τεχνολογικές εξελίξεις.
Έρευνα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης προβλέπει ότι σε 20 χρόνια περίπου το 50% των θέσεων εργασίας θα επηρεαστεί από την αυτοματοποίηση και την ψηφιοποίηση, οι οποίες θα έχουν επιπτώσεις ακόμα και σε εργαζόμενους με υψηλό επίπεδο επαγγελματικής κατάρτισης.
Κινούμενα από την δικαιολογημένη ανησυχία των εργαζομένων για την διατήρηση των θέσεων εργασίας τα συνδικάτα θα λάβουν μια συντηρητική θέση σε μια προσπάθεια να περιφρουρήσουν και να υπερασπιστούν τα κεκτημένα των εργαζομένων και δεν θα είναι σε θέση να διαμορφώνουν το μέλλον της εργασίας. Στην καλύτερη περίπτωση θα το συνδιαμορφώνουν.
Όμως αυτό δεν είναι τόσο φοβερό όσο φαίνεται εκ πρώτης άποψης. Διότι όπου η πρόοδος της τεχνολογίας αλλάζει τα δεδομένα της εργασίας, όπως τα γνωρίζουμε σήμερα, έχει δίχως αμφιβολία νόημα να έχουν και στο μέλλον ρόλο και λόγο οι συνδικαλιστικές οργανώσεις.
Πηγή: Deutsche Welle
στο 