Ο Άντορ Καραπετιάν, εδώ και χρόνια εργάζεται στη ρεσεψιόν ενός ξενοδοχείου στο Γκόσλαρ και η γυναίκα του ως καθαρίστρια. Δεν ξέρει μόνο το ξενοδοχείο καλά αλλά ολόκληρη τη γύρω περιοχή μια και για χρόνια ζει εκεί ως αιτών άσυλο.
Σήμερα σχεδόν όλοι οι αιτούντες άσυλο στο Γκόσλαρ μένουν σε δικά τους σπίτια. Αυτό δεν είναι πρόβλημα μιας και υπάρχουν πολλά άδεια σπίτια, λέει η Ούτα Λίμπαου. «Επιτέλους ένας πολιτικός ο οποίος λέει αυτό που σκεφτόμαστε και χρειαζόμαστε» δηλώνει αναφερόμενη στο δήμαρχο της πόλης.
Η πόλη Γκόσλαρ χρειάζεται αυτούς τους ανθρώπους όχι μόνο για να γεμίσει τα άδεια σπίτια αλλά γιατί υπάρχουν και δουλειές. Η πόλη χάνει κάθε χρόνο 1.500 με 2.000 ανθρώπους. Σήμερα διαμένουν 42.000 άνθρωποι, ενώ λίγο μετά την πτώση του Τείχους ζούσαν 60.000.
Μια πρόταση που διχάζει
Η 60χρονη Ούτα Λίμπαου ασχολείται εδώ και 20 χρόνια με τους πρόσφυγες και εργάζεται εθελοντικά στον σύλλογο «Ζώντας στα ξένα». Στον σύλλογο τα μέλη φροντίζουν ώστε οι πρόσφυγες να έχουν τα απαραίτητα, τους συνοδεύουν στις αρχές και τους βοηθούν να βρουν σχολεία για τα παιδιά τους.
Η πρόταση του δημάρχου Όλιβερ Γιουνκ να δεχθεί η πόλη περισσότερους μετανάστες, δίχασε την τοπική κοινωνία. Πήρε από συγχαρητήριες επιστολές με συγκεκριμένες προτάσεις για το πως οι κάτοικοι θα μπορούσαν να βοηθήσουν μέχρι επιστολές που του έλεγαν ότι δεν τον θέλουν πια ως δήμαρχο.
Επικρίσεις πάντως δέχεται ο δήμαρχος και από μέλη της οργάνωσης «Ζώντας στα ξένα», όπως η Σουζάνε Όξε, η οποία λέει πως εάν δεχθούν περισσότερους μετανάστες θα πρέπει να υπάρξουν και άλλες δομές στην πόλη. Το πρόγραμμα των μελών της οργάνωσης είναι ήδη πολύ επιβαρυμένο και δεν έχουν την δυνατότητα να εξυπηρετήσουν περισσότερο κόσμο. Εάν δεχθούν περισσότερους μετανάστες θα πρέπει να έχουν και περισσότερους κοινωνικούς λειτουργούς.
Πρότυπο και για άλλες πόλεις
Αλλά και το δημοτικό συμβούλιο πάντως αιφνιδιάστηκε από την πρόταση του δημάρχου. Όπως υποστηρίζει για παράδειγμα ο Ντιρκ Λίνκαμπ, δεν αρκεί μόνο να αυξηθεί ο αριθμός των προσφύγων για να έχουν τη δυνατότητα να μένουν σε άδεια σπίτια. Αυτό που χρειάζεται είναι και ειδικά μέτρα ενσωμάτωσης. Ωστόσο τα μαθήματα γερμανικών, τα νηπιαγωγεία, τα σχολεία, όλα αυτά κοστίζουν. «Είμαστε στην αρχή της διαδικασίας ένταξης ώστε αυτοί οι άνθρωποι να μείνουν μακροπρόθεσμα κοντά μας. Δεν έχουμε ακόμα τις υποδομές» δηλώνει ο Ντιρκ Λίνκαμπ.
Ο δήμαρχος αντιπαρέρχεται όλο αυτόν τον σκεπτικισμό λέγοντας πως «κανείς δεν μπορεί να μου πει σοβαρά ότι με τους 300 πρόσφυγες που έχουν έρθει τους τελευταίους μήνες η πόλη αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα». Ο δήμαρχος πιστεύει πως ο αριθμός αυτός θα μπορούσε μέσα στο 2015 να διπλασιαστεί. Στόχος του είναι η πόλη του να γίνει πρότυπο ένταξης ξένων και για άλλες γερμανικές πόλεις.
Πηγή: Deutsche Welle