Στην Ιταλία τα πράγματα πάνε άσχημα από πάσης απόψεως. Διαφθορά, ανεργία των νέων και τώρα οι εντελώς προβληματικές τράπεζες. Το να αποφεύγεται η αντιμετώπιση των προβλημάτων και να δίνεται έμφαση στο “φαίνεσθαι” δεν λειτουργεί πλέον, σχολιάζει σε άρθρο της η γερμανική εφημερίδα.
Είναι η Ιταλία η πλέον ασθενής χώρα της Ευρώπης; Και μόνο το ερώτημα είναι ένας εφιάλτης για τους Ιταλούς οι οποίοι δεν θεωρούν το “φαίνεσθαι” ως το σημαντικότερο πράγμα. Είναι όμως δύσκολο στην κεντρική Ευρώπη σε αυτούς τους καιρούς της γενικευμένης κρίσης να φανταστεί κανείς ένα κράτος με μεγαλύτερα οικονομικά προβλήματα από την Ιταλία.
Και ενώ τα τελευταία χρόνια πέντε εκατομμύρια άνθρωποι, δηλαδή σχεδόν το ένα πέμπτο του πληθυσμού, έχουν διολισθήσει στην απόλυτη φτώχια, η χώρα που βρίσκεται μπροστά στο γκρεμό σχεδιάζει να δώσει τεράστια ποσά, τα οποία προσεγγίζουν πλέον τα 400 δισεκ. ευρώ, για την σωτηρία των τραπεζών και των τραπεζιτών, εν ανάγκη παρακάμπτοντας τους ευρωπαϊκούς κανόνες και κατά προτίμηση τη Γερμανία.
Εάν απειληθεί η Ιταλία με κατάρρευση όμοια με εκείνη της Ελλάδας δεν θα μπορούσε να γίνει τίποτα πια για το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η χώρα είναι υπερχρεωμένη και πρέπει να εξυπηρετήσει δάνεια τα οποία ανέρχονται στο 130% του ΑΕΠ. Πρόκειται για μια παγίδα χρεών ανασταλτική για τη δημιουργία ενός υγιούς επενδυτικού κλίματος, συμπεραίνει ο αρθρογράφος της Welt.
Οι 22 νεκροί του δυστυχήματος της μονής σιδηροδρομικής γραμμής της Απουλίας είναι θύματα ακριβώς της έλλειψης επενδύσεων. Το σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης ήταν 40 ετών. Οι προσπάθειες εκσυγχρονισμού όμως προσκρούουν στην πολύπλοκη γραφειοκρατία. Έτσι έχει η κατάσταση νοτίως της Ρώμης στον καθυστερημένο ιταλικό νότο (Messogiorno).
Ο Ρέντσι συγκρίνεται πρόθυμα στην χώρα του με τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Και οι δύο ενεργούν ως προικισμένοι πωλητές ενός προϊόντος χωρίς ουσία και εμπλέκονται οι ίδιοι και σε προσωπικά μικροσκάνδαλα. Ο γαμπρός του πρώτου αίφνης κατηγορείται ότι μεταβίβασε χρήματα, τα οποία προορίζονταν για παιδιά της Αφρικής, σε εταιρείες της οικογένειας Ρέντσι.
Επιπλέον ο Ρέντσι δεν μπορεί να κυβερνήσει με μια σταθερή πλειοψηφία αλλά εξαρτάται σε όλες τις αποφάσεις από άλλα κόμματα, ιδίως από μπερλουσκονικούς αλεξιπτωτιστές. Κάθε μεταρρύθμιση στην αγορά εργασίας η οποία δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας εκτός μαύρης αγοράς θα καταλογιστεί επίσης στον Ρέντσι ως προδοσία της εργατικής τάξης. Το ότι η κυβέρνηση μπορεί να διαλευκάνει τις πάμπολλες περιπτώσεις διαφθοράς με τον σημερινό υπουργό Εσωτερικών Αντζελίνο Αλφάνο, τον πρώην αναπληρωτή του Μπερλουσκόνι, δεν το πιστεύει κανείς στην Ιταλία.
Η ειδησεογραφία περιγράφει την συνήθη εικόνα. Έρχονται στο φως της δημοσιότητας ολοένα και περισσότερες περιπτώσεις δωροδοκιών για την ανάληψη της διοργάνωσης της παγκόσμιας έκθεσης EXPO 2015 από το Μιλάνο. Επίσης πέθανε στη φυλακή ο αρχιμαφιόζος Μπερνάρντο Προβεντσάνο, ο οποίος διέφευγε από την αστυνομία επί 41 συναπτά χρόνια χωρίς να αποκαλυφθεί καμιά πολιτική διασύνδεση.
Όλα αυτά δεν εμποδίζουν τους Ιταλούς να κλείνουν τα μάτια και να καθιστούν υπεύθυνους της κακοδαιμονίας τους την πολιτική λιτότητας της ΕΕ και το ευρώ.
Με την απόρριψη του ευρώ και της οικονομικής πολιτικής της ΕΕ το κόμμα των «5 αστέρων» έχει γίνει το μοναδικό σοβαρό κόμμα της αντιπολίτευσης. Πέραν των διαμαρτυριών όμως πολλοί έχουν παραιτηθεί και έχουν χάσει κάθε πίστη στην πολιτική. Πρέπει εδώ να μνημονευθεί ότι είναι αρκετοί εκείνοι οι οποίοι σαφώς κερδίζουν από αυτό το αδύναμο κράτος χάρη στην χαλαρή τους φορολογική συνείδηση και τη γεμάτη κάνουλα των επιχορηγήσεων. Και φυσικά αυτό ισχύει και για τους ίδιους του πολιτικούς.
Στη νότια Ιταλία δημιουργήθηκαν εδώ και χρόνια πάμπολλες θέσεις υπαλλήλων οι οποίοι συνταξιοδοτούνται πρόωρα. Το να μπει κάποια τάξη στο θέμα αυτό ή να καταργηθούν οι θέσεις αυτές αποτελεί κοινωνική εκρηκτική ύλη την οποία αποφεύγουν επιμελώς να αγγίξουν οι πολιτικοί .
Τον κατάλογο αυτό της γκρίνιας θα μπορούσε κανείς να τον συνεχίσει επί μακρόν και μετά να προσπαθήσει πια να τον αντιμετωπίσει μόνο με το μακάβριο χιούμορ των Ιταλών. Ένα ανέκδοτο που κυκλοφορεί αυτόν τον καιρό είναι ότι η Ιταλοί είναι η ισχυρότερος λαός του κόσμου, διότι επιβιώνει των πολιτικών του εδώ και δεκαετίες.
Τώρα όμως πρέπει να αποδειχτεί, εάν αυτοί οι αριστοτέχνες της επιβίωσης διαθέτουν κάποιο τρικ για να απελευθερωθούν από τις άρρωστες τράπεζές τους ή αν η ΕΕ, που και η ίδια βρίσκεται σε μια κρίση ιταλικών διαστάσεων, θα μπορέσει να τους βοηθήσει να ξεμπλέξουν. Ένα είναι βέβαιο πάντως: “bella figura” αυτή τη στιγμή δεν έχει η ευρισκόμενη σε διαρκή κρίση Ιταλία.
στο 