Καλλιεργεί την εικόνα της ψυχραιμίας αλλά είναι επίσης ικανός για “θρυλικές εκρήξεις οργής” ιδιωτικά: στην πρώτη γραμμή στη μάχη κατά της τρομοκρατίας, ο νέος πρωθυπουργός της Γαλλίας Μπερνάρ Καζνέβ είναι ένας άνθρωπος-κλειδί της προεδρίας του Φρασνουά Ολάντ.
Αυτός ο 53χρονος πρώην δικηγόρος που θεωρείται πρόσωπο εμπιστοσύνης του αρχηγού του κράτους και ένας από τους πρωτεργάτες της εκτελεστικής εξουσίας διαδέχεται στο Ματινιόν τον Μανουέλ Βαλς, ο οποίος παραιτήθηκε για να αφοσιωθεί στην αναμέτρηση για το προεδρικό χρίσμα των Σοσιαλιστών στις προεδρικές εκλογές του 2017.
Αυτός ο πιστός και διακριτικός άνδρας είχε ήδη αντικαταστήσει τον Βαλς στο υπουργείο Εσωτερικών ως ο πρώτος “αστυνομικός της Γαλλίας”, όταν ο τελευταίος διορίστηκε πρωθυπουργός τον Απρίλιο του 2014.
Βουλευτής του Σοσιαλιστικού Κόμματος, εκπροσωπώντας τη δυτική Γαλλία, με πολιτισμένους τρόπους και γλώσσα εξευγενισμένη, ήταν λίγο γνωστός στο μεγάλο κοινό και δεν ήταν ανάμεσα στους ιστορικούς υποστηρικτές του Φρανσουά Ολάντ προτού γίνει ένας από τους εκπροσώπους της προεδρικής εκστρατείας του το 2012.
Στη συνέχεια ανέλαβε αποστολές τόσο ευαίσθητες όσο και απρόσμενες, περνώντας από τη μία θέση στην άλλη μέχρι τη διαχείριση έκτακτων καταστάσεων.
Αναπληρωτής υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων (2012-2013), κατόπιν αναπληρωτής υπουργός Προϋπολογισμού (2013-2014), διαδέχεται εν μέσω σκανδάλου τον Ζερόμ Καουζάκ, εκτός παιγνιδιού μετά την αποκάλυψη ότι είχε έναν κρυφό λογαριασμό στην Ελβετία.
Στο εσωτερικό, ήρθε αντιμέτωπος με ένα χωρίς προηγούμενο κύμα τζιχαντιστικών επιθέσεων που βύθισε στο πένθος τη χώρα και στη συνέχεια με μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης (238 θάνατοι από το 2015).
Μέχρι τότε κυρίως συναινετικός, υφίσταται χιονοστιβάδα επικρίσεων μετά την επίθεση στη Νίκαια (86 νεκροί τη 14η Ιουλίου). Η πολεμική γύρω από τον μηχανισμό ασφαλείας που ήταν διαθέσιμος τη νύχτα της επίθεσης αμαυρώνει την εικόνα του ως ικανού και ισχυρού άνδρα.
Γιος δασκάλου, γεννημένος στις 2 Ιουνίου 1963 στο Σενλί (βόρεια Γαλλία), σκέπτεται άραγε τότε να παραιτηθεί, όπως ζητούν ορισμένοι από τη δεξιά και την ακροδεξιά; “Δεν εγκαταλείπει κανείς τη μάχη κατά της τρομοκρατίας και υπέρ της Δημοκρατίας, την προχωράει μέχρι το τέλος”, απαντά.
Χρειάστηκε επίσης να αντιμετωπίσει, τις τελευταίες εβδομάδες, μία πρωτοφανή ανταρσία στην αστυνομία. Έπειτα από μια επίθεση με βόμβες μολότοφ την οποία δέχθηκαν αστυνομικοί στην περιοχή του Παρισιού στις αρχές Οκτωβρίου, χιλιάδες αστυνομικοί διαδηλώνουν σε όλη τη Γαλλία, αναγκάζοντας την κυβέρνηση να υποσχεθεί να τους παράσχει επιπλέον μέσα και υλικά.
‘Ηταν επίσης στην εμπροσθοφυλακή απέναντι στη μεταναστευτική κρίση που ταράζει την Ευρώπη και οδήγησε κυρίως στη διάλυση της “Ζούγκλας” του Καλαί, του μεγαλύτερου καταυλισμού στη Γαλλία, κοντά στις βρετανικές ακτές.
«Καταιγίδες»
“Αντιμετώπισε πραγματικές καταιγίδες”, υπογραμμίζει ένας υψηλόβαθμος δημόσιος υπάλληλος. Ο ίδιος χαρακτηρίζει τον εαυτό του “έναν άνδρα που έχει κάνει την αυστηρότητα στην πολιτική έναν μπούσουλα και την έννοια του κράτους ένα δόγμα, έναν τρόπο να είναι”.
“Ανέλαβε όλα μαζί αυτά που σε 50 χρόνια οι προκάτοχοί του είχαν μοιραστεί (μαζική τρομοκρατία, μεταναστευτική κρίση, κοινωνική αμφισβήτηση)”, εξηγεί ο Πατρίς Ριμπεϊρό, της Synergie (του δεύτερου μεγαλύτερου συνδικάτου αστυνομικών) περιγράφοντας έναν υπουργό “σκληρό στη δουλειά αλλά δίκαιο”.
Πρώην δήμαρχος του Χερβούργου και πρώην βουλευτής του διαμερίσματος της Μάγχης, εκείνος που έχει για χόμπι να περιποιείται τις τριανταφυλλιές του ξέρει, μέσα στους τέσσερις τείχους, πώς να εγκαταλείπει το φλέγμα που δείχνει δημόσια και να αφήνει χώρο για “θρυλικές εκρήξεις οργής” σύμφωνα με υψηλόβαθμους δημόσιους υπαλλήλους που έχουν βρεθεί δίπλα του.
Μετά τις επιθέσεις του Νοεμβρίου του 2015, μπροστά στους πιο υψηλόβαθμους αστυνομικούς, χτυπά το χέρι στο τραπέζι για να θέσει τέρμα στις αντιζηλίες ανάμεσα στις διάφορες αστυνομικές υπηρεσίες: “Εγώ αποφασίζω όταν πρόκειται για την ασφάλεια των Γάλλων, καταλάβετέ το!”
Ο υπουργός Εσωτερικών πολλαπλασιάζει τους αντιτρομοκρατικούς νόμους επαναλαμβάνοντας ταυτόχρονα πως δεν υπάρχει “μηδενικός κίνδυνος”.
Με τον τρόπο του, με πολύ ισορροπημένες δηλώσεις ή αξιοσημείωτες σιωπές, ξέρει επίσης πότε να σημειώσει τη διαφορά του με τον Μανουέλ Βαλς.
Όταν ο πρωθυπουργός υπερασπίζεται μια αυστηρή κοσμικότητα ή προτρέπει στην “πολιτισμική μάχη” κατά του σαλαφισμού, εκείνος παίζει έναν πιο ήρεμο σκοπό.
Στο εξής ο Μπερνάρ Καζνέβ θα είναι επικεφαλής μιας κυβέρνησης με ιδιαίτερα περιορισμένη διάρκεια ζωής, αναλαμβάνοντας να οδηγήσει τη Γαλλία για πέντε μήνες έως τις προεδρικές εκλογές του Μαΐου του 2017.