Άρση των εμποδίων στις άμεσες ξένες επενδύσεις ζητεί η Κίνα

«Οι περισσότεροι οικονομολόγοι θα συμφωνούσαν ότι οι FDI είναι καλές, εμποδίζονται όμως από προστατευτικά μέτρα. Ένα προφανές θύμα του προστατευτισμού έναντι των FDI είναι η Κίνα, με τις ενδείξεις αντίστασης να κορυφώνονται στις ΗΠΑ, την Αυστραλία και πρόσφατα επίσης στην Ευρώπη. Τα μέτρα, τα οποία επιβάλλονται για να παρεμποδισθούν οι FDI περιγράφονται συχνά ότι λαμβάνονται για το «εθνικό συμφέρον». Ως αποτέλεσμα των περισσότερο αυστηρών μέτρων – για λόγους εθνικού συμφέροντος – κινεζικές συμφωνίες, ύψους σχεδόν 40 δισ. δολαρίων ή το 14% των συνολικών, έχουν ναυαγήσει από τον Ιούλιο του 2015.

Ένας πιθανός λόγος για αυτή τη φοβία απέναντι στις κινεζικές επενδύσεις είναι η εκρηκτική αύξησή τους. Λόγω της επιβράδυνσης της παγκόσμιας οικονομίας, των υψηλών τιμών των στοιχείων ενεργητικού και των χαμηλών επιτοκίων των δανείων στο εσωτερικό, οι κινεζικές επενδύσεις στο εξωτερικό εκτινάχθηκαν 53,7% σε ετήσια βάση στα τρία πρώτα τρίμηνα του 2016.

Ωστόσο, τα γεγονότα αυτά δεν αποτελούν ισχυρές δικαιολογίες για περιορισμούς. Μετά από σχεδόν τέσσερις δεκαετίες μεταρρυθμίσεων και ανοίγματος, οι κινεζικές εταιρείες έχουν γίνει περισσότερο προσανατολισμένες στην αγορά και κινούμενες με βάση το κέρδος απ’ ό,τι αντιλαμβάνονται πολλοί ξένοι. Η επικρατούσα προκατάληψη, περιλαμβανομένων των αιτιάσεων ότι οι εταιρείες αποτελούν οικονομικά μέσα ή όπλα της κυβέρνησης, έχουν αποδειχθεί επανειλημμένα αβάσιμη. Οι επενδύσεις κινεζικών εταιρειών έχουν χαιρετισθεί γενικά από τις χώρες υποδοχής και έχουν βοηθήσει στη δημιουργία θέσεων απασχόλησης και στη στήριξη της οικονομικής ανάπτυξης.

Αν και δεν είναι παράλογος ο έλεγχος των κυβερνήσεων σε FDI σε «ευαίσθητους τομείς», ορισμένες κυβερνήσεις υποστηρίζουν ότι ένα εκτεταμένο φάσμα τομέων, από τα ορυχεία έως τη γεωργία, είναι «ευαίσθητοι» και πρέπει να προστατευθούν. Είναι δύσκολο να μετρηθεί πώς ο προστατευτισμός έναντι των FDI έχει μειώσει τις παγκόσμιες ροές, οι οποίες μπορεί να επηρεάζονται από πολλούς οικονομικούς παράγοντες, εκτός από τις κρατικές ρυθμίσεις. Αυτό που είναι βέβαιο, ωστόσο, είναι ότι ο προστατευτισμός έχει οδηγήσει στην άρνηση συγκεκριμένων προτάσεων για συναλλαγές, αποθαρρύνοντας άλλους πιθανούς επενδυτές. Μία τέτοια κατάσταση, θα έπληττε τόσο τις χώρες προέλευσης όσο και τις χώρες υποδοχής FDI και θα επιδείνωνε την ήδη προβληματική παγκόσμια οικονομία.

Για την ανακοπή της τάσης αυτής, χρειάζονται συγκεκριμένες δράσεις. Όσον αφορά την Κίνα, η κυβέρνηση πρέπει να επιταχύνει τις μεταρρυθμίσεις και το άνοιγμα, να μειώσει τη γραφειοκρατία και να βελτιώσει την πρόσβαση των ξένων επενδύσεων, για να δημιουργήσει ένα πιο δίκαιο περιβάλλον ανταγωνισμού. Από τη χαλάρωση των ρυθμίσεων έως την άρση των εμποδίων για την είσοδο στην αγορά, η Κίνα είναι και θα παραμείνει δεσμευμένη στο άνοιγμα. Ωστόσο, όπως το έθεσε ο υπουργός Γιανγκ Γι, «η Κίνα είναι ακόμη μία αναπτυσσόμενη χώρα, δεν είναι ούτε επιστημονικό ούτε συγκρίσιμο να αξιολογείται και να μετράται το επενδυτικό περιβάλλον με τα πρότυπα των χωρών με υψηλό επίπεδο ανάπτυξης».

Οι κινεζικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στο εξωτερικό θα πρέπει να τηρούν τους τοπικούς νόμους και ρυθμίσεις και να κάνουν πιο διαφανή τα οικονομικά τους, για να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των ξένων ρυθμιστικών Αρχών. Όσον αφορά τις ξένες ρυθμιστικές Αρχές, θα πρέπει να δείχνουν στους Κινέζους επενδυτές την ίδια εμπιστοσύνη που δείχνουν σε άλλους ξένους επενδυτές. Θα πρέπει, επίσης, να διασφαλίζουν ότι οι έλεγχοι των επενδύσεων γίνονται με διαφάνεια και εντός συγκεκριμένου χρονικού πλαισίου και πλαισίου αναφοράς.

Η διεθνής συνεργασία μπορεί, επίσης, να βοηθήσει. Η επικοινωνία και ο συντονισμός των πολιτικών πρέπει να ενισχυθούν για να βεβαιωθεί ότι οι χώρες διασφαλίζουν τα εθνικά συμφέροντά τους χωρίς να στρεβλώνουν τις επενδύσεις. Οι πολυμερείς Οργανισμοί, όπως η G20, πρέπει να ενισχύσουν τις πολιτικές που περιορίζουν τον προστατευτισμό και, αντίθετα, να προωθήσουν τις παγκόσμιες επενδύσεις».