Απέκρουσε τις επικρίσεις σε βάρος του περί του ότι καθυστέρησε πολύ να απαγορεύσει την πρακτική που επέτρεπε σε δύο νομικά πρόσωπα να ισχυρίζονται ότι τους ανήκε η κυριότητα μετοχών ή άλλων αξιόγραφων ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Μια υπόθεση που υπολογίζεται πως κόστισε στο γερμανικό Δημόσιο δισεκατομμύρια ευρώ σε απολεσθέντα έσοδα από φόρους.
Το παραθυράκι αυτό, βάσει του οποίου και τα δύο νομικά πρόσωπα μπορούσαν να διεκδικούν φοροαπαλλαγές, έκλεισε το 2012. Η αποκάλυψη της πρακτικής αυτής των χρηματομεσιτών προκάλεσε οργή στη γερμανική κοινή γνώμη και έφερε σε αμηχανία τον Σόιμπλε, ο οποίος συχνά κάνει διαλέξεις στις κυβερνήσεις άλλων κρατών για την ανάγκη να παταχθεί η φοροδιαφυγή.
Για το θέμα συνεχίζει να διεξάγει έρευνα μια επιτροπή της ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας και ο Σόιμπλε, που έγινε υπουργός Οικονομικών στα τέλη του 2009, κατέθεσε ενώπιόν της νωρίτερα σήμερα.
Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε επιχειρηματολογεί πως ενημερώθηκε για αυτό το παραθυράκι μερικούς μήνες αφότου ανέλαβε το υπουργείο. Στα μέσα του 2010, αποφάσισε να προχωρήσει στο κλείσιμό του, αλλά η διαδικασία αυτή πήρε υπερβολικά πολύ χρόνο, κατά τον ίδιο. Επιπλέον, οι τράπεζες χρειάστηκαν χρόνο για να προσαρμοστούν στους νέες κανόνες και οι αλλαγές τέθηκαν σε εφαρμογή μόλις τον Ιανουάριο του 2012.
Το σκάνδαλο έχει στο επίκεντρό του τις πρακτικές «σορταρίσματος», τις πωλήσεις δανεισμένων μετοχών. Μια τράπεζα μπορούσε να δανείζει μετοχές κατά τρόπο ώστε τόσο η ίδια, όσο και ο αγοραστής να εμφανίζονται ως νόμιμοι κάτοχοί της ταυτόχρονα. Αυτό επέτρεπε και στα δύο μέρη να εξασφαλίζουν επιστροφή φόρων για τα μερίσματα των μετοχών.
Ο Σόιμπλε υπερασπίστηκε εξάλλου σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο, τον φορέα ρυθμιστικού ελέγχου των χρηματαγορών, τον BaFin.
«Δεν είναι αρμοδιότητα του BaFin να ελέγχει την εφαρμογή της φορολογικής νομοθεσίας», επισήμανε, προσθέτοντας πως η αποστολή του είναι να εξασφαλίζει τη φερεγγυότητα των τραπεζών και τη σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Βουλευτές της αντιπολίτευσης, τόσο του κόμματος των Πρασίνων όσο και του κόμματος Η Αριστερά, επικρίνουν το υπουργείο και τους φορείς ελέγχου της αγοράς διότι δεν αντάλλασσαν πληροφορίες. Ο Σόιμπλε όμως επιμένει πως είναι οι φορολογικές αρχές στα 16 ομόσπονδα κρατίδια της Γερμανίας αυτά που έχουν την αρμοδιότητα να ελέγχουν πως οι τράπεζες τηρούν τους κανόνες.