Το ναυάγιο της συμπόρευσης στην ευρωβουλή των Ιταλών λαϊκιστών του Μπέπε Γκρίλο με τους ευρωπαίους Φιλελεύθερους (ADLE) των οποίων ηγείται ο πρώην πρωθυπουργός του Βέλγιου Γκι Φερχόφστατ απασχολεί εκτενώς τον σημερινό βελγικό Τύπο.
Η εφημεριδα De Morgen, εκτιμά ότι η εξέλιξη αυτή θα αποβεί εντέλει προς όφελος της υποψηφιότητας Φερχόφστατ για τη θέση του προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Το σκεπτικό της εφημερίδας είναι ότι τυχόν ταύτιση του φλαμανδού πολιτικού με το κίνημα των Πέντε Αστέρων θα του επέφερε τελικά περισσότερες ζημιές παρά κέρδη στην προσπάθεια που καταβάλλει να λειτουργήσει ως ‘γεφυροποιός’ ανάμεσα στις (πολυπληθέστερες) κοινοβουλευτικές ομάδες των Χριστιανοδημοκρατών και των Σοσιαλιστών.
Από την πλευρά της η De Tijd σημειώνει ότι ο ίδιος ο Φερχόφστατ ‘τίναξε στον αέρα’ την συμφωνία μετά τις αντιδράσεις που εκδηλώθηκαν στην ομάδα των Ευρωπαίων Φιλελεύθερων για την διαφαινόμενη συμπόρευση με ένα λαϊκιστικό, αλλά και ευρωσκεπτικιστικό κόμμα. Την ‘χαριστική βολή’ σε μια ήδη βαριά ατμόσφαιρα, φαίνεται πάντως ότι έδωσαν οι αξιώσεις που έθεσαν οι Ιταλοί προς τους Φιλελεύθερους να εγκαταλείψουν την εκπεφρασμένη θέση τους υπέρ του ευρώ αναφερει η εφημερίδα. Η Le Soir στο πρωτοσέλιδό της κάνει λόγο για άρνηση της στήριξης του Γκριλο στον Βέλγο πολιτικό, σημειώνοντας ότι μια τέτοια συμμαχία φάνταζε σε πολλούς ως αφύσικη, θα επέτρεπε, ωστόσο, στο ADLE να ξαναγίνει η τρίτη πολιτική δύναμη του Ευρωκοινοβουλίου. Η ίδια εφημερίδα στο κύριο άρθρο της μιλά για τον κυνισμό της πολιτικής, επισημαίνοντας ότι “το πολιτικό παιχνίδι το οποίο παρακολουθήσαμε επί δύο ημέρες δεν είχε να κάνει καθόλου με ιδέες και ιδεολογίες, αλλά με κινήσεις τακτικής και πιο συγκεκριμένα με τη διαχείριση της σχέσης των διαφόρων δυνάμεων και πολιτικών συναφειών, προκειμένου να επιτευχθούν στόχοι καθαρά πολιτικοί, οι οποίοι δεν είναι άλλοι από την απόκτηση ψήφων υπέρ της υποψηφιότητας του Φερχόφστατ για την προεδρία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου”. Ιδιαίτερα επικριτική τέλος απέναντι στον Φερχόφστατ εμφανίζεται και η L’ Echo στο κύριο άρθρο της, σχολιάζοντας ότι δύσκολα μπορεί κανείς να βρει μια περισσότερο υλιστική πρόταση από αυτή του επικεφαλής των Φιλελευθέρων προς τα μέλη της ομάδας του για συμμαχία με το κίνημα των Πέντε Αστέρων, το οποίο μέχρι τώρα είχε συνασπιστεί με το μεγαλύτερο εχθρό του, τον Νάιτζελ Φαρατζ, προκειμένου να κερδίσει κάποιες έδρες, και ότι με αυτή του την κίνηση έπεσε από το σύννεφο του ιδεαλιστή, όπου τον είχαν πολλοί τοποθετήσει, αποδεικνύοντας ότι είναι έτοιμος να προβεί σε αδιανόητους συμβιβασμούς.