Ο Μάρτιν Σουλτς πρέπει να αντιδράσει. Δεν έχει άλλη επιλογή. Σχεδόν 15 ποσοστιαίες μονάδες χωρίζουν το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SPD) από τη Χριστιανική Ένωση (CDU/CSU) της Άγκελα Μέρκελ.
Το κεντρικό θέμα της σοσιαλδημοκρατικής προεκλογικής ατζέντας, η κοινωνική δικαιοσύνη, δεν είχε την αναμενόμενη απήχηση μέχρι σήμερα, αλλά και η γερμανίδα καγκελάριος φαίνεται να κερδίζει πολλούς «πόντους» και πέραν του κομματικού της φάσματος, πείθοντας στις δημοσκοπήσεις ως πολιτική ηγέτης που ορθώνει ανάστημα απέναντι σε Τραμπ, Πούτιν και Ερντογάν, ως οικοδέσποινα της Συνόδου Κορυφής των G20 και ως «Μητέρα της Ευρώπης».
Ο Μάρτιν Σουλτς δεν μπορεί να αναδειχθεί στη διεθνή πολιτική σκηνή ως αντίπαλο δέος της Άγκελα Μέρκελ. Πριν από τρεις εβδομάδες παρουσίασε το προεκλογικό του πρόγραμμα. Το Σαββατοκύριακο που πέρασε προσέθεσε στις προηγούμενες προτάσεις του και ένα σχέδιο δέκα σημείων για «μια σύγχρονη Γερμανία», με βασική πτυχή του την αύξηση των δημόσιων δαπανών. Μάλιστα ο Μάρτιν Σουλτς δίνει στην πρότασή του χαρακτήρα υποχρέωσης για επενδύσεις.
Τα σημερινά πλεονάσματα ύψους περίπου 56 δις ευρώ σε επίπεδο ομοσπονδιακού κράτους, κρατιδίων και δήμων θα πρέπει κατά τον Σουλτς να επενδυθούν άμεσα, για παράδειγμα σε υποδομές και εκπαίδευση. Πότε αν όχι σήμερα, που η Γερμανία διανύει περίοδο οικονομικής ευμάρειας; Ωστόσο, ο ενθουσιασμός για την πρόταση Σουλτς είναι συγκρατημένος. Στόχος του είναι να καθιερωθεί ένα κρατικό «καθήκον για επενδύσεις», αντίστοιχα με το λεγόμενο «φρένο χρέους» που ισχύει στη Γερμανία.
Η καγκελάριος Μέρκελ έσπευσε να αντιτείνει στον βασικό της αντίπαλο ότι «αυτήν την ώρα δεν μπορούμε να δαπανήσουμε τα χρήματα που έχουμε στη διάθεσή μας». Προτεραιότητά της είναι η επίσπευση του σχεδιασμού για πρωτεύοντα έργα. Δυσάρεστο για τον πρόεδρου του SPD είναι ότι και οικονομολόγοι, όπως ο επικεφαλής του Ινστιτούτου IfO του Μονάχου Κλέμενς Φουστ, δεν συμφωνούν καθόλου με την ιδέα των επιβεβλημένων δημόσιων επενδύσεων.
Λίγες διαφορές από την ατζέντα Μέρκελ
Ιδιαίτερη ώθηση θέλει να δώσει ο Μάρτιν Σουλτς στο πεδίο των διαδικτυακών υποδομών. Κατά τη γνώμη του η Γερμανία χρειάζεται μια ισχυρή διαδικτυακή πλατφόρμα με την οποία οι πολίτες θα μπορούν να διευθετούν ψηφιακά διοικητικές υποθέσεις. Αυτό ακούγεται καινοτόμο, ωστόσο το πολιτικό επιτελείο της καγκελαρίου Μέρκελ είχε ήδη θέσει νωρίτερα το ζήτημα στην ατζέντα του.
Ο πρώην πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δεν φαίνεται να πλεονεκτεί ούτε καν στο πεδίο της ευρωπαϊκής πολιτικής, όπου η αντίπαλός του ανέκαμψε και πάλι δυναμικά μετά από αρκετούς μήνες εξασθένησης. Νέο «αέρα» στην Άγκελα Μέρκελ δίνει και το γεγονός ότι μαζί με τον νεοεκλεγέντα γάλλο πρόεδρο Μακρόν επιχειρούν να μεταρρυθμίσουν τον παραδοσιακό ευρωπαϊκό άξονα Παρίσι-Βερολίνο.
Το θέμα «κοινωνική δικαιοσύνη» δεν ενθουσιάζει πια
Η μάχη για περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη στη Γερμανία, θέματα κατεξοχήν σοσιαλδημοκρατικού χαρακτήρα, δεν φαίνεται να κεντρίζει τόσο την προσοχή των ψηφοφόρων.
Μετά τον αρχικό ενθουσιασμό που είχε προκαλέσει η δήλωση Σουλτς περί «διόρθωσης» της Ατζέντας 2010, των ευρύτατων μεταρρυθμίσεων που αποδόμησαν εν πολλοίς το γερμανικό κοινωνικό κράτος επί καγκελαρίας Σρέντερ, φαίνεται να επιστρέφει ξανά ο λήθαργος που περιέβαλε το τελευταίο διάστημα την κομματική βάση του SPD.
Οι ψηφοφόροι του δεν φαίνεται να εμπνέονται από το προεκλογικό πρόγραμμα του προέδρου, αλλά και οι οικονομικοί αναλυτές και ειδικοί προειδοποιούν ότι είναι λάθος να επιχειρηθεί μια επιστροφή στο παρελθόν στα πεδία της κοινωνικής και οικονομικής πολιτικής.
Πάντως το βασικό πρόβλημα για τον Μάρτιν Σουλτς φαίνεται ότι είναι και παραμένει η Άγκελα Μέρκελ. Η καγκελάριος φαίνεται ότι «πουλάει» πολύ λιγότερο τις πολιτικές τις προτάσεις από ό,τι τον ίδιο της τον εαυτό.
Το σήμα κατατεθέν της, ο ρόμβος που σχηματίζει με τα χέρια της όταν στέκεται, φαίνεται να αντιπροσωπεύει αυτό που αγαπούν οι Γερμανοί πάνω από όλα: ησυχία και λίγες αλλαγές. Και όταν τόλμησε μια ιστορική στροφή στο θέμα της προσφυγικής κρίσης κέρδισε τον έπαινο και την αναγνώριση ακόμη και των Σοσιαλδημοκρατών. Μέχρι σήμερα η καλύτερη στιγμή για τον Μάρτιν Σουλτς ήταν το ξεκίνημά του. Μετά την αρχικά εκρηκτική του άνοδο φαίνεται τώρα να έχει μείνει πολύ πίσω στην κούρσα για την καγκελαρία και οι πιθανότητες να καλύψει το έδαφος που τον χωρίζει από την αντίπαλό του δεν είναι υπέρ του.
Πηγή: DW
στο 