O ελληνικής καταγωγής Μίχαελ Αγγελίδης έχει διατελέσει ήδη μια φορά βουλευτής στο κρατίδιο της Βόρειας Ρηνανίας Βεστφαλίας (NRW). Εξελέγη με το ψηφοδέλτιο της Αριστεράς (Die Linke) το 2010, εντούτοις κατά τις πρόωρες περιφερειακές εκλογές του 2012 το κόμμα του δεν ξεπέρασε τον εκλογικό σκόπελο του 5%, με αποτέλεσμα να παραμείνει και ο ίδιος εκτός του τοπικού Κοινοβουλίου του Ντίσελντορφ.
Ένα χρόνο αργότερα, στις ομοσπονδιακές εκλογές του 2013, ήταν υποψήφιος της Αριστεράς στην εκλογική περιφέρεια του Ντύρεν ενώ στις περιφερειακές εκλογές της ερχόμενης Κυριακής στη Βόρεια Ρηνανία Βεστφαλία είναι εκ νέου υποψήφιος, αυτή τη φορά στην εκλογική περιφέρεια της Βόννης.
Από το PDS στη Linke
Ο Μίχαελ Αγγελίδης γεννήθηκε στο Ντορμάγκεν το 1962 και είναι γιος Γερμανίδας και Έλληνα μετανάστη με καταγωγή από την Ορεστιάδα. Έχοντας σπουδάσει νομικά στο Βερολίνο και την Κολωνία, δικηγορεί από το 1988 και από το 1995 διατηρεί το δικό του δικηγορικό γραφείο στη Βόννη.
Η ενασχόλησή του με την πολιτική ξεκίνησε ήδη από τα φοιτητικά του χρόνια, ως μέλος της φοιτητικής νεολαίας του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SPD). Στις αρχές του 1990 εντάχθηκε στο μετακομμουνιστικό Κόμμα του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού (PDS), αργότερα υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος της «Εναλλακτικής Επιλογής» (WASG) που στελεχώθηκε κυρίως από απογοητευμένους Σοσιαλδημοκράτες και συνδικαλιστές στη δυτική Γερμανία, για να προσχωρήσει τελικά στην ενωμένη Αριστερά (Die Linke) που προέκυψε από τη σύμπλευση και συνένωση του ανατολικογερμανικού PDS του Γκρέγκορ Γκίζι με το WASG του Όσκαρ Λαφοντέν το 2007.
Ακραιφνής αριστερός ή απλώς σοσιαλιστής, όπως αυτοπροσδιορίζεται, ο Μίχαελ Αγγελίδης ανήκει εντός της Linke στη συνιστώσα της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς (AKL) και ειδικεύεται σε ζητήματα ενεργειακής πολιτικής, περιβάλλοντος και κλιματικής αλλαγής.
Αμιγώς «αριστερή» και η προεκλογική του ρητορική και ατζέντα. «Το βασικό θέμα του προεκλογικού αγώνα είναι πάντα η κοινωνική δικαιοσύνη», είπε σε συνέντευξή του προς τη Deutsche Welle ενόψει της επερχόμενης κρίσιμης εκλογικής αναμέτρησης στη Βόρεια Ρηνανία Βεστφαλία. «Έχουμε μια παράλογη αναδιανομή του πλούτου, έχουμε 124 δισεκατομμυριούχους στην NRW που δεν καταβάλουν φόρο περιουσίας, την ώρα που τα δημόσια ταμεία είναι άδεια. Αυτό που καταρχήν χρειαζόμαστε είναι ένα πρόγραμμα κατά της παιδικής φτώχειας. Η νυν κυβέρνηση υποστηρίζει ότι δεν υπάρχουν λεφτά. Παράλληλα δεν προχωρά στην πρόσληψη επαρκούς αριθμού δασκάλων και αυτό παρά τις μαθητικές ώρες που χάνονται. Η κατάσταση στην NRW είναι σκανδαλώδης», καταγγέλλει ο υποψήφιος της Αριστεράς.
Περί αριστερών συνταγών και συνθηκολόγησης του ΣΥΡΙΖΑ
O Mίχαελ Αγγελίδης παρακολουθεί φυσικά στενά και τα τεκταινόμενα στην Ελλάδα. Πόσο «αριστερή» θεωρεί την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ μετά την μνημονιακή πολιτική που παρέλαβε και εντέλει υιοθέτησε τα δυο τελευταία χρόνια; Συνιστούν τα προσφάτως συμφωνηθέντα νέα μέτρα αυτό που αντιλαμβάνεται ο ίδιος υπό τον όρο «αριστερά»;
«Ασφαλώς όχι. Ως μέλος της περιφερειακής επιτροπής της Linke στη Βόρεια Ρηνανία Βεστφαλία στήριξα προσωπικά την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι την συνθηκολόγησή του στις επιταγές της Τρόικα. Όταν υπέγραψε ο Τσίπρας απέσυρα εν μια νυκτί τη στήριξή μου και έκτοτε ανήκουμε στους δριμύτερους επικριτές της πολιτικής αυτής. (…) Μετά τις διαπραγματεύσεις με την Τρόικα, ο κ.Τσακαλώτος μίλησε για ‘λευκό καπνό’, ότι υπήρξε συμφωνία. Προσωπικά το εξέλαβα ως πολιτική βλασφημία. Διότι όταν επίκεινται τα επόμενα χρόνια μειώσεις των συντάξεων της τάξης του 19%, τότε αναρωτιέμαι -γνωρίζοντας ότι από τις συντάξεις αυτές ζουν και τα παιδιά και τα εγγόνια- πώς θα ζήσουν αυτοί οι άνθρωποι; (…) Γνωρίζουμε την κοινωνική πραγματικότητα στην Ελλάδα, είναι δραματικά τα όσα συμβαίνουν εκεί. Η Ελλάδα έπρεπε να είχε τότε ένα Plan B, o ΣΥΡΙΖΑ δεν φρόντισε να έχει ένα εναλλακτικό σχέδιο. (…) Το ό,τι η πολιτική αυτή της Τρόικας και του ΔΝΤ εκτελείται τώρα από ένα κόμμα που αυτοπροσδιορίζεται ως σοσιαλιστικό, συνιστά ένα είδος πολιτικού παραλογισμού».
Από το ΣΥΡΙΖΑ στη Λαϊκή Ενότητα
Γι΄ αυτό άλλωστε και ο ίδιος και η Αριστερά της Βόρειας Ρηνανίας Βεστφαλίας δεν στηρίζουν πλέον τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τη Λαϊκή Ενότητα του Παναγιώτη Λαφαζάνη. Σε αυτά τα συμφραζόμενα δεν είναι δύσκολο να μαντέψει κανείς ποιο είναι το Plan B που θα προέκρινε ο ελληνικής καταγωγής υποψήφιος της Linke: την εισαγωγή παράλληλου νομίσματος και την έξοδο από το ευρώ προκειμένου η χώρα να απαλλαγεί από τις «εκβιαστικές επιταγές» των δανειστών. Οι συνέπειες θα ήταν φυσικά δραματικές, παραδέχεται και ο ίδιος. Ωστόσο με τον τρόπο αυτό όπως λέει, η κυβέρνηση θα αποκαθιστούσε τη ρευστότητά της, θα ήταν σε θέση να πληρώνει τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων αλλά και να διαθέτει πόρους για επενδύσεις
«Αντ΄ αυτού, σήμερα μειώνονται οι οικονομικές επιδόσεις της χώρας, οι πολίτες οδηγούνται σε ακόμη μεγαλύτερη εξαθλίωση και οι νέοι εγκαταλείπουν τη χώρα. (…) Μια νέα δραχμή δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερη από τη σημερινή κατάσταση. Αυτή είναι η προσωπική μου άποψη, αλλά γνωρίζω ότι είναι ένα σύνθετο ζήτημα».
Μολονότι η Αριστερά του NRW στήριξε στις τελευταίες εκλογές στην Ελλάδα τη Λαϊκή Ενότητα, σε ομοσπονδιακό επίπεδο η Linke συνεχίζει να στηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ. Τουλάχιστον επίσημα. Ωστόσο είναι γεγονός ότι το τελευταίο διάστημα έχουν σχεδόν εκλείψει τα δημόσια μηνύματα στήριξης του αδελφού κόμματος.
Πηγή: DW
στο 