Προσωπική η κόντρα Τραμπ-Κιμ Γιονγκ Ουν;

Και προς το παρόν μάλιστα δεν διαφαίνεται και αποκλιμάκωση της έντασης. Αντιθέτως και η Ουάσιγκτον συνεχίζει να ρίχνει λάδι στη φωτιά, με τον αμερικανό πρόεδρο να απειλεί το βορειοκορεατικό καθεστώς ανοιχτά με τη λήψη στρατιωτικών μέτρων.

Ο Τραμπ παίζει με τη φωτιά, σχολίασε ο Νιλς Άνεν, εκπρόσωπος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας των γερμανών Σοσιαλδημοκρατών για θέματα εξωτερικής πολιτικής, μιλώντας στη Γερμανική Ραδιοφωνία Deutschlandfunk:

«Ναι, η πολιτική που ασκεί η Ουάσιγκτον είναι άκρως επικίνδυνη. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο Ντ. Τραμπ είναι ο πρώτος αμερικανός πρόεδρος που έχει απειλήσει επανειλημμένως με την επιθετική χρήση ατομικών βομβών. (…) Αυτό είναι επικίνδυνο και γι΄ αυτό η Ευρώπη πρέπει να αναπτύξει μια ξεκάθαρη πολιτική και να καταστήσει σαφές στους Αμερικανούς ότι όσον αφορά τη διαμόρφωση μιας κοινής στάσης είμαστε στο πλευρό της διεθνούς κοινότητας και δεν μπορούμε να υποστηρίζουμε αυτή την επικίνδυνη πολιτική (…).»

Ο Τραμπ δεν αντιλαμβάνεται το ρόλο του

Σε τι αποσκοπούν όμως οι άκρως επιθετικοί αυτοί τόνοι του Τραμπ έναντι της Βόρειας Κορέας τη δεδομένη μάλιστα χρονική στιγμή;

«Η μεγαλύτερη ανησυχία μου -και το λέω ανοιχτά- είναι ότι ο Ντ. Τραμπ αντιλαμβάνεται τη σύγκρουση αυτή ως ένας είδος προσωπικής μονομαχίας μεταξύ του ιδίου και του βορειοκορεάτη δικτάτορα (…). Έτσι συμπεριφέρεται τουλάχιστον. Έχουμε διαπιστώσει ήδη και σε άλλες συγκρούσεις να επαναλαμβάνεται το ίδιο μοτίβο στην Ουάσιγκτον, με τον αμερικανό πρόεδρο να προκαλεί τεράστια σύγχυση μέσω twitter ή απερίσκεπτων δηλώσεών του. Προφανώς δεν έχει αντιληφθεί ακόμη ότι κάθε του δήλωση διαδίδεται, ερμηνεύεται και λαμβάνεται υπόψη άμεσα σε όλο τον κόσμο. (…) Δεν αναμένω να υπάρξουν άμεσα εχθροπραξίες, αλλά εντέλει δεν είναι ο κ. Τίλερσον (…) ή κάποιος στενός του συνεργάτης, αλλά ο ίδιος ο Τραμπ που αποφασίζει για πόλεμο ή ειρήνη και γι΄ αυτό πρέπει να ανησυχεί κανείς».

Κομβικός ο ρόλος τηςΚίνας

Κατά πόσον έχει η Κίνα στα χέρια της όντως το κλειδί της ειρηνικής επίλυσης της σύγκρουσης αυτής; «Πιστεύω ότι υπάρχουν δυο χώρες που παίζουν εξέχοντα ρόλο: οι ΗΠΑ και η Κίνα. Την ίδια ώρα δεν θα πρέπει να ξεχνά όμως κανείς ότι επισήμως ο Πόλεμος της Κορέας δεν έχει τελειώσει. Υπάρχει μια εκεχειρία που τηρείται λίγο πολύ εδώ και δεκαετίες, ωστόσο νοητικά η βορειοκορεατική πλευρά βρίσκεται ακόμη σε κατάσταση πολέμου και όλοι οι βορειοκορεάτες ηγέτες είχαν την πεποίθηση ότι μόνον με πυρηνικά όπλα μπορούν να διασφαλίσουν το καθεστώς τους. Αυτό σημαίνει ότι ούτε στην Πιονγκγιάνγκ εμπιστεύονται τη σύμμαχο Κίνα και το ίδιο διαπιστώθηκε και στην άλλη πλευρά όταν το Πεκίνο στήριξε τις κυρώσεις στο Συμβούλιο Ασφαλείας (σσ. σε βάρος της Βόρειας Κορέας). Παρόλα αυτά, μακροπρόθεσμα η Βόρεια Κορέα δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς την πολιτική στήριξη και την οικονομική συνεργασία της Κίνας. Υπό αυτή την έννοια δεν θα πρέπει να πιστεύει κανείς ότι ο κινέζος πρόεδρος μπορεί απλά να πατήσει ένα κουμπί ή να κάνει ένα τηλεφώνημα και να λύσει την κρίση, ωστόσο είναι η χώρα που έχει τη μεγαλύτερη επιρροή».