Οι Times του Λονδίνου αναφέρονται στην επιλογή που έχουν μπροστά τους οι Γάλλοι ψηφοφόροι και τις τεράστιες επιπτώσεις που μπορεί αυτή να έχει, όχι μόνο για το μέλλον της Γαλλίας, αλλά και για την Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο.
“Για δεύτερη φορά ο Εμανουέλ Μακρόν θα αντιμετωπίσει την Μαρίν Λεπέν στον δεύτερο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών. Ωστόσο, οι ομοιότητες με τις εκλογές του 2017 τελειώνουν στα ονόματα των υποψηφίων. Αυτή τη φορά, ο Μακρόν δεν είναι ένας συναρπαστικός “διαταράκτης” από ένα εκκολαπτόμενο κόμμα, τον οποίο υποδέχονται πλήθη θαυμαστών σε πολυσύχναστες συγκεντρώσεις, αλλά ένας κουρασμένος αξιωματούχος, ως επί το πλείστον απών από την προεκλογική εκστρατεία και προφανώς καταπονημένος ύστερα από μια δύσκολη πρώτη θητεία. Η αντίπαλός του είναι πιο επιδέξια από ποτέ, αφού εγκατέλειψε τη σφοδρή αντιμεταναστευτική ρητορική της και παρουσιάζει τον εαυτό της ως σωτήρα του εργάτη μπροστά στην αντλία της βενζίνης. Ο Μακρόν παραμένει το φαβορί για να κερδίσει τις εκλογές, κάτι που είναι καλό νέο για τη Γαλλία και τον κόσμο — αλλά δεν υπάρχει χώρος για εφησυχασμό” αναφέρουν οι Times σε άρθρο-ανάλυση για τις εκλογές στη Γαλλία.
Μεγάλο μέρος της εκστρατείας έχει επικεντρωθεί στο κόστος ζωής. “Η Λεπέν έχει καταστήσει την κρατική παρέμβαση στην οικονομία την βασική της δέσμευση και, παρά την επιμονή της ότι τα μέτρα που προτείνει έχουν κοστολογηθεί από ειδικούς, δεν φοβάται να δώσει ακριβές προεκλογικές υποσχέσεις. Έχει δεσμευτεί να απαλλάξει τους νέους από τον φόρο εισοδήματος, να μειώσει τον ΦΠΑ στη βενζίνη, να μειώσει τα διόδια στους αυτοκινητόδρομους και να αντλήσει τους πόρους για αυτές τις παρεμβάσεις, με φόρους περιουσίας στους πλούσιους. Εξάλλου, το κόστος των καυσίμων ήταν καυτό θέμα στη Γαλλική πολιτική και στο παρελθόν. Μια προτεινόμενη αύξηση του φόρου ντίζελ ήταν αυτή που προκάλεσε τις διαμαρτυρίες των κίτρινων γιλέκων το 2018, οι οποίες αποτέλεσαν διέξοδο για μια γενικότερη δυσαρέσκεια απέναντι στο στυλ διακυβέρνησης του Μακρόν” συνεχίζει ο συντάκτης, σημειώνοντας ότι μέρος αυτής της δυσαρέσκειας παραμένει.
“Όσον αφορά στην οικονομική πολιτική, ωστόσο, ο Μακρόν έχει να πει μια πειστική ιστορία. Υποσχέθηκε να πραγματοποιήσει οικονομική μεταρρύθμιση εκεί όπου άλλοι είχαν αποτύχει και, τουλάχιστον σε κάποιο βαθμό, τα κατάφερε. Έχει μειώσει τους φόρους και έχει απελευθερώσει την αγορά εργασίας. Η γαλλική οικονομία είναι πιο δυναμική και επιχειρηματική. Φέτος η ανεργία έφτασε στο χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων 13 ετών. Το μέγεθος των σχολικών τάξεων έχει επίσης μειωθεί.
Ο πρόεδρος έχει πολλά ακόμα να κάνει. Συγκεκριμένα, το συνταξιοδοτικό σύστημα χρειάζεται επείγουσα μεταρρύθμιση, προκειμένου η Γαλλική οικονομία να παραμείνει ανταγωνιστική μακροπρόθεσμα. Ωστόσο, σε μια χώρα όπου ακόμη και ο ψίθυρος της μεταρρύθμισης της αγοράς εργασίας χαιρετίζεται από κύματα απεργιών και ουρλιαχτά αγανάκτησης από τα συνδικάτα, οποιαδήποτε πρόοδος είναι εντυπωσιακή.
Η Λεπέν πέρασε πέντε χρόνια προσπαθώντας να αποστασιοποιηθεί περισσότερο από άσχημα στοιχεία της ακροδεξιάς. Το όνομα του κόμματος «Εθνικό Μέτωπο» έχει φύγει και η εχθρότητα σε ορισμένες μορφές μετανάστευσης μετριάζεται προσεκτικά με ένα καλωσόρισμα, τουλάχιστον θεωρητικό, στους Ουκρανούς πρόσφυγες. Έχει αφήσει ένα μεγάλο μέρος της εχθρικής πολιτικής προς τους μετανάστες στον Éric Zemmour, έναν υποψήφιο αντίπαλο που έχει κατηγορηθεί για ρητορική μίσους. Έχει επίσης εγκαταλείψει τη συζήτηση για ρήξη με την Ευρώπη.
Μεγάλο μέρος της αλλαγής ρητορικής, ωστόσο, είναι σαν τον “λύκο εις δέρμα προβάτου”. Στη θέση του απροκάλυπτου “FREXIT” (σ.σ. ένα λογοπαίγνιο στο πλέον γνωστό BREXIT) υποσχέθηκε να παραβιάσει το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να ευνοήσει τους Γάλλους εργάτες. Αυτό θα δημιουργούσε μια άλλη πολιτική κρίση που η ΕΕ δεν μπορεί να αντέξει οικονομικά και θα ενίσχυε τους «αντι-φιλελεύθερους δημοκράτες» στην Ουγγαρία και την Πολωνία. Η αντίθεση της σε αυτό που αποκαλεί «ισλαμισμό» παρέμεινε στο επίκεντρο του προγράμματος της Λεπέν, καθώς έχει δεσμευτεί να επιβάλει πρόστιμο στις γυναίκες που φορούν μαντίλα σε δημόσιο χώρο” αναφέρουν οι Times του Λονδίνου.
Το άρθρο καταλήγει πως το πιο ανησυχητικό είναι η έλλειψη δέσμευσής της στο διεθνές δίκαιο που βασίζεται σε κανόνες και στη δυτική συμμαχία. “Πριν από λίγο καιρό, δημοσίευε φωτογραφίες από μια συνάντηση με τον Πρόεδρο Πούτιν στο πλαίσιο της προεκλογικής της εκστρατείας. Υπερασπίστηκε ανοιχτά την παράνομη προσάρτηση της Κριμαίας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μια νίκη της Λεπέν θα ήταν μια καλή είδηση για τη Μόσχα. Οι δημοσκοπήσεις εξακολουθούν να ευνοούν τον κ. Μακρόν, αλλά η διαφορά παραμένει μικρή και δύο εβδομάδες είναι πολύς χρόνος στην πολιτική”.
στο 