Για το εάν θα αυξηθούν τα όρια ηλικίας του συνταξιοδοτικού στη χώρα μας ρωτήθηκε σήμερα ο υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων Πάνος Τσακλόγλου κατά την συνέντευξη που παραχώρησε σε τηλεοπτική εκπομπή της ΕΡΤ.
«Κάποια στιγμή όλες ανεξαιρέτως οι χώρες θα προβούν σε μια τέτοια κίνηση. Και θα προβούν » απάντησε ο κ.Τσακλόγλου ωστόσο ξεκαθάρισε πως άμεσα δεν θα γίνει αυτό.
«Ήδη από νομοθεσία του 2012 είναι συνδεδεμένα τα όρια της ηλικίας συνταξιοδότησης με το προσδόκιμο της επιβίωσης. Όμως ένα χρόνο αργότερα, το 2013, αυξήσαμε το όριο από 65 που ήταν προηγουμένως το πήγαμε στα 67 έτη. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο τέτοια προσαρμογή δεν έχει γίνει και δεν προβλέπεται να γίνει στο άμεσα προβλεπτό μέλλον .Άλλωστε πρέπει να σκεφτούμε και κάτι ακόμα: Δεν ανεβαίνει μόνο το προσδόκιμο της επιβίωσης. Ανεβαίνει αυτό που μας λένε οι οικονομολόγοι, οι δημογράφοι, κυρίως η ιατρική κοινότητα, αυτό που λέμε το προσδόκιμο της υγιούς διαβίωσης », σημείωσε και παρέθεσε ένα σχετικό παράδειγμα: «Παλαιότερα ένα άτομο ηλικίας 65 ετών είχε όχι μόνο μια μικρή ζωή μπροστά του αλλά ήταν ήδη ιδιαίτερα καταπονημένος από τα συστήματα παραγωγής δηλαδή δημόσια υγεία και ούτε κάθε εξής. Αυτό όμως έχει αλλάξει και αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο επίτευγμα των χωρών αντιστοίχως, της ανθρωπότητας συμπλήρωσε και επεσήμανε πως το αντίστοιχο το πρόβλημα το βλέπουμε και στη χώρα μας αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Τι είπε για τις διαδηλώσεις της Γαλλίας
Μεταξύ άλλων σχολίασε τις διαδηλώσεις που γίνονται στη Γαλλία για το συνταξιοδοτικό με την αύξηση του ορίου ηλικίας από τα 62 έτη στα 64 και την αντιστοιχία με το συνταξιοδοτικό στη χώρα μας που είναι στα 67 έτη.
«Τα συστήματα τα συνταξιοδοτικά, τα οποία έχουν οι ευρωπαϊκές χώρες και σχεδόν όλες οι χώρες στον κόσμο είναι τα λεγόμενα διανεμητικά. Δηλαδή οι συντάξεις των τωρινών συνταξιούχων πληρώνονται με τις εισφορές των τωρινών εργαζομένων. Τα συστήματα αυτά όταν δημιουργήθηκαν είχαν πολλούς εργαζόμενους και λίγους συνταξιούχους και ήταν εύκολη η χρηματοδότησή τους. Αυτό που έχουμε τα τελευταία χρόνια σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες και σταδιακά σε όλο και περισσότερες αναπτυσσόμενες χώρες, έχουμε μια γήρανση του πληθυσμού. Αυτό σημαίνει πως αν δεν αλλάξεις κάτι, ζητάμε από τη νέα γενιά να πληρώσει πολύ πολύ μεγαλύτερο βάρος για να συντηρηθεί άθικτο το συνταξιοδοτικό σύστημα » σημείωσε.
«Αυτός είναι και ο λόγος που οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες έχουν κάνει μια σειρά μεταρρυθμίσεων. Μία από αυτές τις μεταρρυθμίσεις είναι η μεταρρύθμιση την οποία την έχει κάνει και η χώρα μας, που έχει συνδέσει το προσδόκιμο της επιβίωσης με την ηλικία συνταξιοδότησης. Στη Γαλλία αντίστοιχη νομοθεσία δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή. Νομίζω πως αυτό που βλέπουμε στη Γαλλία αυτή τη στιγμή είναι κάτι το οποίο το ζήσαμε στη χώρα μας. Το ζήσαμε το 2001.
Ήταν, όταν δεν έγινε η μεταρρύθμιση που έφερε η τότε κυβέρνηση με υπουργό τον κύριο Γιαννίτση και τα αποτελέσματά της, Νομίζω ότι τα είδαμε. Δεν ήταν κάτι το οποίο ήταν εκείνη η μεταρρύθμιση, κάτι το να αλλάξει ριζικά το σύστημα ή οτιδήποτε άλλο, διότι ήταν ένα συμμάζεμα, ένα νοικοκύρεμα του συστήματος, δεν το κάναμε και αποτέλεσμα ήταν ότι στην προηγούμενη δεκαετία από την αύξηση του δημοσίου χρέους, την οποία είχαμε παραπάνω από τα 2/3 , αντιστοιχούσαν σε μεταβιβάσεις του προϋπολογισμού προς τα ασφαλιστικά ταμεία. Οπότε αυτό το πληρώσαμε ιδιαίτερα ακριβά σαν οικονομία και σαν κοινωνία. Ένα αντίστοιχο κομμάτι, κάποια αντίστοιχη στιγμή ζει αυτή τη στιγμή στη Γαλλία. Αν και πρέπει να τονίσω ότι τα ζητήματα στο ασφαλιστικό τους σύστημα δεν είναι τόσο επείγοντα, τόσο βαριά όσο ήταν στην χώρα μας και προοπτικά στην Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του 2000» συμπλήρωσε.