Στο Συμβούλιο της Επικρατείας προσέφυγε εταιρία βρετανικών συμφερόντων με το σκεπτικό ότι τα capital controls είναι αντίθετα με το Σύνταγμα και την ελληνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία.
Σύμφωνα με πληροφορίες, στη χώρα μας λειτουργεί υποκατάστημα της συγκεκριμένης βρετανικής εταιρίας , το οποίο λειτουργεί με βάση το αγγλικό δίκαιο.
Όπως έχει γίνει γνωστό, η προσφυγή στρέφεται κατά του τότε υπουργού Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη και της πενταμελούς επιτροπής έγκρισης τραπεζικών συναλλαγών του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους.
Η βρετανική εταιρία ζητά δε την ακύρωση όλων των αποφάσεων επιβολής περιορισμών στην ανάληψη μετρητών και στη μεταφορά κεφαλαίων στο εξωτερικό.
Υπογραμμίζει ότι από το capital control έχει υποστεί τεράστια οικονομική ζημιά, αφού δημιουργούνται προβλήματα όχι μόνο στα υποκαταστήματά της στην Ελλάδα και την Ευρώπη, αλλά και σε παγκόσμια ακτίνα. Και αυτό γιατί δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν συναλλαγές με τα υποκαταστήματα του ομίλου της στο εξωτερικό.
Κάτι που έχει ως συνέπεια -όπως σημειώνει- να τίθεται η εταιρεία εκτός της αγοράς και να αναγκάζεται να διακόψει τον κύκλο εργασιών της στην Ελλάδα.
Η επιβολή capital control, σύμφωνα με τη βρετανική εταιρεία, παραβιάζει σωρεία διατάξεων του Συντάγματος, της Συνθήκης Λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ) και της ευρωπαϊκής και ελληνικής νομοθεσίας, αλλά είναι και αντίθετο με τη νομολογία του δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Κατ’ αρχάς, αναφέρει ότι παραβιάζονται οι διατάξεις εκείνες της ΣΛΕΕ που κατοχυρώνουν την ελευθερία κίνησης κεφαλαίων και δεν επιτρέπουν περιορισμούς στην ελεύθερη παροχή υπηρεσιών στο εσωτερικό της Ε.Ε. από υπηκόους των κρατών-μελών της.
Ρητά η ΣΛΕΕ απαγορεύει οποιουσδήποτε περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων μεταξύ κρατών-μελών της Ε.Ε. και μεταξύ κρατών-μελών και τρίτων χωρών εκτός Ε.Ε.
Μάλιστα, για την ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων η βρετανική εταιρεία επικαλείται αποφάσεις του δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με τις οποίες έχουν καταδικαστεί ευρωπαϊκές χώρες.
Δεν παραλείπει να αναφέρει ότι η ελεύθερη κυκλοφορία κεφαλαίων, έχει χαρακτηριστεί από τη νομολογία (παλαιότερες αποφάσεις) του δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ως «θεμελιώδης αρχή του δικαίου της Ενωσης».